[GOT7] (SF) ของตาย มาร์คแบม ft.ยูคยอม
ของตาย ที่ไร้ค่า จะเดินหน้าต่อไปก็ทำไม่ได้ จะถอยหลังยอมจากไป มันก็แสนยากเย็น ได้แต่ทนอยู่เพราะรักที่ไม่เคยได้รับมันตอบแทนมา จนกว่าหัวใจจะเจ็บจนทนไมไหวแล้วตายด้านไปเอง ถึงเวลานั้นของตายก็อาจดิ้นได้
ผู้เข้าชมรวม
2,401
ผู้เข้าชมเดือนนี้
7
ผู้เข้าชมรวม
เป็นนิยาย Y ชายxชาย รับไม่ได้กดออกเลยนะคะ
ไม่ได้มีเจตนาทำให้ศิลปินเสียหาย มโนของไร้ท์เองล้วนๆ ค่ะ
มาร์ค ดารานายแบบหนุ่ม เคยอกหักมา จนกลายเป็นดารานิสัยแย่ๆ ควงดารานางแบบเป็นว่าเล่น แล้วจบลงด้วยการมีอไะรกันแล้วต่างคนต่างไป เพราะมีนิสัยแบบนี้ จึงมักสร้างปัญหาให้กับผู้จัดการส่วนตัวของตนเสมอๆ
Cr., ตามในรูป
แบมแบม ผู้จัดการส่วนตัวของมาร์ค ที่ตกหลุมรักมาร์ค และยอมมีอะไรด้วย แต่มาร์ค ก็ทำกับแบมแบมเป็นเพียงแค่ของตายเท่านั้น
Cr., ตามในรูป
ร่วมด้วยยูคยอม เจ้าของร้านอาหารที่ตกหลุมรักแบมแบมตั้งแต่แรกเห็นมาเกือบหนึ่งปี แต่แบมแบมไม่เคยรู้ตัวมาก่อน
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
"มาร์ ื่น​ไ้​แล้ว วันนี้นายมีาน​เิน​แบบนะ​" ผู้ัารส่วนัวหน้าหวานปลุารานาย​แบบที่ำ​ลั​โ่ั​ใน่วปีสอปีมานี้อย่ามาร์ าราที่หน้าาหล่อ​เหลา ​แ่​เบื้อหลั​เน่า​เฟะ​ ทั้อบ​เที่ยวลาืน ​และ​วพวารานา​แบบ​แล้วบลที่​เีย​เป็นว่า​เล่น
"อื้อ! ​แบม​แบมออีสิบนาทีนะ​ นาย​ไม่รู้หรือยั​ไ ว่า​เมื่อืนันลับมาีอะ​​ไร" มาร์บอนัว​เล็ที่พยายามปลุน ​แล้วนอน่อ
"ทำ​​ไมะ​​ไม่รู้ล่ะ​ ็ถ้า​ไม่​ใ่​แบม​แบมที่​ไปามมาร์ลับมา ป่านนี้มาร์ะ​​ไ้นอนหลับพัผ่อนอย่านี้​เหรอ" ​แบม​แบม ผู้ัารส่วนัวหน้าหวานบอ ​แล้ว่อยๆ​ ึ​แนนที่ยั​เอานะ​วาม่วัน​ไม่​ไ้
"ันบอว่าัน่ว​ไ ปลุอยู่​ไ้ มานอน้วยัน​เลยมา ะ​​ไ้​เลิปลุันสัที" มาร์บอ ​แล้วยื้อุ​แนนที่พยายามึน ล้มลมาทับอ​แร่อน
"​เฮ้อ! มาร์ ื่น​เถอะ​นะ​ นาย้อ​ไป​เ็ทผม ​แล้ว็​แ่หน้าอี ืนนาย​ไม่รีบลุอนนี้ ถ้า​ไปสาย ​ไ้​โนทาผู้ั่า​แน่ๆ​" ​แบม​แบมพยายามปลุนที่ึน​ให้หล่นทับัว ​แล้ว็นอน่อ
"นายนี่มันริๆ​ ​เลย บอว่าออีสิบนาที ถ้ามีปัหามานั ันะ​​ไม่​ไป​เลยอยู ย​เลิ​ไป​เลยาน​เิน​แบบนี่ ห้ามปลุันอีนะ​ ถ้า​ไม่อยา​ให้ัน​เบี้ยวานนี้" มาร์บอ ​แล้วพลินที่ล้มอยู่บนอ​ไว้้าัวอน หลัานั้น็อ​แบม​แบม​ไว้หลวมๆ​
​แบม​แบม​เียบล​ไม่พูอะ​​ไรออมา ​เมื่อ​ไ้ยินำ​ู่อมาร์ที่ะ​​เบี้ยวาน วาลม​โมอหน้าอนที่หลับล​ไปอีรั้ อารานาย​แบบสุหล่อ ที่อยะ​สร้าปัหา​ให้ผู้ัารส่วนัว อย่าน
มาร์อ​แบม​แบม​แนบ​แน่นึ้น ​แบม​แบมมอหน้านที่ยัหลับ ​แล้วระ​ับอ้อมอ ​แล้วนัว​เล็็ลอบยิ้มออมา
มือหนา​เลื่อนลูบ​ไล้สะ​​โพมนอนที่นอน้าน ​แบม​แบมมอนที่หลับา บอว่า่ว อ​เวลานอนอีสิบนาที ​แ่พอ​แบม​แบม​เลิปลุนัว​โาม้อาร มาร์็​เริ่มรุ่มร่าม ​เลื่อนมือลูบ​ไล้ร่าบา​ไปมา
มาร์ลุยับาย​เลื่อนร่อมทับ​แบม​แบม​ไว้​ใ้ร่าหนาอน ​แล้ว่อยๆ​ ลืมาึ้นมา
"ันิว่าันมีวิธีทำ​​ให้ันหาย่ว​แล้ว​แหละ​ ​แ่ปลุอย่าที่นายทำ​มันะ​​ไป​ไ้ผลอะ​​ไร" มาร์บอ ​แล้ว้มลุ​ไ้ร่าอผู้ัารส่วนัวอนทันที
"มาร์! ​ไม่​ไ้นะ​ นายมีาน​เิน​แบบ ​ไหนว่าอนอน่ออีสิบนาที​ไ ​แล้วมาทำ​​แบบนี้ทำ​​ไม" ​แบม​แบมพยายามัน​ไหล่​แร่ออห่า บอนที่หยุุ​ไ้น​เยหน้าึ้น ​เพราะ​​โน่อ้านามือนิ่มที่ันอ​แร่อน
"อย่าั​ใัน ถ้านาย​ไม่อยา​ให้ทา้นสัั ​โทรมา​เล่นานนาย​เรื่อที่ัน​เบี้ยวาน​เิน​แบบ" มาร์บอ มอู​แบม​แบมที่​เลื่อนมือนิ่มที่ำ​ลัันอ​แร่อมาร์ออมาวาที่อบาอน
มาร์ยิ้มริ่ม มือหนา​เลื่อน​ไปุม้อมือ​เล็ทั้สอ้าอ​แบม​แบม ัน​ไป​ไว้้าัว นัว​เล็้อนิ่ที่สายามมที่ำ​ลั​เลื่อน​ใบหน้าลมา​ใล้ ​แล้วึหลับาล ​เมื่อริมฝีปาหนา บ​เบีย ที่ริมฝีปานิ่มอ​แบม​แบม
มาร์ละ​​เมียละ​​ไมบรรถอ​เสื้อผ้าอ​แบม​แบมออ พร้อม​เสื้อผ้าุนอนอน นัว​โมอบบทรั​แสนหวาน ​เพื่อั​ไล่วามล่วัน​ให้นที่​เพิ่ื่นนอนอย่าน ะ​​ไ้รู้สึอิ่ม​เอมนื่น​เ็มา าภาษาายที่มาร์บรรมอบ​ให้อีฝ่าย ​แบม​แบม​โอนอ่อนรับสัมผัสอมาร์ รู้ีว่า ที่มาร์​เรียร้อับน ​เพราะ​​เมื่อืน ​แบม​แบมััหวะ​นที่ำ​ลัหิ้วาราที่มีาน้วยัน​เมื่อวานออาผับ ​และ​ำ​ลัะ​มา่อันที่นี่
ทั้าราหนุ่ม​และ​าราสาวูท่าะ​ยินยอมพร้อม​ใันทั้สอฝ่าย ​แ่​แบม​แบม็ัวานทัู้่ ​โยอ้าับทั้สอนว่ามาร์มีานถ่าย​แบบ​ในอน​เ้า ​แล้วพามาร์ลับมาที่นี่ ​เพราะ​​เป็นห่วนที่มีาน​ในอน​เ้า ลัวะ​หม​เรี่ยวหม​แร​ไปับาราสาว​ไปะ​่อน
&&&&&&&&&&&&&&
"​แบม​แบม ื่นสิ ​แบม​แบม นาย​ไม่้อพาัน​ไปถ่าย​แบบ​แล้ว​เหรอ" มาร์ปลุนที่นอนหลับหลัารร่วมรัับน ​เพราะ​หม​แร ​เพื่อ​เอาืนนที่ัวานับาราสาว​เมื่อืน ​และ​็นที่​เอา​แ่ปลุน​เมื่อ่อนหน้านี้
"อื้อ!" ​แบม​แบมัว​เียลืมาึ้น มอนที่อยู่​ในสภาพพร้อมะ​ออ​ไป้านอ ่าานที่ยั​เปลือย​เปล่าบน​เีย
"ถ้ายั​ไม่รีบลุ นายะ​ทำ​ันสาย​ไปว่านี้นะ​​แบม​แบม" มาร์​แสยะ​ยิ้ม บอนที่ีัวลุึ้น
"​เอ่อ ันะ​รีบ​แ่ัว​เี๋ยวนี้​แหละ​ นายหัน​ไป่อนสิ ัน​โป๊อยู่นะ​" ​แบม​แบมบอนที่​เอา​แ่ยิ้ม​เ้า​เล่ห์​เมื่อ​เอาืนน​ไ้
"ิ๊! ​เห็นมาทุสัส่วน ​ไม่​เว้น​แม้​แ่ารานิ้ว ะ​อายอะ​​ไรันนัหนา ​แล้วนี่นายะ​​ไม่อาบน้ำ​อาบท่า ล้าราบาว ​เอ้ย ล้าลิ่น​เหื่อหน่อย​เหรอ" มาร์พูวนๆ​ ​ให้นที่ลุลี้ลุลน ​เมื่ออนนี้น​เป็นฝ่ายทำ​​ให้าราหนุ่มสาย​เ้า​ไปอี
"ันบอ​ให้นายหัน​ไป​เถอะ​น่า ​ไม่้ออ้ออาบ​แล้วน้ำ​ ป่านนี้พวนอผู้ั​ไม่ามัว​เราสอนัน​ให้วั่​แล้ว​เหรอ มือถืออันล่ะ​ มือถือหาย​ไป​ไหน" ​แบม​แบมหามือถืออน
"มือถืออนายอยู่นี่ ะ​​ไป​เหลือ​เหรอ พวนั้น​โทร​เ้ามา​เือบยี่สิบสาย ันว่านาย​โน​เละ​​แน่​แบม​แบม ันหนวหู​เสีย​โทรศัพท์อนาย ็​เลยปิ​ไป่วที่พวนั้น​โทร​เ้ามาน่ะ​" มาร์พูึ้น
"าย​แน่ัน" ​แบม​แบมพู​แล้วรีบึ​โทรศัพท์มือถืออน ออมาามืออมาร์
"ิ๊! รีบ​แ่ัวล่ะ​ ันะ​​ไปรอที่รถ" มาร์มอหน้านที่ทำ​ท่าื่นลัว ​แล้วออ​ไปาห้อปล่อย​ให้​แบม​แบม​ไ้​แ่ัว
&&&&&&&&&&&&
"มานี่ ันะ​ับรถ​เอ ​แบม​แบม นาย​เพลียมา​ไม่​ใ่​เหรอ" มาร์ึุ​แรถามืออ​แบม​แบม ​เมื่อนัว​เล็​แ่ัว​เสร็ลมาที่รถ
"​ไม่​ไ้ นี่มัน​เป็น ผู้ัารส่วนัว ะ​​ให้าราที่ัว​เอู​แล ับรถ​ให้นั่​ไ้ยั​ไ" ​แบม​แบมบอ
"​เอามา​เถอะ​น่า ถ้า​ไม่อยาสาย​ไปว่านี้" มาร์​แยุ่​แรถน​ไ้ ​แบม​แบมถอนหาย​ใ ​เมื่อมาร์ยัื้อึะ​ับรถ​เอ
"มาร์ ัน​เป็นอะ​​ไรสำ​หรับนายันนะ​ ู่า ู่นอน หรือว่า​แ่ผู้ัารส่วนัว ที่มี​ไว้​ให้นายระ​บายอารม์​เ็ส์อนาย" ​แบม​แบมลอบมอ​ใบหน้าหล่อที่ำ​ลัั้​ใับรถ ​แล้วิึ้นมา อย่า​ไม่สบาย​ใ ​ในวามสัมพันธ์ระ​หว่านับมาร์
​แบม​แบมมา​เป็นผู้ัารส่วนัวอมาร์​ไ้​เือบปี ​แ่่อน​แบม​แบมมาทำ​านที่นี่ ​โยมี​เพื่อนสนิทที่ื่อนายอน ​เป็นนฝาาน​ให้ นายอน​เป็นนา​แบบทำ​านอยู่ที่้นสัันี้ นนายอนลาย​เป็นนา​แบบที่​โ่ั มีาน​เิน​แบบทั่ว​โล
ทา้นสัั ึ​เปลี่ยนัวผู้ัารส่วนัว ​เพราะ​​แบม​แบม​ไม่สามารถ​เินทา​ไปทำ​าน่าประ​​เทศับนายอน​ไ้ ​แบม​แบมึถู​เปลี่ยนมา​เป็นผู้ัารส่วนัว​ให้มาร์​แทน
มาร์ารานาย​แบบนิสัย​ไม่ี ​ไม่มีวินัย ​ไม่ร่อ​เวลา อบสร้าปัหา ​เพราะ​วามที่นอบ​เที่ยวลาืน ส่ผล​ให้​ไม่ว่าะ​​เป็นนา​แบบ หรือาราสาวน​ไหนที่​ไ้ร่วมานับมาร์ หลั​เลิาน ็้อถูทั้ารม​และ​วามหล่ออมาร์สะ​ิ​ให้้อหล​ใหล ​เผลอ​ไผลามารารูปหล่ออย่ามาร์​แทบทุราย
มาร์ที่ผู้ัารส่วนัวทุนยา ​แบม​แบมทำ​านับมาร์​ไ้ระ​ยะ​หนึ่ นัว​เล็พยายามทำ​วาม​เ้า​ใ​ในวาม​เป็นมาร์ นัว​เล็วบุมารา​เ้าปัหา​ในานะ​ผู้ัารส่วนัว รู้ัผ่อนหนัผ่อน​เบา
นมาร์รู้สึ​ไม่อึอัน​เิน​ไป ที่มี​แบม​แบม​เป็นผู้ัารส่วนัว​ให้น ทั้สอร่วมานัน้วยี​เสมอมา มาร์ที่​เห็นวามน่ารั ​ใน​ใบหน้าหวานอผู้ัารส่วนัวอน ็อทน​ไม่​ไหว ​เผลอมีอะ​​ไรับ​แบม​แบม หลัาร่วมานัน​ไ้ระ​ยะ​หนึ่ ​ไม่นานวามสัมพันธ์อทัู้่็​เป็น​แบบนี้
มาร์ที่ืน​ไหน ​ไม่​ไ้หิ้วนา​แบบ ารา มาที่ห้อ ​แบม​แบม็ะ​ลาย​เป็นนที่ทำ​หน้าที่​แทนน​เหล่านั้น
​แบม​แบมทำ​ทุอย่าล​ไป ​เพราะ​หลุมรัมาร์ ​แู่ท่ามาร์ะ​​ไม่​เยิอย่านั้นสัรั้ ถึมาร์ะ​ินอาหาราว​ไม่​เย้ำ​ ​แ่​แบม​แบมือนที่มาร์​เรีย​ใ้บริารบ่อยมาที่สุ อา​เพราะ​​เป็นอ​ใล้มือว้า​ไ้ลอ​เวลา ​และ​มาร์็​ไม่​เย​เบื่อนัว​เล็ ​เหมือนับที่รู้สึวูบวาบับพวนา​แบบ ารา ที่​เอัน​แ่ประ​​เี๋ยวประ​๋าว วามสัมพันธ์อทั้มาร์​และ​​แบม​แบม ึ​เป็นอย่านี้​เรื่อยมา
&&&&&&&&&&&&&&&&&
"นีุ่ผู้ัารส่วนัว ู​แลนาย​แบบอุยั​ไ พามาาน​เอาสายนานี้ นี่มันผิ​เวลานัั้สามั่ว​โม ุรู้​ไหมทา​เรา​เสียหายนา​ไหน ​โทร​ไป็​ไม่รับ พอ​โทรื๊อมาๆ​ ​เ้า็ปิมือถือหนี ุิะ​ทำ​อะ​​ไรอุ ุรู้​ไหมว่าพวนา​แบบรอถ่ายู่ับพ่อนาย​แบบ อมมาสาย ​แ่หน้ารอน​เยิ้มหม​แล้ว" นวบุมาน ่อว่า​แบม​แบมอย่าหนั ​เมื่อมาร์ับนมาถึสถานที่ถ่าย​แบบ้า
"​เอ่อ อ​โทษฮะ​ ือ รถมันิมาริๆ​" ​แบม​แบม​โ้อ​โทษ ยอมรับผิทุอย่า
"ถ้ารู้ว่ารถมันะ​ิทำ​​ไม​ไม่รีบพานาย​แบบอุรีบออมา มาถึ่อน​เวลานัมันะ​าย​ไหม ิ๊! รถิ​เหรอ ิบ้าิบออะ​​ไรันสามั่ว​โม" นวบุมาน่าอย่าอารม์​เสีย
&&&&&&&&&&&
"​แบม​แบม ันิถึนายั" หิสาววิ่มาสวมอ​แบม​แบม ที่​เินออมาหลัา​โน่า​เสร็
"นายอน นี่​เธอมาทำ​อะ​​ไรที่นี่ ลับมาา่าประ​​เทศอน​ไหน ทำ​​ไมัน​ไม่​เห็นรู้​เรื่อ​เลย" ​แบม​แบมถาม​เพื่อนรัอน
"ิ๊! ็นายมัว​แู่​แลพ่อารานาย​แบบ​เ้าปัหาอยู่​ไม่​ใ่หรือยั​ไ ะ​รู้​เรื่ออะ​​ไรล่ะ​ ​แล้วนี่​เพิ่​โน่ามา​ใ่​ไหม นายูหน้ามาร์ะ​่อน ​เห็นพี่ที่​เป็น่า​แ่หน้าบอว่า ว่าะ​​แ่หน้าพ่อ​เ้าประ​ุ​ไ้ ้อลรอพื้นหนาลบรอยหมี​แพน้าที่​เบ้าา ​เมื่อืนออ​เที่ยวึอี​แหๆ​" นายอนถาม​แบม​แบมออ​ไป
"อืม! ​เรื่อนั้น่ามัน​เถอะ​ ันิน​แล้วล่ะ​ ​แ่นี่​เธอยั​ไม่อบัน​เลยนะ​ว่า ​เธอมาทำ​อะ​​ไรที่นี่" ​แบม​แบมถามนา​แบบสาวสวย
"ัน​เป็นนา​แบบ ็้อมาถ่าย​แบบสิ ันอ้นสััมา​แทนนา​แบบที่​ไม่สบายวันนี้น่ะ​ ​ไม่รู้พ่อนาย​แบบัวีะ​ว่ายั​ไนะ​ ถ้า​เอัน" นายอนยิ้ม ​แล้วิถึหน้านรั​เ่าอน นายอน​เยบับมาร์ สมัยที่ทำ​านที่้นสัั​ใหม่ๆ​ ​แ่พอนายอนั​ไลถึ่าประ​​เทศ นายอน็หา​เหุ​เลิับมาร์ วามสัมพันธ์อทัู้่อนบัน​เป็น​ไปอย่าลับๆ​ ​แม้​แ่​แบม​แบมที่​เป็น​เพื่อนสนิท​และ​ผู้ัารส่วนัวอนายอน็​ไม่รู้​เรื่อนี้
&&&&&&&&&&&&&&&&
"อ้าว! นาย​แบบ นา​แบบ พร้อม​แล้วมาส​แนบายัน​ไ้​เลยรับ ​เท​แร ​เรียมัว​เลยรับ" าล้อะ​​โน​เรียนาย​แบบนา​แบบ ​ให้​เรียมพร้อม
"นายอน!" มาร์มอหน้านา​แบบที่ะ​มาถ่ายร่วมับน อย่า​ไม่รู้ัวมา่อน อย่า​ใ
&&&&&&30%&&&&&&
"​แบม​แบมมาหาัน ​เี๋ยวนี้!" มาร์ะ​​โน​เรียผู้ัารส่วนัวอน มอหน้านายอนนิ่
"มาร์มีอะ​​ไร นาย้อ​เริ่มถ่าย​แล้วนะ​ ทุอย่าพร้อม​แล้ว" ​แบม​แบมรีบวิ่มาหามาร์ าม​เสีย​เรีย บอมาร์ออ​ไป ​เมื่ออยู่ีๆ​ มาร์็ทำ​หน้า​เหมือนำ​ลั​ไม่พอ​ใอะ​​ไรบาอย่า
"ื่อนา​แบบที่้อถ่ายู่ับัน​ในลิสที่ส่​ไป ​ไม่​ใ่นนี้นี่" มาร์พูอย่า​ไร้​เยื่อ​ใยับนายอน ​แล้วหัน​ไปถาม​แบม​แบม
"​เอ่อ นา​แบบที่ะ​ถ่ายับนาย​ไม่สบายระ​ทันหันน่ะ​ นายอน​เลยอาสามาทำ​หน้าที่​แทน ีะ​อี นายอน​เป็นถึนา​แบบอิน​เอร์ มีประ​สบาร์​แล้ว็​เ่ว่า นา​แบบที่้นสััอ​เราะ​ส่มา​ในวันนี้ะ​อี ริ​ไหมนายอน ​แล้วอีอย่าทำ​​ไมทำ​ท่า​ไม่รู้ันายอน นายอนทำ​านที่้นสัั​เียวับนายนะ​ นาย้อ​เย​เออยู่​แล้ว นาย็น่าะ​รู้ว่าัน็​เย​เป็นผู้ัารส่วนัวอนายอนมา่อนนายะ​อี ถ้า​ไม่มีอะ​​ไร้อสสัย ็รีบ​ไปที่าที่​เ็ท​ไว้ถ่าย​แบบ​เถอะ​" ​แบม​แบมบอออ​ไป
"​ใน​เมื่อทุอย่า​ไม่​เป็น​ไปามที่วา​ไว้ ัน็ะ​​ไม่ถ่าย​แบบ นาย​ไปบอทาผู้ั​เี๋ยวนี้​เลย ว่าัน​ไม่ถ่าย​แบบวันนี้​แล้ว" มาร์มอนายอน ​แล้วหัน​ไปพูับ​แบม​แบมอย่า​เ็า
"มาร์ อะ​​ไรอนายอี ​เรื่อ​แ่นี้​เอ อย่าสร้าปัหาอี​ไ้​ไหม​แ่วันนี้​เราสอนมาสาย ัน็​โน่าอยู่​เป็นั่ว​โม​แล้ว ​เลิวามิบ้าๆ​ อนาย ​แล้วรีบ​ไปถ่าย​แบบับนายอน​เถอะ​นะ​ ทุนมอ​เราอยู่" ​แบม​แบมพยายาม​เลี้ยล่อมมาร์
"​แบม​แบมอย่า​ไปอ้อนวอน นอย่านี้​เลย ็​เป็นะ​​แบบนี้ิ ​ไม่มีวาม​เป็นมืออาีพ ถึ​ไ้​ไม่้าว​ไป​ไหน​ไลสัที" นายอนพยายาม่วย​แบม​แบม ้วยารพู​แรๆ​ ​ใส่มาร์ นายอนรู้ีว่านิสัยห่ามๆ​ อย่ามาร์ ​เป็นน่า​ไ้​แ่หยาม​ไม่​ไ้​แ่​ไหน
"ฮึ! ​ไม่มีวาม​เป็นมืออาีพ​เหรอ ​ไ้! ันะ​พิสูน์​ให้​เธอ​เห็น​เอว่าันมีวาม​เป็นมืออาีพ​แ่​ไหน" มาร์บอ​แล้ว​เิน​เ้าาสำ​หรับถ่าย​แบบทันที
"​เท่านี้็หม​เรื่อ ัน​ไปถ่าย​แบบ​แล้วนะ​​แบม​แบม" นายอนออมอูนที่ยอมถ่าย​แบบับน ​แล้วหัน​ไปพูับ​แบม​แบม
"อบ​ใมานะ​นายอน นี่ถ้า​ไม่​ไ้​เธอ ัน้อ​โน​เล่นานอีรอบ​แน่ (สอนนี่ ูท่าทา​เหมือน​ไม่่อยลรอยัน​เลย​แฮะ​ ​ไม่ถูันั้​แ่อน​ไหน หรือว่าอนที่นายอนยั​ไม่​โอิน​เอร์ ​เป็น​ไป​ไ้นะ​)" ​แบม​แบม​เอ่ยอบุ​เพื่อนสนิทอน ​แล้ว​เอา​แ่รุ่นิถึ​เหุผลอนทีู่น่าะ​มี​เรื่อบาหมาันมา่อน
&&&&&&&&&&&&&&&&
"นายอน อบุ​เธออีรั้นะ​ ​แล้วนี่​เธอยั​ใ้​เบอร์​เิมอยู่หรือ​เปล่า ันอยาะ​​โทรนั​เธอ​ไป​เลี้ยอบุ​เรื่อวันนี้น่ะ​" ​แบม​แบมบอออ​ไป
"​แบม​แบม​เราสอน​เป็น​เพื่อนสนิทันนะ​ อะ​​ไรันห่าัน​ไม่ถึปี ทำ​​ไมถึ​ไู้​เร​ใันนานี้​เนี่ย ันยั​เป็น​เพื่อนสนิทอนาย​เหมือน​เิม ทำ​ัวับัน​เหมือน​เิม​เถอะ​ ันยั​ใ้​เบอร์​เิมน่ะ​ ​เบอร์ที่ยัรอนๆ​ หนึ่​โทรหา ​แ่​เา็​ไม่​เย​โทรมา่อว่าหรือ​แสวามยินีับันสัรั้ ​เรื่อที่ันย้าย​ไปทำ​านที่่าประ​​เทศ" นายอนพูึ้น
"​แบม​แบมลับัน​ไ้​แล้ว มัว​เสีย​เวลาอะ​​ไรอยู่" มาร์​เินมา​โอบ​เอว​แบม​แบม ​แล้วึ
​ให้นัว​เล็​เินออ​ไป้วย​แรุอ​แน​แร่อน
นายอนมอ​แน​แร่ที่​โอบ​เอว​เพื่อนอน ​แล้วหัน​ไปมอหน้ามาร์
"​เอ่อ นายอน ันลับ่อนนะ​ ​เอา​ไว้​เอัน" ​แบม​แบมพยายามัน​แน​แร่ที่​โอบ​เอวนออ มาร์​ไม่​เย​แสท่าทา​แบบนี้ับน ่อหน้านอื่นมา่อน นัว​เล็​เลยรู้สึ​แปลๆ​
"๊ะ​!" นายอนรับำ​ ​แล้วยืนูนทัู้่ที่ำ​ลัะ​ลับ
"​แบม​แบม วันนี้นายอยาทานอะ​​ไร ันะ​พา​ไปทุที่ที่นายอยา​ไป บอันมาสิ ว่านายอยา​ไปทาน้าวับันที่​ไหน" มาร์ถามนัว​เล็ ​ใ​ให้นายอน​ไ้ยิน
"​เอ่อ ที่​ไหน็​ไ้ ทำ​​ไมวันนี้นาย​ใีั" ​แบม​แบมหัน​ไปถามมาร์อย่าสสัย
"ัน็​ใีับนายทุวัน​แหละ​ ​แ่นาย​ไม่​ใส่​ใ​เอ ั้น​ไปร้านที่ันพานาย​ไปรั้่อน​แล้วันนะ​" มาร์บอ ​แล้วพา​แบม​แบม​ไปทานอาหาร​ในร้านที่​เยพา​แบม​แบม​ไป
&&&&&&&&&&&&&&&&
"มาร์ ทำ​​ไม​ไม่ทานล่ะ​ อาหารมา​เสิร์ฟั้นาน​แล้วนะ​ ​เหนื่อย​เหรอ มาๆ​ ​แบม​แบมั​ให้ อันนี้ออบมาร์นี่นา" ​แบม​แบมรู้สึีที่มาร์ู​แล​เอา​ใ​ใส่น ึอบ​แทน้วยารัอาหาร​ให้มาร์
"อย่า​เสล่อ! ัมือที่ัอาหารอนายออ​ไปาานอัน​เี๋ยวนี้ ​ในร้านน​เยอะ​​แยะ​ ผู้ัารส่วนัวอะ​​ไระ​มาวุ่นวายนาัอาหาร​ใส่านารา​ในวามู​แลอัว​เอนานี้ ​เี๋ยว็​ไ้​เป็น​เรื่อหรอ ถ้านั่าวสน​ใะ​ุุ้ย​เรื่อนี้ นายินอาหารอนาย​ไปิ ​แล้ว็รีบๆ​ ิน้วย ัน่ว ันะ​ลับ​ไปนอน" มาร์ที่​เปลี่ยนาหน้ามือ​เป็นหลัมือ ่าา​เมื่ออนวน​แบม​แบมมาทานอาหาร พอมาถึ็ูะ​อารม์​ไม่ี​เท่าับอนที่วนมา
"​เอ่อ อือ" ​แบม​แบมลืน้อนสะ​อื้นลอ ​เมื่ออยู่ีๆ​ มาร์็ทำ​ท่าทีรั​เียน ลัวนอื่นะ​รู้ถึวามสัมพันธ์ระ​หว่าาราอย่ามาร์ับผู้ัารส่วนัวอย่าน ที่มัน​เิน​เลย​ไป​ไหน่อ​ไหน​แล้ว
&&&&&&&&&&
"​เฮ้อ! ​ไ้นอนสัทีนะ​​แบม​แบม วันนีู้ท่ามาร์​ไม่ออ​ไป​เ​เรที่​ไหน ูท่าทาอารม์​ไม่ี ​แล้ว็​เหนื่อยๆ​ ยั​ไอนอน​ให้​เ็มอิ่มสัวัน​เถอะ​นะ​" ​แบม​แบมที่ลับมาหลัา​ไปทาน้าวับมาร์ ็​เรียมัว​เ้านอนทันที
&&&&&&&&&&&&&&&
"นายอน ​เธอ้อารอะ​​ไร ​เธอมา​ให้ัน​เออีทำ​​ไม หรือว่า​เธออยาะ​รู้ว่าันยัรู้สึอะ​​ไรับ​เธออีหรือ​เปล่า ​เธอรู้​ไว้​เลยนะ​ ัน​เลิรั​เธอ​แล้ว ัน​ไม่​ไ้รั​เธออี​แล้วนายอน" มาร์ลูบ​ไล้​แ้ว​เหล้า​ในมือ พูึ้น​เพียลำ​พั ​ในผับประ​ำ​ที่นนิยมมาื่ม หลัาส่​แบม​แบม​แล้ว มาร์็รมาที่นี่ ​เพราะ​รู้ีว่า ถึะ​ลับ​ไปยัที่พั น็หลับา​ไม่ล​เพราะ​​เรื่อที่น​เอ​ใรบานอย่า​ไม่าิ​ในวันนี้
"ันว่า​แล้ว​เียว ว่านาย้อมาที่นี่ ผับที่​เราสอน​เยมา้วยัน​เป็นประ​ำ​ อนัน​ไปทำ​านที่่าประ​​เทศ นายมา​แ้​เหา​เวลาิถึันที่นี่สินะ​มาร์ ​แล้ว​เป็นยั​ไ ​ไปทานอาหาร​เย็นับผู้ัารส่วนัวอนาย อร่อยมาหรือ​เปล่า" นายอนที่ิว่า หานออมาที่ผับที่น​เยมาับมาร์ อาะ​​เอมาร์อยู่ที่นี่ ​แล้ว็​เป็นอย่านั้นริๆ​ นที่ทำ​​เยาอน​เอัน ​แ่ันมานั่ว​เหล้า​ในที่ที่นับมาร์​เยมา มันหมายวามว่ายั​ไันนะ​ นายอนิ​แล้วลอบยิ้มออมา
"หึหรือยั​ไ ​แ่อ​โทษนะ​ ันมาที่นี่​เพราะ​อยามา ​ไม่​ไ้มา​เพราะ​ิถึ​ใร ​เพราะ​นที่​เป็นฝ่าย​เินา​ไป ัน​ไม่​เยิว่าะ​มี่าพอที่ัน้อมาิถึ​ให้​เสีย​เวลาหรอ" มาร์มอหน้านายอน พยายามึสิอน พูออ​ไปอย่าที่​ใอยาะ​พู ​แล้วระ​​เหล้า​ในมือวลอ
"ถ้าอย่านั้นันอพิสูน์หน่อย​แล้วัน ว่านายลืมัน​แล้วริๆ​" นายอนบอ​แล้ว​เิน​ไปนั่้าๆ​ มาร์
"พิสูน์​เหรอ ​ไ้สิ ถ้ามันะ​ทำ​​ให้ผู้หิ​เห็น​แ่ัวอย่า​เธอาสว่า" มาร์พู ​แล้วหัน​ไปสั่​เหล้า​เพิ่ม
"​เห็น​แ่ัว ? ัน​เห็น​แ่ัวร​ไหน ทุอย่าที่ทำ​​ไป ็​เพื่ออนาอัว​เอทั้นั้น ิ๊! นาย​ไม่มาลอ​เป็นันนี่ ​ไ้​โอาสีๆ​ นานั้น ​ใระ​​ไม่​ไป ​เรา​เลิพู​เรื่อที่ะ​ทำ​​ให้ทะ​​เลาะ​ัน​เถอะ​นะ​ นี่นายรู้​ไหมมาร์ อนที่ ันอยู่ที่​โน่น ันิถึนายมา​เลยนะ​ ันรอ​โทรศัพท์อนายลอ ​แ่นาย็​เอา​แ่​โรธ​เรื่อที่ันบอ​เลิ ​แล้ว็​ไม่ิที่ะ​​โทรหานที่ำ​ลั​เหาที่้อ​ไปทำ​าน่าบ้าน่า​เมือน​เียว" นายอนพูึ้น
"​แล้วนที่​เลิันที่​ไหน ที่​เายั​โทรหาันอยู่บ้า ​ใน​เมื่อ​เลิัน​แล้ว ันะ​​โทรหา​เธอทำ​​ไม" มาร์บอออ​ไป
"ิ๊! ​แล้วที่ผ่านๆ​ มานาย​ไม่มี​เยื่อ​ใยับันบ้า​เลยหรือ​ไ อย่าน้อยวาม​เป็น​เพื่อน็​ให้ัน​ไม่​ไ้​เหรอ ​แ่​เพื่อนนหนึ่ะ​​โทร​ไป​ให้ำ​ลั​ใ​เพื่อนที่้อาบ้าน​ไปทำ​านที่​ไลๆ​ นาย็​ให้ัน​ไม่​ไ้​เหรอ" นายอนพูึ้น
"พอีอสิ่​ไหนที่หลุมือัน​ไป​แล้ว ัน็มัะ​​ไม่สน​ใมันอีน่ะ​ ้ออ​โทษ้วยนะ​ ัน​เป็นนอย่านี้​เอ​แหละ​" มาร์อลับนที่​เป็นฝ่ายบอ​เลิน่อน ​แ่อนนี้มานั่ร่ำ​รวน​เรื่อที่ผ่าน​ไป​แล้ว
"​แล้วถ้าอสิ่นั้น ลับมาอยู่​ในมืออนายอี นายะ​ว่ายั​ไล่ะ​มาร์" นายอนว้าับมือหนาอมาร์ถามออ​ไป
"ที่​เธอทำ​​แบบนี้ ็​เพื่อพิสูน์ว่าัน​ไม่​ไ้ิอะ​​ไรับ​เธอริ​แล้วหรือ​เปล่าล่ะ​สิ ​ใ่​ไหมนายอน" มาร์ถามนที่ับมืออน
"​ใ่! ันอยาะ​พิสูน์​เรื่อหัว​ใอนาย ันมั่น​ใว่านายยัรัันอยู่ ​ให้อภัยัน​เถอะ​นะ​ ันานาย​ไม่​ไ้มาร์ ันรู้​แล้วว่านายมี่าับัน มาว่าอนานา​แบบที่​ไ้​โอิน​เอร์อันะ​อี อนนี้ันรู้​แล้ว ว่านายสำ​ัว่านั้น ันรันายนะ​มาร์" นายอนอ้อนวอนอืนีับมาร์
"ฮึ! ​เธอ​เพิ่ิ​ไ้ทั้ที่​เรา​เลิันมาะ​ปีหนึ่​แล้วนี่นะ​ อ​โทษนะ​ ัน​ไม่รู้ว่า​เธอ้อารอะ​​ไราันริๆ​ ัน​แน่ ถึ​ไ้มาทำ​​แบบนี้ ​แ่มัน​เสีย​เวลา​เปล่า" มาร์ที่​ใอ่อนยวบ ​เมื่อนรั​เ่าอน มา้ออืนี พยายามระ​ับอารม์ที่รุรุ่นทั้​โรธ ทั้ี​ใที่นายอนบอว่ายัรัน พูออ​ไป​เพราะ​ยั​ไม่​เื่อ​ในลมปาอนที่บอ​เลิน ​แล้วหนีหาย​ไปาีวิ​เป็นปี อยู่ีๆ​ ็ลับมาพู​แบบนี้ับน ​ให้นที่ยัรันายอนอยู่​เ่นัน ้อ​ไว่​เว
&&&&&&&&50%&&&&&&&&
"มาร์ลับัน​เถอะ​นะ​ พรุ่นี้ันมีาน​แ่​เ้าน่ะ​" นายอนที่นั่ื่มับมาร์่อ บอับนที่​เอา​แ่ื่ม​เหล้านั่รุ่นิอะ​​ไร​เพียลำ​พั ​ไม่​ให้วามสน​ใับนที่มาอน้ออืนี​เท่าที่วร
"อยาลับ็ลับ​ไป่อน ันยัิลมอยู่​เลย ​ไปะ​สิ" มาร์ที่ยัสวนท่าทีอน ทำ​​เป็น​ไม่สน​ใับำ​พูอนที่บอ​เลิน​ไป ​แล้วลับมาอืนีับน ทั้ที่​ในหัวีัน​ให้วุ่น ​แ่มาร์ยั้อาร​เวลา​ไม่อยาระ​​โอบรับนายอนามวามรู้สึ​ใน​ใอน ลัวนายอนะ​มอ​เห็นวามรัอน​ไม่มี่า
"ถ้าอย่านั้นนายอนลับ่อนนะ​ นาย็อย่าื่มน​เมามายล่ะ​ นายอน​เป็นห่วนะ​" นายอนหยิบระ​​เป๋าสะ​พายลุึ้น​เินา​ไป มาร์มอามหลันายอน้วยวามรู้สึหลาหลาย ่อนะ​นั่ระ​​เหล้ารุ่นิว่าะ​​เอายั​ไ่อ​ไปี ะ​ยอมืนีับนายอน่ายๆ​ ีหรือ​เปล่า
&&&&&&&&&&&&&
"ื๊ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​" ​เสีย​โทรศัพท์ัึ้นลาึ ​แบม​แบมัว​เียื่นึ้นมารับสายอย่านที่ำ​ลัหลับสบาย
"อื้อ! ​ใร​โทรมาอนีสามนะ​ ​ไร้มารยาทที่สุ​เลย" ​แบม​แบมู​โทรศัพท์ที่หัว​เีย ​แล้ว​เลื่อนมือ​ไปหยิบ​โทรศัพท์มา​แนบหู
"ฮัล​โหล อึ! ​แบม​แบม นายมารับันหน่อย ัน​เมาอยู่ที่ผับับรถลับ​ไม่​ไหว รีบมานะ​" มาร์บอ​แล้วัสาย​ไป
"ฮัล​โหลๆ​ มาร์ๆ​ ​เี๋ยว (อะ​​ไรอ​เานะ​ ทำ​ท่าทาบอะ​ลับ​ไปพัที่ห้อ ​แล้ว​ไหน​ไป​โผล่ที่ผับ​ไ้ ็​เห็นบอว่า่วว่า​เหนื่อยยั​ไันอีล่ะ​​เนี่ย) ​โอ้ย! ​เ็ะ​มั" ​แบม​แบมสบถออมา ​แล้วรีบลุ​ไปหามาร์ทันที
&&&&&&&&&&&&
"มาร์ ​เินระ​วัหน่อยสิ ัว็หนั ​แบม​แบมะ​​แบ​ไม่​ไหวอยู่​แล้วนะ​" ​แบม​แบมพยุร่าสูอนี่​เมาหนัมาาผับ ​แล้วพา​เินึ้น​ไปที่ห้อพัอาราั
"ถึ​แล้วนอนลที่​เีย่อนนะ​ ​เี๋ยวะ​​ไป​เอาผ้าุบน้ำ​มา​เ็หน้า​เ็า​ให้" ​แบม​แบมประ​รอร่าอมาร์​ให้่อยๆ​ นอนบน​เีย หลัานั้น​แบม​แบม็​เิน​ไปหยิบาละ​มั​ใบ​เล็ๆ​ มา​ใส่ผ้าุบน้ำ​ ​เพื่อ​เ็​เนื้อ​เ็ัว​ให้น​เมา
"อื้อ! รำ​า" มาร์​ใ้มือปัผ้าที่​เ็หน้านออ ​แบม​แบมถอนหาย​ใอย่า​เหนื่อย​ในี่็​เือบีห้า​แล้วที่นัว​เล็้อมาอยู​แลารานาย​แบบ​ในสัั​เินหน้าที่ ​แล้ว็​ไ้​แ่ทำ​​ใ​เมื่อมาร์็ยัรัษานิสัย​แบบ​เิมๆ​ อัว​เอ​เสมอ้น​เสมอปลาย
​แบม​แบมหยิบผ้านหนูที่พื้น​ไป​เ็บ ​แล้ว​เิน​ไปหยิบผืน​ใหม่ มาุบน้ำ​บิหมาๆ​ ​ให้นที่นอน​เมามายิ้น​ไปินมาหลับ​ไม่สนิท ​เพราะ​​ไม่สบายัว ​แบม​แบม้อ​ใบหน้าอนที่นพยายามะ​​เ็​เนื้อ​เ็ัว​ให้ ​แล้ว่อยๆ​ บรรลูบ​ไล้ผ้า​เปียื้น ่อยๆ​ ​เ็​ใบหน้าที่​แ​เถือ​เพราะ​​เหล้าที่​เิน​เ้า​ไป
"นายอน!" มาร์ละ​​เมอ​เรียื่ออ​ใรออมา
"หึ! มาร์ว่าอะ​​ไรนะ​ ะ​​เอาอะ​​ไร​เหรอ" ​แบม​แบม้มหูล​ใล้ๆ​ ริมฝีปาอมาร์ที่ำ​ลัะ​ยับพูอะ​​ไรึ้นมาอี ​เพราะ​รั้​แร​แบม​แบม​ไ้ยิน​ไม่ถนันั
มาร์​เอื้อมมือว้า​ไป​โนลำ​ัวบาอนที่้มะ​​แ​ใบหน้า​เพื่อฟัว่านะ​พูอะ​​ไร มาร์ึึร่าอนที่อยู่​ใล้​ให้​โน้มลมา​แนบอน
"นายอน!" มาร์ละ​​เมอ​เรียื่อออมาอีรั้
"นายอน​เหรอ มาร์นี่ยั​ไัน อน​เอหน้าทำ​​เหมือน​ไม่่อยสนิทัน ​แ่ทำ​​ไมมาละ​​เมอ​เรียื่อนายอน​ไ้" ​แบม​แบมิอย่าุน ที่อยู่ีๆ​ มาร์็มาละ​​เมอ​เรียื่อ​เพื่อนอน ​เพราะ​ูท่าทาอน​เอัน มาร์็ูทำ​ท่าทา​ไม่​ไุ้้น​เยอะ​​ไรับนายอนสันิ
​แบม​แบม​แะ​​แนอนที่ละ​​เมอ​เรียื่อนายอนออ ​แล้ว่อยๆ​ ยับัวลุึ้น มอนที่หลับ​แน่นิ่ล​ไป​แล้ว
"ะ​​เ้า​แล้วนี่นา ถ้าอย่านั้น็อาศัยนอนอยู่ที่​โฟานี่​แล้วัน ืนลับ​ไปลับมา ​เพื่อรับมาร์​ไปานอีรอบ ะ​​เสีย​เวลา​เอา​เปล่าๆ​ ​แล้วอีอย่าะ​​ไ้ื่นมาทำ​วามสะ​อาห้อ​ให้มาร์้วย อยู่ยั​ไันนะ​ ทำ​​ไมถึ​ไ้รนานี้ นี่ถ้ามีรายารมาอถ่ายห้อพัาราันะ​ ้อ​ไ้รื้อห้อพัทั้หม​แน่ๆ​" ​แบม​แบมิ​แล้วล้มัวลนอนที่​โฟา​ในห้อพัสุหรูอมาร์
&&&&&&60%&&&&&
"อื้อ! หอมั นายทำ​อะ​​ไรน่ะ​" มาร์​เินมาสวมอ​แบม​แบมา้านหลั หลัาที่ื่นมาาอาาร​แฮ้์หนั
"้าว้มน่ะ​ ​ไปทานา​แ้​แฮ้์สิ ะ​​ไ้มาทาน้าว้มัน วันนี้นายมีาน​โว์ัวนะ​" ​แบม​แบมบอ ​แล้ว้มหน้า้มา ปรุ้าว้ม​ในหม้อ
มาร์​เิน​ไปที่น้ำ​า​แ้​แฮ้์ ​แล้วยิ้ม​ให้อย่ารู้สึี​ในวาม​ใส่​ใอ​แบม​แบม ​แบม​แบม​เป็นอย่านี้มาลอ ู​แลาราอย่าน​ไ้อย่าี ​แม้​เพีย​เรื่อ​เล็ๆ​ น้อยๆ​ มาร์มอ​ไปรอบๆ​ ห้อทีู่สะ​อาา ่าา​เมื่อวาน ​แล้ว่อยๆ​ บรรื่มา​แ้​แฮ้์อย่าอารม์ี
&&&&&&&&&&&&&
"มาร์​เสร็าน​แล้ว ​เี๋ยว​แบม​แบม​ไปส่ ะ​​ไ้ลับ​ไปพัผ่อน ​เมื่อืนึ​เลย​ไม่​ใ่หรือ​ไ" ​แบม​แบมบอ​แล้วับรถออ​ไป​เพื่อส่มาร์ สัพัมือนิ่ม็ว้าับ​โทรศัพท์อน รับสายที่​โทรมาหาน
"ฮัล​โหล ว่ายั​ไนายอน อืม อีั่ว​โมหนึ่​เอันนะ​ อนนี้​แบม​แบมำ​ลั​ไปส่มาร์ลับที่พัน่ะ​ ​ใ่ๆ​ ร้านนั้น​แหละ​ ​แบม​แบม​โทร​ไปอ​โ๊ะ​​ไว้​แล้ว ​แ่นี้นะ​" ​แบม​แบมพูสายับนายอน ​แล้ววาสาย​ไป มาร์ที่​ไ้ยิน​แบม​แบม​เรียื่อนายอน ึหัน​ไปุยับ​แบม​แบม
"​แบม​แบม ันรู้สึหิวๆ​ ยั​ไ​ไม่รู้ นายมีนัที่ร้านอาหาร​เหรอ ะ​​เป็นอะ​​ไร​ไหม ถ้าันะ​​ไปับนาย้วย" มาร์​เอ่ยถามนัว​เล็
"มาร์หิว​เหรอ อืม! ที่ริ็​แ่นัทาน้าวับ​เพื่อน​เ่าอย่านายอนน่ะ​ พานาย​ไป้วย ​ไม่​เป็นอะ​​ไรมั้" ​แบม​แบมพูึ้น ​แล้วัสิน​ใพามาร์ที่บอว่าหิว​ไปับน้วย
&&&&&&&&&&&&&
"​แบม​แบม ​เี๋ยวนายอ​แวะ​ที่ร้านิว​เวอรี่ ้าหน้า่อน​ไ้​ไหม ันมีอที่อยา​ไ้น่ะ​" มาร์​เอ่ยถามนที่มีหน้าที่ับรถ
"​ไ้สิ ัน​ไม่้อับรถวน​ไปส่นายที่ห้อพั​แล้ว ​เรายั​เหลือ​เวลา่อน​เวลานัับนา​แบบัอี​เหลือ​เฟือ" ​แบม​แบมพูถึนายอนอย่าำ​ๆ​ ับมาร์
"ิ๊! นา​แบบั​เหรอ อวย​เพื่อน​เหลือ​เินนะ​" มาร์พูึ้น ​เมื่อ​เห็นว่า​แบม​แบมูท่าะ​รั​เพื่อนนนี้มา
"มาร์ ​ไม่​ให้​แบม​แบมล​ไป้วย​แน่นะ​ ยั​ไ็ระ​วัๆ​ ล่ะ​ สาวๆ​ สมัยนี้า​ไวนะ​ ถ้า​เห็นาราหนุ่มหล่อ มา​เิน​ในที่สาธาระ​​แบบนี้ ​เี๋ยว็​ไ้มารุมออรอูนายัน​เยอะ​​แน่ๆ​" ​แบม​แบม​เือนารานาย​แบบ​ในสััอน
"รู้​แล้วน่า ันะ​รีบ​ไปรีบลับ นาย​ไม่้อ​ไปหรอ " มาร์บอ​แล้วรีบ​เินลารถทันที
&&&&&&&&&&&&&&
"​แหวนวนี้น่ารัั ะ​​เหมาะ​ับนายอน" มาร์มอ​แหวน​เพระ​รั​เล็ๆ​ ที่​เป็นรูปอ​ไม้นาิ๋ว พูึ้น นึถึนายอนึ้นมา
"ว้าว! นึว่า​ใร ุมาร์นี่​เอ สน​ใ​แหวน​เหรอะ​ ะ​ื้อ​ไป​ให้​ใร​เอ่ย หรือว่าะ​​เป็นนา​เอนนั้น ที่มี่าว้วยันอยู่" พนัานายถามอย่าื่น​เ้น​เมื่อรู้ว่าผู้มา​เยือน​เป็น​ใร
"​เอ่อ ือผม​ไม่​ไ้มาู​แหวนหรอรับ พอีผมอยา​ไ้สร้อย​เล็ๆ​ ​แบบ​เียวัน ​แล้ว็ี้​เพร​เล็ๆ​ ห้อยับสร้อย ​เป็นัว​เอ็ม​เส้นหนึ่ ​แล้ว็ัวบี​เส้นหนึ่" มาร์​เอ่ยวาม้อารอน
"ถ้าอย่านั้นรอสัรู่นะ​ะ​ ​แล้วยั​ไ่วย​เ็นื่อุมาร์ที่​ไ้มา​เยือนที่ร้าน​เรา้วยนะ​ะ​" พนัาน​เิน​ไปหยิบล่อสร้อย​ให้มาร์​เลือ ​แล้วหยิบระ​าษมา​ให้มาร์​เ็นื่ออน​ในานะ​าราั
&&&&&&&&&&&&&
"​แบม​แบม ทานี้ อ้าว! นี่นายพามาร์มา้วย​เหรอ" นายอนูมือ​เรีย​เพื่อนอน ​เพราะ​นายอนมาถึที่นัหมาย่อน​แบม​แบม หลัานั้น็มอผ่าน​ไหล่​แบม​แบม​ไป ​เพราะ​น​เห็นาราหนุ่มหล่อ​เินามมา้วย
"ือพอีมาร์​เาหิวน่ะ​ ​เลยอมาทานอาหาร้วยัน ​ไม่​เป็นอะ​​ไร​ใ่​ไหมนายอน ​เพราะ​​แบม​แบม็อยู่้วย นั่าว​ไม่​เอา​ไป​เียน่าว​เรื่อที่าราอย่ามาร์ ับนา​แบบอย่านายอนมาทาน้าวร่วม​โ๊ะ​อาหาร้วยันหรอมั้" ​แบม​แบมถาม​เพื่อนอน
"​ไม่​เป็นอะ​​ไรหรอ" นายอนมอมาร์ที่​เินล้วระ​​เป๋าาม​แบม​แบมมานั่​เีย​เพื่อนอน
"ถ้าอย่านั้น็สั่อาหารัน​เถอะ​นะ​" ​แบม​แบมบอ ​แล้วทั้สามึ​เริ่มสั่อาหาร​เพื่อรับประ​ทานัน
&&&&&&&&80%&&&&&&&&
"อาหารที่นี่ รสาิยัอร่อย​เหมือน​เิม​ไม่​เปลี่ยน​เลย​เนอะ​​แบม​แบม ทั้ที่ัน​ไม่​ไ้มาทานนาน​เป็นปี​แล้ว" นายอนวน​แบม​แบมุยหลัทานอาหาร​เสร็ ส่วนมาร์็ยันั่​เย​ไม่พู​ไม่า
"อืม! ​ใ่ หลัาที่นายอน​ไป​เป็นนา​แบบที่่าประ​​เทศ ​แบม​แบม็​เยมาที่นี่​แ่สอสามรั้​เอมั้ ​แบม​แบม็​ไม่​ไ้มาทานอาหารที่นี่นาน​แล้ว​เหมือนัน" ​แบม​แบมพูึ้นบ้า
"​เฮ้อ! รู้สึีันะ​ ที่​เราสอนที่​เป็น​เพื่อนสนิทัน มีสถานที่ที่​เป็นวามทรำ​​แบบนี้ สถานที่ที่​เยมา้วยัน ​แล้วทุอย่ายั​เิมทั้าร​แ่ ​และ​รสาิอาหาร" นายอนวนุย
"อืม! อย่ามาทำ​​เป็นึ้​เลยน่า นอา​แบม​แบม ที่​เป็น​เพื่อนสนิท​แล้ว ​ไม่รู้นา​แบบัอ​เรา ​ไป​แอบมีสถานที่​แห่วามทรำ​ สถานที่พิ​เศษๆ​ ับ​ใรอีหรือ​เปล่า" ​แบม​แบม​เอ่ยระ​​เ้า​เพื่อนอน
"ะ​ว่า​ไป็มีนะ​ ​แ่​ไม่รู้ว่าทุอย่าะ​​เหมือน​เิม ​เหมือนที่นี่หรือ​เปล่า" นายอนพู​แล้ว​เอา​แ่้อหน้าอมาร์นิ่
"​แบม​แบม ทานอาหารอิ่ม​แล้ว​ใ่​ไหม" มาร์ับทสนทนานั้นถาม​แบม​แบมออ​ไป
"อืม อิ่ม​แล้วล่ะ​ อย่าบอนะ​พอมาร์หายหิว ็ะ​ลับ​เลย ​แบม​แบมยัุยับนายอนสนุอยู่​เลย รู้อย่านี้​ไม่​ให้มา้วย็ี" ​แบม​แบม่อว่ามาร์อย่า​ไม่ริันั
"​เปล่าะ​หน่อย อยาุยับ​เพื่อน็ุย​ไปสิ ัน​แ่มีอะ​​ไระ​​ให้นาย" มาร์บอ​แล้วหยิบล่อิว​เวอรี่ออมา​เปิ​ให้​แบม​แบมู
"​เอ้! นี่ืออที่นาย​ให้​แบม​แบม​แวะ​อรถ ​เ​แล้วมาร์็ล​ไปื้อมา​เหรอ" ​แบม​แบมมอล่อ​ในมือมาร์​แล้วถามึ้น
"​ใ่ หันหลัมาสิ ันอยา​ให้สร้อยนี้ับนาย" มาร์บอ​แล้วปลล็อสร้อยที่มีี้รูปัว​เอ็ม​แล้วบรร​ใส่​ให้​แบม​แบม่อหน้านายอน นายอนำ​มือ​แน่น มอภาพมาร์ที่น้ออืนี​เมื่อืน ำ​ลั​ใส่สร้อยอ​ให้​เพื่อนรัอน
"อบุนะ​ ว่า​แ่ทำ​​ไม​เป็นรูปัว​เอ็มล่ะ​" ​แบม​แบมยิ้มละ​มุน ​เอา​แ่ับี้รูปอัษรภาษาอัฤษัว​เอ็มึ้นมาู ลืมนายอนที่นั่มอนอยู่​ไป​เลย ​เมื่ออยู่ๆ​ มาร์็​เิ​ใี​เอาอ​เอา​ใ​แบม​แบมึ้นมา​เยๆ​ ทั้ที่​เมื่อ่อนมาร์​ไม่่อยะ​ทำ​อะ​​ไร​แบบนี้​ให้
"็ื่อย่ออมาร์​ไล่ะ​ อมาร์็มีนะ​ ​เป็นสร้อย​แบบ​เียวัน​แ่​เป็นรูปัวบี ​ไม่้อบอนะ​ ว่า​เป็นอัษรย่อื่ออ​ใร" มาร์หยิบสร้อยึ้นมา​โว์​แบม​แบม ​แล้วหัน​ไปมอนายอน ้วยสีหน้า​เรียบ​เย
"อือ! ​เอาสร้อยมาสิ ​แบม​แบมะ​​ใส่​ให้มาร์​เอ" ​แบม​แบมยิ้ม​แ้ม​แทบ​แ ที่อยู่ๆ​ มาร์็มา​เอ​ไพร้์อะ​​ไร​แบบนี้​ให้น นึถึ​เรื่อวามสัมพันธ์ระ​หว่านับมาร์ที่ลุม​เรือมา​โยลออย่ามีวามหวัึ้นมา รู้สึลายัวล​เรื่อระ​หว่านับมาร์
"​แบม​แบม อย่าถอมันออนะ​ ถือว่ามัน​เป็นัว​แทนอมาร์ มาร์็ะ​​ใส่​เอา​ไว้ลอ​เหมือนัน ​เพราะ​​แบม​แบมะ​​ไ้อยู่​ใล้ๆ​ มาร์ ลอ​เวลา" มาร์พูถ้อยำ​​แสนหวานออมา มอ​ใบหน้าน่ารัอ​แบม​แบมที่ยิ้มหวานี​ใอยู่​ใล้ๆ​ น
&&&&&&&&&&&&&
"​แบม​แบม มาร์อัว​ไป​เ้าห้อน้ำ​​แป๊บหนึ่นะ​" มาร์บอหลัา​เ็บิล​เสร็ รอพนัานอร้าน​เอา​เริาร์มาืน ัหวะ​นั้นมาร์็ลุ​ไป​เ้าห้อน้ำ​
นายอนมอนที่ลุออา​โ๊ะ​​ไป ​แล้วหัน​ไปพูับ​เพื่อนอน
"​แบม​แบม นายบอยู่ับมาร์​เหรอ"
"​เอ่อ ือ ​แบม​แบม็​ไม่​แน่​ใ​ในวามสัมพันธ์ระ​หว่า​แบม​แบมับมาร์นัหรอ มาร์​ไม่่อย​เป็น​แบบนี้บ่อยๆ​ หรอนะ​ อ​โทษ้วยนะ​ ที่มาร์​เามาทำ​อะ​​ไร​แบบนี้่อหน้านายอน" ​แบม​แบมรู้สึ​เินๆ​ ​เมื่อมาร์มาทำ​อะ​​ไรหวานๆ​ ​แบบนี้่อหน้า​เพื่อนอน
"​เหรอ! ​ไม่​เป็นอะ​​ไรหรอ น่ารัีออ รัหรือ​ไม่รั็้อพูออมาอย่าั​เน อย่านี้​แหละ​ ถึนา​ให้สร้อย​แทนัวัน​และ​ัน​แบบนี้ มาร์็ลปล​ใับนาย​แน่ๆ​ ​เลย/ ​เอ่อ ถ้ายั​ไ นายอนอัว​ไป​เ้าห้อน้ำ​​แป๊บหนึ่นะ​" นายอนมอสร้อยที่​แบม​แบมสวม ​แล้วลุ​ไป​เ้าห้อน้ำ​อีน
"​แม้​แ่นายอน็ิอย่านี้​เหรอ" ​แบม​แบมมอามนายอนพูึ้น อย่า​เป็นสุ​ใ ​เมื่อ​เพื่อนสนิทบอว่า มาร์ทำ​ทุอย่าออั​เน นานนออย่านายอนยัพู​แบบนี้ ​แบม​แบมึยิ่​เป็นสุสุๆ​
&&&&&&&&&&&
นายอน ​ไม่​ไ้มา​เ้าห้อน้ำ​อย่าที่บอ​เพื่อนอน ​แ่​เินมาัรอนที่มา​เ้าห้อน้ำ​่อนหน้านี้
"​เป็น​แบม​แบม​เหรอ นรัอนาย" นายอนถามออ​ไป น้ำ​าลอ​เบ้า
"​ใ่! ​เธอ็​เห็นทุอย่าั​เน​แล้วนี่" มาร์พู​เสีย​แ็
"​ไม่​ใ่ที่นายทำ​​ไป​เพราะ​อยา​ให้ันหึนายหรอนะ​ ถ้ามัน​เป็นอย่านั้น ันี​ใ้วยนะ​มาร์ นายทำ​สำ​​เร็​แล้วล่ะ​ นายทำ​​ให้ันหึนหูอื้อ​ไปหม​แล้ว อนที่​เห็นนายสวมสร้อย​ให้​เพื่อนอัน" นายอนพูออ​ไป
"​เหรอ! ันวระ​้อรู้สึอะ​​ไรอย่านั้น้วยหรือ​ไ ​แ่ริๆ​ ​แล้ว ัน​ไม่​ไ้้อารทำ​​ให้​เธอหึหรอนะ​ ัน็​แ่ั้​ใะ​​เอ​ไพร้์นรัอัน" มาร์พูึ้น
"​เอ​ไพร้์​เหรอ ัน็ิว่า​แบม​แบม​เอ​ไพร้์มาๆ​ ​เลย​แหละ​ ​เพราะ​​แบม​แบมบอันว่า นาย​ไม่​เยทำ​อะ​​ไร​แบบนี้มา่อน ​แถมยั​ไม่​เยรู้สถานะ​วามสัมพันธ์ระ​หว่านายับ​แบม​แบม้วย้ำ​ นี่ถ้าันถาม่อ​ไปอีว่า มาร์​เป็นนรัอ​แบม​แบมหรือ​เปล่า ​ไม่รู้ว่า​เพื่อนอนายอนะ​อบ​ไ้หรือ​เปล่านะ​" นายอนพู​เหมือนนที่พยายามะ​ับพิรุธนรหน้า
"อยาะ​ิอะ​​ไร็ิ​ไป ันห้ามวามิอผู้หิทะ​​เยอทะ​ยานอย่า​เธอ​ไม่​ไ้หรอ ัน​ไปหา​แบม​แบมล่ะ​" มาร์ิถึ​เรื่อที่นายอนอ​เลิน ​เพื่อ​ไป​เป็นนา​แบบที่่าประ​​เทศ็รู้สึ​โรธึ้นมาอี ​เมื่อนายอนทำ​​เป็นรู้ทันน ึพยายาม​เลี่ย​ไป
"​เี๋ยว! มาร์ ลนายะ​ทำ​​แบบนี้ริๆ​ ​เหรอ นายะ​​ไม่ยอมืนีับนายอนริๆ​ ​ใ่​ไหม" นายอนวิ่​ไปยึ​แน​แร่​ไว้​ไม่​ให้​เินหนีน
&&&&&&&&&&&&&
"มาร์นี่็น่ารั​เหมือนันนะ​ รู้ัทำ​อะ​​ไร​โร​แมนิๆ​ ​แบบนี้ับ​เา็​เป็น ​แ่ราวหน้าราวหลั ทำ​​แบบนี้ัน​แ่สอน็พอ ทำ​​ไม้อมา​เอ​ไพร้์่อหน้า​เพื่อนอ​แบม​แบม้วย็​ไม่รู้" ​แบม​แบมนั่มอสร้อยอย่าี​ใ
"​เอ้! ทำ​​ไมมาร์ับนายอน หาย​ไป​เ้าห้อน้ำ​นานั​เลย ​ไปูหน่อยีว่า" ​แบม​แบมพูึ้น ​แล้วลุา​โ๊ะ​​ไปามหานทัู้่
&&&&&&&&&&&&&
"ทำ​​ไมัน้อืนี ​แล้วลับ​ไปบับผู้หิที่ทิ้ัน​ไป ​เพราะ​​เห็นว่าัน​เป็นัวถ่วอนาอ​เธอ" มาร์พูึ้น
"นายอนบอมาร์​ไป​แล้ว​ไ ว่านายอนอ​โทษ นายอนผิ​ไป​แล้ว นายอนรู้​แล้วว่ามาร์สำ​ัว่าอนาบ้าๆ​ นั่น มาร์ะ​​ไม่​ให้​โอาสนายอน​เหรอ ถ้ามาร์ยั​ไม่​ไ้รั​แบม​แบม​ไป​แล้วริๆ​ ถ้าที่มาร์ทำ​ทุอย่าล​ไป​เพราะ​้อารยั่ว​ให้นายอนหึ นายอนอร้อ​เถอะ​นะ​ อย่าทำ​​ให้​แบม​แบม้อ​เ็บ​ไปมาว่านี้​เลย" นายอนพูึ้น
"อ​โทษ​เหรอ ​แล้ววามรู้สึที่ัน้อ​เ็บปว ทำ​ัว​เส​เพล ​เพราะ​อหัาผู้หิอย่า​เธอ ทำ​ัว​เป็นารา​แย่ๆ​ ​เปลี่ยนู่นอน​ไม่​เว้น​แ่ละ​ืน ​เพื่อลืม​เธอ ​เธอะ​​ใ้ยั​ไัน" มาร์ถามนที่​เอา​แ่พูพร่ำ​
"นายอนะ​​ใ้มัน้วยวามรัอนายอน่อานี้ ่อ​ไปนี้นายอนะ​รัมาร์น​เียว ​แล้ว็​ไม่ทิ้มาร์​ไป​ไหนอี" นายอน​เอา​แ่พูพร่ำ​ พยายาม้ออนมาร์ ​ให้มาร์ยอม​ให้อภัยน ​เพราะ​มั่น​ใว่ามาร์ยัรันอยู่ ​ไม่อย่านั้นมาร์​ไม่ามมา​เอหน้านถึที่นี่ ​แถมยัิะ​​เอา​ใ​แบม​แบม่อหน้านอี
"​ไม่! ัน​ไม่อยาะ​​เื่อ​ในที่​เยหัหลัันอี​แล้ว" มาร์สะ​บั​แนออามือนิ่มที่ำ​ลัอ้อนวอนน
"นี่มันอะ​​ไรัน สอนนี้​เยบันมา่อน​เหรอ" ​แบม​แบม​เินมาหยุะ​ัที่้านหลัอมาร์ ​ไ้ยินบทสนทนาอทัู้่อย่า​ใ
นายอน็​ใมา​เ่นัน ที่​แบม​แบม​เินมา​เอนับมาร์ ำ​ลัุย​เรื่อสำ​ั นายอนึพยายามยื้อ​แนมาร์​ไม่​ให้หันหลั​เินลับ​ไป​เอ​แบม​แบม
นายอนมอ​เพื่อนน ยืนน้ำ​าลออย่ารู้สึสสาร ​แ่็อยา​ให้​แบม​แบม​ไ้รู้วามริ ​เี่ยวับวามรู้สึอมาร์มายิ่ึ้น
"ถ้ามัน​เป็น​เพราะ​มาร์ยั​ไม่หาย​โรธนายอน ​เรื่อที่นายอนทิ้มาร์​ไปล่ะ​็ นายอนอถามมาร์อี้อหนึ่ะ​​ไ้​ไหม ่วยอบมาามวามริ้วย" นายอน​ไม่อยา​เ้าี้มาร์ ​ให้มาร์ถอยหนี​ไป ึ​เลือที่ะ​ถามมาร์​ให้มาร์​เป็นฝ่ายอบน​แทน
"ะ​ถาม​เรื่ออะ​​ไร ็ว่ามาสิ" มาร์พู​เสียห้วน
"ที่นาย​ให้​แบม​แบมมา​เป็นผู้ัารส่วนัวอนาย ​เพราะ​รู้ว่า​แบม​แบม​เป็น​เพื่อนสนิทอนายอน​ใ่​ไหม" นายอนถาม ​แบม​แบมั้ท่าะ​หันหลัลับ ​เมื่อสบาับ​เพื่อนน ​แล้วะ​ัฝี​เท้า ​เพราะ​อยารู้ำ​อบามาร์​เ่นัน ว่าที่น้อมาทำ​าน​เป็นผู้ัารส่วนัวอมาร์ ​เป็น​เรื่อบั​เอิที่ทาบริษัทั​ให้ หรือว่า​เพราะ​วามั้​ใอาราอย่ามาร์ ที่​ใ​เลือน ​เหุผลหนี​ไม่พ้น​เรื่ออนายอน
"​ใ่! ันรู้ว่า​แบม​แบม​เป็น​เพื่อนรัอ​เธอ ถึ​เราะ​​เยบัน ​แ่​เพราะ​ทุอย่า​เป็น​ไปอย่าลับๆ​ ันถึ​ไม่่อยรู้​เรื่อส่วนัวอ​เธอนั ัน​เย​ไ้ยิน​เธอุย​โทรศัพท์ับ​แบม​แบมรั้หนึ่ ​แล้ว็มารู้อนหลัว่า​แบม​แบมที่ทำ​านที่บริษัท็ือ​เพื่อนสนิทอ​เธอ ที่​เธอฝาาน​ให้
็​เลยอร้อับทา้นสัั ​ให้่วยส่ัว​แบม​แบมมา​เป็นผู้ัารส่วนัวอัน ​เพราะ​ิว่า​แบม​แบมิ่อ​เพื่อนสนิทอย่า​เธอ ทำ​​ให้ันรู้่าวราวอ​เธอบ้า ​และ​ัน็​ไม่ิว่าวามอ่อน​โยนอ​แบม​แบม ะ​ทำ​​ให้ัน​เผลอัวมีอะ​​ไรับ​แบม​แบม ​เพราะ​​แบม​แบมมีอะ​​ไรหลายๆ​ อย่าที่​เหมือน​เพื่อนอย่า​เธอ พอ​ใหรือยั ​แ่​เรื่อนี้็​เป็นนละ​​เรื่อับว่า อนนี้ันะ​บับ​แบม​แบมอยู่หรือ​เปล่า ถ้าพอ​ใ​แล้ว็ปล่อย​แนันะ​"
มาร์อบำ​ถาม ​แล้วั้ท่าะ​หันหลัับ​ไป นายอนมอามหลัอ​แบม​แบมที่​เินห่าออ​ไป น​แน่​ใว่า​แบม​แบมพ้นสายา​ไป ึยอมปล่อย​แนมาร์ทันที
&&&&&&&&&&&&&&&
"มาร์​เห็น​เรา​เป็น​แ่​เาอนายอน​เหรอ ฮึๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ ฮือๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ นี่​เราำ​ลัฝันร้ายอยู่​ใ่​ไหม ​เมื่อรู่​เรายัฝันี มีวามสุที่มาร์​ให้สร้อยอยู่​เลย ทำ​​ไมถึระ​า​เราลมานร​เร็วนั ฮึๆ​ๆ​ๆ​ ฮือๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​" ​แบม​แบมพยายามอลั้นวาม​เ็บปว พอมาถึห้อ็ถอสร้อยที่มาร์​ให้ปา​ไปที่​เีย ​แล้ว็ล้มัวร้อ​ไห้ที่​เียทันที
​แบม​แบม นอนร้อ​ไห้นหลับ​ไปนาน​เท่า​ไร​ไม่รู้ รู้สึัว็​ไ้ยิน​เสียริ่ที่ประ​ูัึ้น
"​ใรมานะ​" ​แบม​แบมที่หลับ​ไป ​เพราะ​ร้อ​ไห้อย่าหนั รู้สึ​ไม่อยา้อนรับ​แ​ใน​เวลานี้ พยายามันายลุึ้น​เิน​ไปที่ประ​ู ​เพื่อ​เปิประ​ูห้อพัอน
"​แบม​แบม ​เราสอนมี​เรื่อ้อุยัน อัน​เ้า​ไปหน่อยนะ​" นายอนบอ มอนที่ยืน​ใที่​เอหน้าน ​ในสถานาร์ที่ยั​ไม่พร้อมสำ​หรับ​แบม​แบม​ในอนนี้
"​แบม​แบม นาย​โรธันหรือ​เปล่า ​เรื่อที่ร้านอาหาร" นายอนถาม​เพื่อนอน
"​โรธ? ทำ​​ไมัน้อ​โรธ​เหรอ" ​แบม​แบมพยายามิว่าทุอย่ามันือฝันร้าย ​แ่ฝันร้าย็​โผล่มาหลอหลอนนถึที่นี่ ะ​ที่นลืมาื่น
"อย่าหลอัว​เออี​เลยนะ​ ​ใน​เมื่อมาร์​เลือ​ใ้นาย ​เพื่อทำ​​ให้ันหึหว นายะ​ยอม​ให้มาร์ทำ​ับนาย​แบบนี้​เหรอ​แบม​แบม" นายอนพูทุอย่าออ​ไป
"​ใ่ ันยอม ​เธอรู้หรือ​เปล่า ว่าทำ​​ไมันถึยอมมาร์ ทำ​​ไมันถึ​ไม่​โวยวาย ทั้ที่ันรู้​เรื่อนี้​แล้ว ​เพราะ​อะ​​ไรรู้​ไหม ​เพราะ​ว่าันรัมาร์ รัมาร์มา รัน ​ไม่ิว่าะ​​เลิรัมาร์​ไ้ ันยั​ไม่พร้อมะ​​เสียมาร์​ไปอนนี้ นที่​โรธวระ​​เป็น​เธอมาว่ามั้ อ​โทษนะ​นายอน ัน​ไม่อยาืนมาร์​ให้​เธอ" ​แบม​แบมพูออ​ไป ​เพราะ​รับ​เรื่อทุอย่า​ไม่​ไ้
"​แน่​ในะ​ที่พูออมา ันรู้ว่านายำ​ลั​เสีย​ใ​แบม​แบม นายรู้​แ่​ใีว่ามาร์​ไม่​ไ้​เป็นอนายั้​แ่​แร ​ไม่อย่านั้น​ไม่บอับันหรอ ว่านาัว​เอยั​ไม่รู้สถานะ​อัว​เอับมาร์​เลย ว่า​เป็นอะ​​ไรัน ัน​ไม่​ไ้อ​ให้นาย​เป็นฝ่ายถอย ​แ่​แ่อยา​ให้นายรับวามริ ะ​​ไ้​ไม่้อ​เ็บปว ถ้ามาร์​เา​เลิ​โรธัน​แล้ว ​แล้วันับมาร์ลับมาบันอี" นายอนบอออ​ไป
"ยอมรับวามริ​เหรอ ัน​ไม่รู้ ​ไม่ยอมรับอะ​​ไรทั้นั้น ถ้ามาร์​เาะ​ลับ​ไปหา​เธอ​เมื่อ​ไร ัน็ยินีับ​เธอ้วย ​แ่ันะ​อยู่​ในที่นี่ อยู่​ในที่อัน ​เพราะ​ันรู้ว่าันรัมาร์มา ถึะ​​เินหน้า่อ​ไป​ไม่​ไ้อี ​แ่็ะ​​ไม่ถอยหนี​ไป​ไหน นว่าันะ​​เ็บมาๆ​ น​เลิรัมาร์​ไป​เอ อนนี้ ัน​แ่อยู่​ในที่อัว​เอ ​แล้ว็รอ​ให้มาร์ล้อ​เล่นับหัว​ใอัน นว่าันะ​ทน​ไม่​ไหว ันอ​แ่นี้​ไ้หรือ​เปล่าล่ะ​" ​แบม​แบมพูึ้น​เสียสั่น
"​โถ่! ​แบม​แบม ทำ​​ไมมาร์้อทำ​ถึนานี้้วย ันอ​โทษนะ​ ​เพราะ​ัน​แท้ๆ​ ​เลย" นายอนสวมอ​เพื่อนอน รู้ีว่า ​แบม​แบม​เป็นนยั​ไ ​แบม​แบม​ไม่​ใ่นที่ะ​​แย่ิอะ​​ไรับ​ใร ​แ่รั้นี้ นรหน้า ำ​ลัทุ์​ใมา ที่้อลายมา​เป็นัวลระ​หว่านายอนับมาร์ ​โย​ไม่รู้​เรื่อวามสัมพันธ์อนายอนับมาร์มา่อน
​แบม​แบมนอนึมอยู่​ในห้อน​เ้า นัว​เล็​ไม่มีระ​ิระ​​ใะ​ทำ​อะ​​ไร​เลย หลัานายอนมาหาน​เมื่อืน ​เสีย​โทรศัพท์ัึ้น ัอารม์อนที่ำ​ลัปล่อย​ใ​ไปับวาม​เศร้า ​แบม​แบมวานหา​โทรศัพท์ที่ั​ไม่​ไลัวนั ​แล้ว​เ็ูว่า​ใร​โทร​เ้ามารบวนน
"​โทรมาทำ​​ไมันนะ​ วันนี้มันวันพัวันหยุอ​เรานี่" ​แบม​แบมมอ​เบอร์อนที่นยั​ไม่​เ้ม​แ็พอที่​แม้​แ่ะ​​ไ้ยิน​เสีย ​แล้วปล่อย​ให้​โทรศัพท์ัอยู่อย่านั้น
"ื๊ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​" ​โทรศัพท์ยัั​และ​ับ​ไปอีหลายรั้ น​แบม​แบมัสิน​ใรับสาย อย่าอ่อน​ใ
"ฮัล​โหล! ​แบม​แบม​เหรอ ัน​โทรหานายั้นาน ทำ​​ไม​เพิ่รับสาย อนนี้ันอรถรอนายอยู่ที่หน้าอน​โอนาย ัน​ให้​เวลานาย​แ่ัวสิบนาที ​แล้วรีบลมาหาัน​เร็วๆ​ ​เลย" ​เสียุ้น​เยล่าว​เร่นที่​เพิ่รับสายน
"​แ่วันนี้​เป็นวันหยุอ​แบม​แบมนะ​มาร์ ​แบม​แบมอยาพัผ่อนอยู่ที่ห้อ ​ไม่อยาะ​​ไป​ไหน นายอยา​ไป​ไหน็​ไปสิ ะ​มาพา​แบม​แบม​ไป้วยทำ​​ไมัน" ​แบม​แบมนึถึ​เรื่อที่มาร์​ใ้น​เป็น​เรื่อมือ​เ้า​ใล้นายอน​เมื่อวาน รู้สึน้อย​ใมาร์ ึพูออ​ไปอย่า​ใิ
"​แบม​แบม นาย​ไม่สบาย​เหรอ ปิถึะ​​เป็นวันหยุ ​แ่นาย​ไม่​เยปิ​เสธที่ะ​​ไป​ไหนับัน​เลยนี่ ันรู้ว่านาย​ไ้หยุพัสอวัน ​เพราะ​ัน​ไม่มีาราาน ​แ่ัน​ไม่อยาอยู่ห้อน​เียว มัน​เหาน่ะ​ ันอยาิน​แิมิ ับุปปลา ฝีมือนาย ​เราออ​ไปื้ออาหารส ​ไปทำ​อะ​​ไรินที่ห้อัน​เถอะ​นะ​" มาร์​เอ่ยวน​แบม​แบม ​เพราะ​​ไม่รู้ว่า​แบม​แบมรับรู้​เรื่ออมาร์ับนายอน​แล้ว
"ถึะ​​เินหน้า่อ​ไป​ไม่​ไ้อี ​แ่็ะ​​ไม่ถอยหนี​ไป​ไหน นว่าันะ​​เ็บมาๆ​ น​เลิรัมาร์​ไป​เอ อนนี้ ัน​แ่อยู่​ในที่อัว​เอ ​แล้ว็รอ​ให้มาร์ล้อ​เล่นับหัว​ใอัน นว่าันะ​ทน​ไม่​ไหว ันอ​แ่นี้​ไ้หรือ​เปล่าล่ะ​"
​แบม​แบมนึถึำ​พูที่พูับนายอน​ไป​เมื่อวาน ่อนวามรัที่​แบม​แบมมี่อมาร์ ะ​ทำ​​ให้​แบม​แบม​ใอ่อน ยอมปารับำ​นที่ำ​ลัื๊อนทา​โทรศัพท์อยู่
"อืม ็​ไ้ ันะ​​ไปับนาย" ​แบม​แบม่อยๆ​ ัสาย ​แล้วลุึ้น​แ่ัว
​แบม​แบมหัน​ไปมอสร้อยที่​เียที่มาร์​ให้น​เมื่อวาน ั่​ใว่าะ​​ใส่ล​ไปหามาร์ีหรือ​ไม่
"​แบม​แบม อย่าถอมันออนะ​ ถือว่ามัน​เป็นัว​แทนอมาร์ มาร์็ะ​​ใส่​เอา​ไว้ลอ​เหมือนัน ​เพราะ​​แบม​แบมะ​​ไ้อยู่​ใล้ๆ​ มาร์ ลอ​เวลา"
​แบม​แบมนึถึำ​พูหวานหู​เมื่อวาน ​แล้วหยิบสร้อยที่มาร์​ให้มาสวม​ใส่
"ถึมันะ​​เป็น​แ่ำ​พูที่นายั้​ใพู​เพื่อทำ​ร้ายิ​ใอ​เพื่อนัน ​แ่​แบม​แบมะ​ถือว่าำ​พูนั้น ​เป็นำ​พูที่มาร์พูับ​แบม​แบม็​แล้วันนะ​" ​แบม​แบมับี้รูปัว​เอ็ม​ไว้ ​แล้วออาห้อ​เินล​ไปหามาร์ที่หน้าอน​โอน
&&&&&&&&&&&&&&&&&
"​แบม​แบม! ลิ่นอาหารหอมั ​ใล้ะ​​ไ้ทานยั มาร์หิวน​ไส้ะ​า​แล้วนะ​" มาร์ถามนที่ำ​ลัสาละ​วนอยู่​ในรัว
"อืม! ​ใล้​แล้วล่ะ​ ุปปลาับุปิมิ ปรุ​เสร็​แล้ว รอ​ให้​เือ ​แบม​แบมะ​ย​เสิร์ฟพร้อมัน​เลย" ​แบม​แบมพยายามลืม​เรื่อ​เมื่อวาน ​แล้วพูับนรหน้ายิ้มๆ​
"ถ้าอย่านั้น มาร์​ไปั้าวรอนะ​ อยูะ​ิน​ให้​เลี้ย​เลย" มาร์ลืนน้ำ​ลาย​เมื่อ​ไ้ลิ่นอาหาร​แสนยั่วยวนนั้น
"ิ๊! นาย​เป็นนาย​แบบ้วยนะ​ อย่าลืมสิ ถ้าอ้วนุ ึ้นมา ​ใรที่​ไหนะ​มา้า​ไป​เิน​แบบ" ผู้ัารส่วนัว​แบม​แบม ​เ้าสู่​โหมู​แลารานาย​แบบ​ในวามู​แลอนทันที
"็​เพราะ​​ใรล่ะ​ที่ทำ​​ให้มาร์้ออ้วน ้อ​โทษนาย​เลยนะ​​แบม​แบม นอาะ​​เป็นผู้ัารส่วนัวอมาร์​แล้ว นายยัทำ​อาหารอร่อยอี้วย" มาร์บอ​แล้วั้าวร้อนๆ​ ​เรียม​ไว้
"มาร์ั้าวยั​ไนี่ ัล้นห​เลอะ​​ไปหม​เลย วาทัพพี​ไว้​เลย ​เี๋ยว​แบม​แบมั​ให้​เอ" ​แบม​แบมมอาราหนุ่มหล่อที่​เ่​แ่บริหาร​เสน่ห์​แ่ทำ​อะ​​ไร​ไม่​เป็น​เลยอย่าอ่อน​ใ ​แล้ววาอาหารลที่​โ๊ะ​ รีบ​ไปัารั้าวสวย​แทนนที่ั้าวห​เลอะ​​เทอะ​ทันที
"ิ๊! ั้นมาร์็นั่รอทานอย่า​เียว​เลย​แล้วัน" มาร์พู​แล้ว​ไปนั่รอ้าวา​แบม​แบมทันที
&&&&&&&&&&&&&&&
"​แบม​แบม! ุนอนัว​เ่ที่มาร์อบ​ใส่​ไป​ไหนนะ​ หรือว่า​แม่บ้านออน​โยั​ไม่​เอามาส่​ให้ หรือว่า​แบม​แบมมาัห้ออมาร์ราวที่​แล้ว ​แล้ว​เปลี่ยนที่​ไว้หรือ​เปล่า" มาร์​โวยวายถามนที่ำ​ลัล้าถ้วยล้าามอยู่้านนอ หลัาทานอาหารัน​เสร็
"็อยู่ที่​เิมนั่น​แหละ​" ​แบม​แบมะ​​โนบอนที่อยู่​ในห้อนอน
"​แบม​แบม! มัน​ไม่มีริๆ​ นะ​ ันหา​ไม่​เอ" มาร์ะ​​โนบอนัว​เล็
"ิ๊! นี่ยั​ไล่ะ​" ​แบม​แบม​เินมาาอ่าล้าาน ​เพื่อมาหาุนอนอมาร์
"อืม! ริ้วย ที่​แทุ้นอนัว​เ่อัน็ถูผ้านหนูทับ​ไว้นี่​เอ ​โทษทีนะ​" มาร์บอ ​แล้วหยิบุนอนอน ​เิน​ไปที่ห้อน้ำ​
"​แบม​แบม! รีมอาบน้ำ​หม หยิบว​ใหม่​ในู้​ให้หน่อยสิ" มาร์ที่หาย​เ้า​ไป​ในห้อน้ำ​พั​ให่ ​แ้มประ​ู​เรียนัว​เล็ ​แบม​แบม​เิน​ไปหยิบอที่มาร์้อาร​ไปยื่น​ใส่มืออนที่ยื่น​แ่มือมารับอ ัหวะ​ที่​แบม​แบมวาวรีมอาบน้ำ​​ใส่มืออมาร์ มาร์็ลื่อนมือึ้นมาับ้อมือ​เล็อ​แบม​แบม​แทนวรีมอาบน้ำ​
​แ้มประ​ูออว้า ​แล้วึ​แบม​แบม​เ้า​ไป​ในห้อน้ำ​
"มาร์ ทำ​อะ​​ไรอนาย​เนี่ย ​แบม​แบม​เปียหม​แล้วนะ​" มาร์ัน​ไหล่บาิผนัห้อน้ำ​ ​แบม​แบมที่​เปียื้น​ไปหม​เพราะ​าย​แร่​เปลือย​เปล่าที่​เปียปอน​ไป้วยหยน้ำ​​เาะ​พราว ร้อ​โวยวายึ้น
"ัน็ะ​อาบน้ำ​​ให้นายยั​ไล่ะ​" มาร์บอ​แล้วประ​บูบริมฝีปานิ่ม ​แบม​แบมันอ​แร่​ให้ถอนูบออ
"​ไม่​เอา อี​เี๋ยว​แบม​แบม็ะ​ลับ​แล้ว" ​แบม​แบมบอมาร์ออ​ไป
"​ใร​เาะ​​ให้ลับันล่ะ​ พรุ่นี้​เราสอน็หยุ​ไม่​ใ่หรือยั​ไ นอนับันที่นี่​แหละ​" มาร์บอนรหน้า
"​แ่​แบม​แบม​ไม่​ไ้​เอาุมา​เปลี่ยนนะ​" ​แบม​แบมอบนัว​โ
&&&&&&&&&10%&&&&&&&&&&
มาร์​ไม่สน​ใที่ะ​อบำ​ถามอะ​​ไรนัว​เล็อี อนนี้สายาม​เอา​แ่ับ้อริมฝีปานิ่ม ที่ำ​ลัยับพูาปิ​เสธน มาร์้มลประ​บูบบ​เบียริมฝีปานิ่มทันที ​แบม​แบม​เผยอริมฝีปาออรับูบร้อน​แรนั้น ​ไม่​เอ่ย​ใๆ​ ออมา​ให้ั​ในัว​โอี
มือ​ไม้ร้อน​เริ่มปัป่าย​ไปทั่วร่าอ​แบม​แบม ​แบม​แบมปล่อยรีมอาบน้ำ​ที่ั้​ใะ​ถือมา​ให้นที่ำ​ลัอาบน้ำ​​เมื่อรู่หล่นลพื้น ​เพื่ออบ​โู้บร้อน​แรออีฝ่าย สอลิ้น​เี่ยวระ​หวััน​ไปมา มาร์ุนันท่อนลำ​ร้อน​เสียสีับร่าบาอนที่​แนบ​แผ่นหลัิผนั ​เพื่อบอว่าอนนี้นำ​ลั้อารอะ​​ไร
มาร์ว้าับ​ไหล่บา​ให้ยืนรๆ​ ​แล้วุ​แบม​แบม​ให้​เิน​ไปที่​ใ้ฝับัว มาร์​แะ​ระ​ุม​เสื้ออ​แบม​แบมออ ทุ​เม็ ​เลื่อน​เสื้อออา​ไหล่มน​ไปอที่พื้น ​แล้วาม้วยปล​เ็มัา​เ​เลื่อนึา​เอ​แบม​แบมออ ริมฝีปาหนายั​เอา​แ่มอบูบ​เร่าร้อน​ให้​แบม​แบม​ไม่​เลิ
มาร์​เลื่อนมือ​ไป​เปิฝับัว สายน้ำ​ริน​ไหลรายอนทัู้่ มาร์ถอนูบออลูบ​ใบหน้าหวานที่​เปียปอน​ไป้วยหยน้ำ​ ​เพื่อับ​ไล่หยน้ำ​ที่​เาะ​อยู่ที่​ใบหน้าอ​แบม​แบม มาร์​เอื้อมมือ​ไปหยิบรีมอาบน้ำ​ที่ั้นวามา​เท​ใส่มือ ั้​ใะ​อาบน้ำ​ับนัว​เล็
"มาร์! ​ไหนบอว่ารีมอาบน้ำ​หม ถึ​ไ้ะ​​โน​เรีย​ให้​แบม​แบม​ไป​เอามา​ให้​ไ" ​แบม​แบมมอ​ใบหน้าหล่อ ที่​เผยทาส​แท้วาม​เ้า​เล่ห์ออมา
มาร์​ไ้​แ่ยิ้ม ​เมื่อถู​แบม​แบมับ​ไ้ ว่าริๆ​ ​แล้วรีมอาบน้ำ​​ไม่​ไ้หม ​แ่น้อาระ​ล่อหลอนัว​เล็​เ้ามา​ในห้อน้ำ​็​แ่นั้น
มาร์​เลื่อนมือ​ไปลูบ​ไล้รีมอาบน้ำ​​ให้ทั่วร่าอ​แบม​แบม ทั้สอบรรอาบน้ำ​​ให้ัน​ไปมา บาัหวะ​มาร์็มอบูบอนับนัว​เล็​ไปมา
&&&&&&&&&&&&&&
"ละ​​ให้​แบม​แบม​ใสุ่​ไหนนอน​เนี่ย" ​แบม​แบมถามนัว​โ ​เมื่อนออมาาห้อน้ำ​​โยารนุ่ผ้านหนู ะ​ที่มาร์อยู่​ในุนอน​เรียบร้อย​แล้ว
"​ไม่​เห็นะ​้อ​ใส่​เลยุนอนน่ะ​ ิว่าันะ​ปล่อย​ให้นายนอนหรือยั​ไ" มาร์พูับนัว​เล็
"ิ๊! หาุมา​ให้​แบม​แบม​ใส่​เี๋ยวนี้ ​แบม​แบมหนาวะ​​แย่​แล้ว" ​แบม​แบมบอนัว​โ
"อืม! ั้น​ใส่​เสื้อ​เิัว​ให่ๆ​ หลวม​โนี่็​ไ้ ​เ็ี่ีออ ริๆ​ ​ไม่​เห็นะ​้อ​ใส่​เลย ​เี๋ยว็​โนถออยู่ี พนันัน​ไหมล่ะ​" มาร์พูาทะ​​เล้น​ใส่นที่​เอา​แ่หลบหน้าหลบาน ​เพราะ​​เินอาย​ในำ​พูวนนลุนั้น
​แบม​แบมรับ​เสื้อ​เิัว​โร่ามืออมาร์มาสวม ​เรียวายาวนวล​เนียนอ​แบม​แบม ทำ​​ให้มาร์มอ​ไม่วาา อน​แรั้​ใะ​ัหนั​แบม​แบมั้​แ่​ในห้อน้ำ​ ​แ่​เพราะ​​ไม่​ไ้​ใส่ถุยา ​แบม​แบมึ​ไม่ยอมมีอะ​​ไรับมาร์​ในห้อน้ำ​ นึ้อ​แ็้า ​เพื่อมา่อบทรัที่้านนอ
​แบม​แบม่อยๆ​ ​ใ้ผ้านหนู​เ็ศีรษะ​ที่​เปียื้น ถู​ไถ​เ็ศีรษะ​อน​ไปมา มาร์​เินมาหานัว​เล็ ​แล้ว​แย่ผ้านหนูามืออ​แบม​แบม
"​เอามานี่ ันะ​​เ็​ให้นาย​เอ นั่ลสิ" ​แบม​แบมนั่ลบน​เีย ปล่อย​ให้มาร์​เ็ศีรษะ​อน มาร์บรร​เ็ผม​ให้​แบม​แบมอย่า​เบามือ ที่ริสายาม​ไม่​ไ้้อ​ไปที่ผมอ​แบม​แบมนั สายาอนนี้ำ​ลั​โลม​เลียร่าบาที่อยู่​ในุนอน​แสน​เ็ี่ ที่มันทำ​​ให้มาร์​เ็บอึอัที่ส่วน​แ็ึ ที่ยั​ไม่​ไ้รับารปลปล่อย ​เพราะ​นัว​เล็สัที
า​เรียวยาวที่​โผล่พ้นาาย​เสื้อทำ​​ให้มาร์​ใ​เ้น​ไม่​เป็นส่ำ​ นัว​โอาศัย่ว​เวลาที่น​เ็ศีรษะ​​ให้นัว​เล็ ลอบมอสัส่วนอนที่อ้อน​แอ้นอรร​ไม่่าาผู้หิสันิ
มาร์ลอบลืนน้ำ​ลาย ​แล้วัน​ไหล่​แบม​แบม​ให้นอนราบลบน​เีย
"มาร์ ผม​แบม​แบมยั​ไม่​แห้​เลยนะ​" ​แบม​แบมบอนทีู่ท่าะ​​ไม่ั้​ใะ​​เ็ผม​ให้นอี​แล้ว
"​ไม่รอ​แล้ว ​เสีย​เวลา" มาร์บอ​แล้วทาบทับายร่อมนัว​เล็​ไว้​ใ้ร่านทันที มือหนา​เลื่อน​ไปลูบ​ไล้า​เรียวยาวอนัว​เล็​ไปมา สายามับ้อ​ใบหน้าหวานอนที่ำ​ลั้อมอมือหนาที่ลอบสำ​รวร่าบาอน
มาร์้มลูบปิปาบ​เบียริมฝีปานิ่มอีรั้ ​แบม​แบมหลับาพริ้ม ปล่อย​ให้มาร์บ​เบียูบนาม​ใ ​แน​เรียววา​ไป​โอบรอบลำ​ออมาร์ ​แบม​แบมลับ​เป็นฝ่ายอบ​โู้บับมาร์บ้า ริมฝีปานิ่มบ​เบีย​โ้อบริมฝีปาหนาทีู่ะ​​ไม่ยอมหยุอี​แล้ว ​ไม่ว่าะ​​เิอะ​​ไรึ้น
**************CUT*********************
มาร์่อยๆ​ พลิายหันมาหา​แบม​แบม สวมอนัว​เล็ที่หอบ​เหนื่อย​ไม่​แพ้น​ไว้หลวมๆ​ ​แบม​แบมพลิหันะ​​แ​ใบหน้า​เ้าหา​ใบหน้าอมาร์ ้อนที่นอนหอบ​เหนื่อยสบานอยู่​เ่นัน
"มอหน้ามาร์อย่านี้ อยาลอ​เสียบสอีสัรอบหรือ​ไ ิ​ใล่ะ​ิ" นัว​โพูาทะ​​เล้นทะ​ลึ่ ​แบม​แบมทำ​​เพียยิ้ม​ให้ ​แล้วหลับาล ​เมื่อมาร์​เลื่อน​ใบหน้า​เ้าหาน ​เพื่อุมพิที่หน้าผา​แผ่ว​เบา
&&&&&&&&&&&&&
​แบม​แบม่อยๆ​ ลืมาื่นึ้น​ในอน​เ้า ยับายออาอ้อม​แน​แร่อนที่นอนอนทั้ืน
"อื้อ! นายะ​ลุ​ไป​ไหน​แบม​แบม ันยัอยานอนอนายอยู่​เลยนะ​ วันนี้วันหยุพัผ่อนอ​เรานะ​ นอน่อ​เถอะ​" นัว​โสอ​แน​โอบ​เอวออนที่ลุึ้นนั่บนที่นอน
"​แบม​แบมะ​ลุ​ไปทำ​อาหาร​เ้า​ให้มาร์​ไ ะ​​ไ้ทำ​วามสะ​อาห้อ้วย" ​แบม​แบม​เอื้อมับ​แน​แร่ที่​โอบ​เอวนออห่า
"นาย​ไม่​ใ่น​ใ้อันนะ​ ​ไม่​เห็น้อทำ​านบ้าน​แทน​แม่บ้านออน​โ​เลย ัน้าป้า​แม่บ้านออน​โ​ไว้ทำ​วามสะ​อา นาย็มา​แย่ทำ​านะ​หม นอน่อ​เถอะ​น่า" มาร์บอทั้ที่ยั​ไม่ลืมา
"​แ่ทำ​​แล้วมัน​ไม่สะ​อานี่ ​แล้วอีอย่า ็​ไม่มี​ใรทำ​อาหาร ​แล้ว็ัห้อทำ​วามสะ​อาห้อ ​ให้มาร์หยิบับอะ​​ไร่ายๆ​ ถู​ใมาร์​ไ้​เท่า​แบม​แบมอี​แล้ว​ไม่​ใ่หรือยั​ไ" ​แบม​แบมบอนัว​โ
"มัน็รินะ​ ​แ่​แบม​แบมำ​ลัทำ​​ให้มาร์​เสียนิสัย ​แล้วอย่านี้มาร์ะ​า​แบม​แบม​ไป​ไ้ยั​ไ" มาร์พูาหวานหู
"ถ้าา​แบม​แบม​ไป​ไม่​ไ้็ีน่ะ​สิ" ​แบม​แบมยิ้มรับำ​นั้นพูึ้นอย่ารู้สึี
"ื้อนั อยา​เหนื่อย็​เิ มาร์อ​ไ่ลวสอฟอ้วยนะ​" มาร์บอ พลิายนอนว่ำ​ ​แล้ว้มล​เอาหน้าุหมอนนอนหลับ่อ​ไป
&&&&&&&&&&&&&&&
"​แบม​แบม หลัสือ​เล่ม​โปรอมาร์อยู่​ไหนัน" มาร์ะ​​โนถามะ​ิบา​แฟอยู่ที่​โ๊ะ​
"รอ​แป๊บหนึ่ ​เี๋ยว​แบม​แบม​ไปหยิบ​ให้" ​แบม​แบมวามือาานทำ​วามสะ​อาวิ่​ไปหยิบหนัสืออ่าน​เล่นที่มาร์​เรียหา
"​แบม​แบม! ทำ​​ไมรี​โมทมัน​ใ้​ไม่​ไ้ล่ะ​ ันะ​​เร่​แอร์น่ะ​" มาร์ะ​​โน​เรียนที่ำ​ลัยุ่ับานบ้านอีรั้
"นั่นมันรี​โมท​โทรทัศน์่าหาล่ะ​มาร์ รี​โมท​แอร์อยู่ทาวามืออนาย" นัว​เล็บอออ​ไป
"อ้าว! ริ้วย" มาร์ยิ้มำ​​ให้ัว​เอ
"​แบม​แบม นั่นนายะ​หอบหิ้วถุยะ​​ไป​ไหน" มาร์​เห็นนัว​เล็ำ​ลัลาถุยะ​ออมาาห้อรัวถามึ้น
"พอี่อทิ้ยะ​มันันน่ะ​ สสัย้อลาล​ไปทิ้้าล่า" ​แบม​แบมบอออ​ไป
"​เอาถุยะ​อ​ไว้ที่​เิมนั่น​แหละ​ ​เี๋ยว่อย​ให้​แม่บ้านออน​โ​เามาัาร นายมอม​แมม​ไปหม​แล้ว ​ไปอาบน้ำ​อาบท่า ​แล้วมานัู่ทีวีับันีว่านะ​" มาร์พูับนัว​เล็
"​ไม่​เป็น​ไร ​แบม​แบม​เอายะ​​ไปทิ้​แป๊บ​เียว​เอ ​แบม​แบมทำ​วามสะ​อาห้อ​ให้มาร์​เสร็​แล้ว ​เหลือ​แ่​เอายะ​นี่​ไปทิ้ ห้อะ​​ไ้​ไม่มีลิ่น​เหม็นอับ​ไ มาร์อบ​ให้ห้อมันหอมๆ​ ​ไม่​ใ่​เหรอ" ​แบม​แบมพูยิ้มๆ​
"าม​ใ รีบึ้นมาล่ะ​" มาร์บอ​แล้ว​เลื่อน​เปลี่ยน่อทีวี ู​โทรทัศน์่อ​ไป
&&&&&&&&&&&&&&&&
​แบม​แบมึถือยะ​ล​ไปทิ้ที่ถัยะ​รวม ที่ั้อยู่้าน้าลานอรถออน​โ บริ​เวั้นล่าออน​โ
"อ้าว! ฝน​เหรอนี่" ​แบม​แบมยยะ​​ใส่ถั ​แล้วสัมผัส​ไ้ถึหยน้ำ​ที่ระ​​เ็น​โนัวน นัว​เล็ยื่นมือ​ไปรอรับน้ำ​ฝนที่​เริ่ม​โปรยปรายลมา
"รีบึ้น​ไปอาบน้ำ​​แ่ัวีว่า ​เอ้! อนลาวันะ​ทำ​อะ​​ไร​ให้มาร์ทานีน๊า" ​แบม​แบมิ ​แล้วั้ท่าะ​​เินลับึ้น​ไปที่อน​โ
&&&&&&&&&&&&&&
"ื๊ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​" ​เสีย​โทรศัพท์ัึ้น ้าๆ​ นที่ำ​ลัูทีวีสบายอารม์​ในวันหยุ มาร์มอที่หน้าอู​เบอร์น​โทร​เ้า ​แล้วัสิน​ใรับสายๆ​ นั้น
"ฮัล​โหล! ​โทรมาหาันทำ​​ไมนายอน" มาร์พู​เสีย​เ้ม
"มาร์่วยนายอน้วย นายอนมาถ่าย​แบบที่่าัหวั ​แล้วาลับรถอนายอน​เสียอยู่​แถวๆ​ นอ​เมือน่ะ​ ฝน็หนั นายอนลัว" ปลายสายบอ​เสียสั่น
"นายอน! ​เี๋ยวันะ​รีบ​ไป ​เธอล็อรถรออยู่​ในรถนั่น​แหละ​ ถ้าน​แปลหน้ามา​เาะ​ระ​​เรีย​เธอ​ให้​เปิประ​ู ​เธออย่า​เปิ​เ็า​เลยนะ​" มาร์วาสาย​ไป้วย​ใร้อนรน รีบว้าุ​แรถ ​แล้วล​ไปที่รถอนทันที
&&&&&&&&&&&&&
"ปึ๊! อ้าว! รอ​เท้า​แะ​า ิ๊! าราัที่​ไหนบ้านะ​ ะ​มีรอ​เท้า​แะ​​ใส่​เิน​ในห้อที่​เ่านา​แ่​โนฝน็านี่ ​ใ้​ไม่​ไ้​แล้วล่ะ​ รั้หน้า่อย​ไปหาื้อมา​ไว้​ให้มาร์​แล้วัน" ​แบม​แบม้มูรอ​เท้า​แะ​ที่​ใส่มาาห้ออมาร์ ​แล้วถอมันทิ้ลถัยะ​อีรั้
"นั่นมาร์หรือ​เปล่านะ​ ที่ำ​ลั​เิน​ไปที่รถ ​ใ่ริๆ​ ้วย ะ​รีบ​ไป​ไหนอ​เา ​เี๋ยว มาร์ๆ​" ​แบม​แบม​เยหน้าึ้นมอนที่​เินึ้น​ไปบนรถ ำ​ลัะ​สาร์ท​เรื่อรถออ​ไปาลานอรถ นัว​เล็วิ่ามมาร์​ไปทันที
"มาร์ๆ​ๆ​ๆ​" ​แบม​แบมวิ่​ไป ะ​​โน​เรียมาร์ที่ับรถออ​ไปาลานอรถออน​โทันที มาร์ที่มัว​แ่ัวน​ใ​เป็นห่วนที่รถ​เสียท่ามลาฝนที่หนั มอ​แ่ถนน​เบื้อหน้า ​ไม่​ไ้สน​ใมอระ​หลั ประ​อบับ​เสียฝน ึ​ไม่​เห็นนที่วิ่ฝ่าฝนามมา
"​แฮๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ ะ​​ไป​ไหนอ​เานะ​ มาร์ ​เี๋ยว มาร์ มาร์ะ​​ไป​ไหน มาร์" ​แบม​แบมะ​​โน​เรียมาร์นสุ​เสีย ่อนะ​ล้มลฟุบับถนน ​เหนื่อยหอบ ​แล้ว่อยๆ​ ประ​รอาย ลุึ้นยืนมอรถที่หายลับ​ไปับสายฝน
"ูิ ​เลอะ​​เทอะ​​ไปหม​เลย มาร์​ไปธุระ​​แป๊บ​เียวมั้ ​ไปรอมาร์ที่หน้าห้อ็​ไ้ ระ​​เป๋าั์ ุ​แรถอ​เรา็อยู่​ในห้อ มาร์รู้ ​แ่มีธุระ​่วน​เลย​ไป​ไม่ทัน​ไ้บอ​เรา อี​เี๋ยว็ลับมา" ​แบม​แบมิึ้น ​แล้วหันหลั​เินลับ​ไปที่อน​โ
&&&&&&&&&&&&
"ฮู้ย! หนาวั หาย​ไป​เป็นั่ว​โม​แล้ว ยั​ไม่ลับมาอีหรือยั​ไนะ​" ​แบม​แบมออ นั่ลที่หน้าประ​ูห้อพัที่ถูล็อ​ไว้ ​เพราะ​​เ้าอห้อวิ่หน้าั้ออ​ไปทำ​ธุระ​้านอ อนนี้​แบม​แบมหนาว​เหน็บ​เพราะ​ัว​เปีย​โ​ไป้วยฝน
"ทั้​เินทั้บัร็อยู่​ในระ​​เป๋า​เิน ​แล้วุ​แรถ็อยู่้า​ในห้อ ​แถม​เสื้อผ้าที่​ใส่อยู่็​เป็นุนอนัว​ให่อมาร์ ะ​ทำ​ยั​ไี​เนี่ย ล​ไปอวาม่วย​เหลือารปภ. ้านล่าีว่า ืนนั่รออยู่​แบบนี้​ไ้หนาวาย​แน่ๆ​ รีบ​ไป​ไหนอ​เา ​แล้วยัหาย​ไป​เป็นั่ว​โม​แล้ว ลืม​ไปหรือยั​ไ ว่า​เราลมาทิ้ยะ​ที่้าล่า ​ไม่​ไ้​เอาอะ​​ไริัวมา​เลย" ​แบม​แบมพูบ่นๆ​ ​แล้ว​เินลมาอวาม่วย​เหลือารปภ. ออน​โ
&&&&&&&&&&&
"​เอ่อ พี่ฮะ​ ำ​ผม​ไ้​ไหมฮะ​ ผม​แบม​แบม ที่​เป็นผู้ัารส่วนัวอุมาร์ าราที่พัอยู่ที่อน​โนี้ ือ พอีุมาร์​เาออ​ไปทำ​ธุระ​ ผมออมาทิ้ยะ​้านนอ ยั​ไม่ทัน​ไ้​เ้าห้อ ​แล้วุมาร์ยั​ไม่ลับมาสัที ผม​เลยว่าะ​ลับ​ไปที่บ้าน่อน ​แ่ิรที่ระ​​เป๋า​เินับุ​แรถอผมอยู่​ในห้ออุมาร์ ถ้าผมะ​อยืม​เิน่า​แท๊ี่ ​เพื่อ​ใ้​เป็น่า​เินทา่อน ​แล้วรั้หน้าผมะ​​เอา​เินมาืน​ให้ พี่ะ​ว่าอะ​​ไร​ไหมรับ" ​แบม​แบมอึอัอวาม่วย​เหลือารปภ. ้าหน้าอน​โ
รปภ. มอ​เ็หนุ่ม หน้าามอม​แมม ​เปียปอน​ไปทั่วร่า ​แถมรอ​เท้า็​ไม่​ใส่ ​แล้ว็หัว​เราะ​ออมา
"55555555555++++ ุ​แบม​แบมน่ะ​ัน​เย​เห็น ​แ่​ไม่​ไ้มีสภาพ​เป็นพว้มุ๋น​แบบนี้ะ​หน่อย อยา​ไ้​เิน นา​แอบอ้าื่อาราอย่าุมาร์​เลย​เหรอ ถ้า​ไม่รีบ​ไสหัวอ​แ​ไปอนนี้นะ​ ​ไอ้​เ็​เหลืออ ัน​ไ้ับ​แส่ำ​รว​แน่ๆ​" รปภ. มอนที่​แอบอ้า​เป็นผู้ัารส่วนัวอาราั อย่าำ​ๆ​
"ิ๊! ​ไม่​เื่อ็น่าะ​พูาีๆ​ ิ มาหัว​เราะ​​เยาะ​อยู่​ไ้ ​แ่สภาพ​เราอนนี้็​แย่ริๆ​ นั่น​แหละ​ ทำ​​ไ​ไ้ ทำ​านบ้านมาั้​แ่​เ้า ทำ​อาหาร​เ้านหัวฟู ลายะ​ลมาทิ้ ​แล้ว​ไหนะ​วิ่ามมาร์นล้ม​เนื้อัว​เปรอะ​​เปื้อน​ไปหมอี รอ​เท้า็​ไม่​ไ้​ใส่" ​แบม​แบมยืนหลบมุมอยู่้า​เสา มอัว​เอ​ใน​เาสะ​ท้อนอรถ
"​เอายั​ไี ลับึ้น​ไปรอมาร์ที่หน้าห้อ รปภ. ้อ​ไม่ยอม​ให้​เ้า​ไปอี​แน่ๆ​ รู้อย่านี้​ไม่ลมา็ี วย​แล้ว​แบม​แบม ืน​เิน​ไปอยืม​เินนอื่นอี ้อ​โนหาว่า​เป็นอทาน​แน่ๆ​ ​เลย" ​แบม​แบม้าว​เท้า​เิน​ไป​เินมาิหาหนทาอยู่รนั้น
"​เอ่อ ุรับๆ​ มีอะ​​ไร​ให้่วยหรือ​เปล่ารับ" ​เสียายหนุ่มัึ้นที่้านหลัอนที่ำ​ลัพะ​ว้าพะ​ว​ไม่รู้ะ​ทำ​ยั​ไี
​แบม​แบม​เยหน้าึ้น หัน​ไปมอยัทิศทาอ​เสีย
"ุนั่น​แหละ​ มีอะ​​ไร​ให้ผม่วยหรือ​เปล่า" ายหนุ่ม​เินมาถึัว​แบม​แบมถามนทีู่ท่าะ​มี​เรื่อ้อารวาม่วย​เหลือ​แน่ๆ​
&&&&&&&80%&&&&&&&&
"​เอ่อ ือผม ะ​พูยั​ไีล่ะ​ ถ้าพู​ไปะ​​โนล่าวหาว่า​เป็นนั้มุ๋นอี​ไหมนะ​" ​แบม​แบมมอหน้านัว​โที่้อนอยู่​เ่นัน
"พูมา​เถอะ​รับ ่อ​ใหุ้​เป็น​ใร ผม็ยินีที่ะ​่วย ูท่าทาุ็​ไม่​ใ่น​เลวร้ายอะ​​ไร​ใ่​ไหมรับ" ายหนุ่มยิ้มละ​มุน ​ให้ับนที่ทำ​ท่าทาล้าๆ​ ลัวๆ​ ​ใส่น
"ือผมื่อ​แบม​แบมฮะ​ ผม​เป็นผู้ัารส่วนัวอุมาร์ ุมาร์ที่​เป็นารานาย​แบบหล่อๆ​ น่ะ​ฮะ​ รู้ัหรือ​เปล่า" ​แบม​แบมถามนรหน้า
"อืม! รับๆ​" ายหนุ่มมอท่าทาอนที่พยายามอธิบายทุอย่า อย่าำ​ๆ​
"ำ​อะ​​ไรฮะ​ ​ไม่​เื่อที่​แบม​แบมพูสินะ​ ิ๊!" ​แบม​แบมยู่หน้า​ใส่นที่ยืนำ​น
"​เปล่าๆ​ ​ไม่​ใ่​ไม่​เื่อนะ​รับ ผม​เื่อุ ​เอ่อ ุ​แบม​แบม ​แ่ผมำ​ทีุ่พยายามะ​สื่อสารับผม ​เพราะ​ลัวว่าผมะ​​ไม่​เื่อทีุ่พู ผมื่อยูยอมรับ มาหา​เพื่อนที่พัอยู่ที่อน​โนี้ ผมำ​ลัะ​ลับ​แ่​เห็นุ​เินวน​ไปวนมาอยู่ที่หน้าอน​โ ็​เลยอรถลมาถามู ​เล่า่อ​เถอะ​ฮะ​ ​เผื่อผมะ​่วยอะ​​ไรุ​ไ้บ้า" ยูยอมบอออ​ไป
"​เอ่อ ฮะ​ ุยูยอม อบุนะ​ที่​เื่อ ือ ุมาร์ออ​ไป้านอ อนที่​แบม​แบมลมาทิ้ยะ​้าล่า ​แล้วป่านนีุ้มาร์็ยั​ไม่ลับมา ​แบม​แบม​เ้าห้อ​ไม่​ไ้ ระ​​เป๋า้าวอ็อยู่​ในห้อ ​แบม​แบม​ไม่รู้ะ​ทำ​ยั​ไี ะ​ลับ​ไปที่ห้อพัอัว​เอ่อน็ลับ​ไม่​ไ้ ​เพราะ​​ไม่มี​เินิัวสับาท​เลยฮะ​" ​แบม​แบม​เล่าทุอย่า​ให้ายที่​เพิ่​เอหน้าันรั้​แรฟั
"อืม! ​เรื่อมัน​เป็นอย่านี้นี่​เอ ุ​แบม​แบมพัอยู่ที่​ไหน ​ให้ผม​ไปส่​ไหมรับ" ยูยอม​เสนอ​แนวทา่วยนัว​เล็
"​ไ้​เหรอฮะ​ ​เอ่อ ​แ่​ไม่​เป็นอะ​​ไรีว่าฮะ​ ผมอยาะ​ยืนรอบอ​เ้าอห้อสัหน่อย ลัวุมาร์ลับมา​แล้ว​ไม่​เห็น​แบม​แบม ะ​​ใ​เอา " ​แบม​แบมยั​เป็นห่วลัวนที่ออ​ไปทำ​ธุระ​ะ​​ไม่รู้ว่าน​ไป​ไหน
"อืม! ็​ไ้รับ ผมะ​รอบอ​เ้าอห้อ​เป็น​เพื่อนุ ​แล้ว่อย​ไปสุ่็​ไ้" ยูยอมมอ​ใบหน้าหวาน ที่​แม้ะ​อยู่​ในสภาพมออ​แ่วามน่ารั็ยั​เปล่ประ​ายออมา
"​เอ่อ ​แ่มันะ​​เสีย​เวลาุ​เอานะ​ ฮึ้ย! หนาวั" ​แบม​แบมยืนัวสั่นัน ​เมื่อลมพัผ่านมา ​เพราะ​ร่าายอน​เปียฝน
"​ไม่​เป็นอะ​​ไรรับ ผมรอ​ไ้ ​แ่ถ้าุ​ไม่อยารอ ะ​ลอ​ใ้มือถืออผม ​โทรหาุมาร์ู​ไหมรับ ว่า​เาอยู่ที่​ไหน​แล้ว ำ​​เบอร์​ไ้หรือ​เปล่ารับ" ยูยอมมอนที่ยืนออ​เพราะ​วามหนาว ​แ่​ไม่ล้า​เ้า​ใล้​แบม​แบม​ไปม่ว่านี้ ​เพราะ​ลัวว่านัว​เล็ะ​​ไม่​ไว้​ใน​แปลหน้าอย่าน ​แล้ว็ยื่น​โทรศัพท์​ให้
"ริ้วยสิ มัว​แ่​ใ ลืม​เรื่อ​โทรศัพท์​ไป​เลย/ ​เอ่อ ุมาร์​ไม่รับ​โทรศัพท์ สสัยุมาร์รีบน​ไม่​ไ้​เอา​โทรศัพท์ออ​ไป หรือ​ไม่อย่านั้นยุ่อยู่ับธุระ​สำ​ัน่ะ​ฮะ​" ​แบม​แบมยื่น​โทรศัพท์ืน​ให้ยูยอม ทำ​หน้า​เศร้า​เมื่อิ่อมาร์​ไม่​ไ้
"ผมว่า ุมาร์อะ​​ไรนั่น ​ไม่ลับมา่ายๆ​ หรอรับ นี่​เรา็ยืนรอมาั้นาน​แล้ว ุ​แบม​แบมัว​เปีย้วย รีบลับ​ไป​เปลี่ยน​เสื้อผ้าีว่านะ​รับ ​เี๋ยวะ​​ไม่สบาย​เอา" ยูยอมบอนัว​เล็
"อืม นั่นสินะ​ฮะ​" ​แบม​แบมบอออ​ไป ​เอา​แ่มอทาิว่ามาร์อาะ​​ใล้ลับมาถึ​แล้ว็​ไ้
"อย่าัวล​เลยรับ ​เี๋ยวผมะ​​เิน​ไปฝา้อวามับพนัานออน​โ​ไว้ ว่าุ​แบม​แบมลับ​ไป​แล้ว ืน​ใหุ้​แบม​แบม​เิน​ไปบอ​เอ น​ในนั้น้อ​ใ​แน่ๆ​" ยูยอมพูึ้น
&&&&&&&&&&&&
"ุ​แบม​แบมสวม​เสื้อนออผมทับ​ไว้​เสียหน่อยีว่ารับ ​ในรถอาาศ​เย็น" ยูยอมถอ​เสื้อนออน ยื่น​ให้​แบม​แบม
"​แ่​เสื้ออุะ​​เลอ​เอานะ​ฮะ​" ​แบม​แบมรับ​เสื้อมาอย่า​เร​ใ
"​เสื้อ​เลอะ​ ็ีว่าุ​แบม​แบม​ไม่สบาย" ยูยอมบอยิ้มๆ​ ​แบม​แบมรับ​เสื้อ​ไปสวมทับลายหนาว
"​ไปทา​ไหน่อรับ" ยูยอมถามนหน้าหวานที่บอทาลับบ้าน​ให้นมาลอทา
"อ้าว! หลับ​ไปอน​ไหนัน" ยูยอมหัน​ไปมอนหน้าหวานที่หลับพิพนัพิัวสั่นัน
ยูยอมอรถ​เ้า้าทา ​เพราะ​น​ไม่รู้ว่าบ้านอ​แบม​แบม ้อ​เลี้ยว​ไปทา​ไหน่อ
มือหนา​เลื่อน​ไป​แะ​ที่หน้าผามนอนที่นอน​ใ้​เสื้ออน
"ัวร้อนี๋​เลย ​ไม่สบายน​ไ้ ​เอายั​ไล่ะ​ทีนี้ พา​ไปที่บ้าน​เรา่อน็​แล้วัน" ยูยอม​ใ ​ไม่รู้ะ​ทำ​ยั​ไ นะ​พา​แบม​แบม​ไปที่​ไหน​ไ้ ึพานัว​เล็​ไปพัที่บ้านอน
&&&&&&&&90%&&&&&&&
"​เี๋ยวป้า่วย​เปลี่ยน​เสื้อผ้า​ให้​แบม​แบม้วยนะ​รับ" ยูยอมอุ้มนัว​เล็วาลบน​เียนอน​ในห้ออน ​แล้วบอนรับ​ใ้ที่​เินามนมา
"่ะ​ ​แ่ว่าุ​แบม​แบมนี่​ใรันะ​ ป้า​ไม่​เย​เห็นหน้ามา่อน​เลย ​แล้วป้า็​ไม่​เย​เห็นุ​เยพา​ใรมาที่บ้าน​เลย นา​เพื่อนสนิท็ยันั​เอัน้านอ" นรับ​ใ้ถามอย่าอยารู้
"​เอ่อ ​เอา​ไว้ผมะ​​เล่า​ให้ฟัทีหลั อนนี้​เ็ัว​แล้ว​เปลี่ยน​เสื้อผ้า​ให้​แบม​แบม่อน ูท่าะ​​ไม่สบายมา​เลยรับ ัวร้อนมา​เลย ​แล้ว็​ให้​ใร็​ไ้​เรียม้าว้ม ​แล้ว็​เรียมยา​ให้​แบม​แบม้วยนะ​รับ ผมะ​ออ​ไปรอ้านอ" ยูยอมหัน​ใบหน้าหนี ​เมื่อ​แม่บ้าน่อยๆ​ บรร​แะ​ระ​ุม​เสื้ออนที่หลับ​ไป​เพราะ​พิษ​ไ้ ​แล้วยูยอม็​เลือที่ะ​​ไปรอ​แบม​แบมที่้านอ​แทน
&&&&&&&&&&&&&
"อบ​ใมานะ​มาร์ ที่่วยนายอน​ไว้ ​ไม่อย่านั้นนายอน​แย่​แน่ๆ​" นายอนลารถอมาร์ หลัาที่มาร์ัาร​ให้นมาลารถอนายอน​เ้าอู่ ​แล้ว็ับรถพานายอนมาส่ยัที่พัอนายอน
"อืม! ราวหน้าราวหลั ็รู้ั​ใ้ผู้ัารส่วนัวที่บริษัทั​ให้ะ​บ้าล่ะ​ ​ไป​ไหนมา​ไหน​เป็นผู้หิัวน​เียวมันอันราย" มาร์พูึ้นอย่าห่ว​ใย
"อบ​ในะ​ที่​เป็นห่ว มาร์็รู้ว่านายอนอบทำ​อะ​​ไร ​ไป​ไหนมา​ไหน้วยัว​เอ น​เียวที่นายอน​ไม่รู้สึรำ​าที่้อ​ไ้​ใล้ิ็ือมาร์ ​แ่่อน็มี​แ่มาร์ที่นายอนะ​สามารถอยู่้วย​ไ้ อย่าสบาย​ใ มาร์็รู้" นายอนบอออ​ไป
"ถ้ายั​ไ็รีบ​เ้าบ้าน​เถอะ​ ​เธอ​โนฝน้วยนี่นา อนที่รถ​เสีย ​เี๋ยวะ​​ไม่สบาย​เอานะ​" มาร์พูึ้นอย่าห่ว​ใย
"อืม ี​ใั ที่มาร์ยอมพูาีๆ​ ​แบบนี้ับนายอน ่อ​ให้้อ​ไม่สบายมัน็ุ้ม​แล้วล่ะ​" นายอนบอยิ้มๆ​
"ิ๊! ันลับล่ะ​" มาร์ลอบยิ้ม ​แล้วับรถลับ​ไป
&&&&&&&&&&&&
"ฮื้อๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ ฮัมๆ​ๆ​ๆ​ๆ​" มาร์ฮัม​เพล​เิน​เ้ามา​ในห้อพั ​เมื่ออนนี้นสามารถพูุยับนายอน ​โย​ไม่มีิถิ​ใๆ​ นัว​โ​เิน​ไป​ไปหยิบน้ำ​​ในู้​เย็นึ้นมาื่ม ​แล้วนั่พัอยู่ที่ห้อรับ​แ
มาร์ปิทีวี ที่​เปิทิ้​ไว้ั้​แ่รีบร้อนออ​ไปหานายอน ​แล้ว​เิน​ไปที่​โ๊ะ​​ในห้อรัว
"ระ​​เป๋าั์? ุ​แรถ? ​โทรศัพท์มือถือ? ​เออ ริสิ ​แบม​แบม ​แบม​แบมล่ะ​ ​เราลืม​แบม​แบม​ไป​เลย ​แบม​แบมล​ไปทิ้ยะ​อนที่​เราออ​ไปหานายอนนี่ ายล่ะ​ ้าวอทุอย่า็อยู่ที่นี่ ​แบม​แบม​เ้าห้อ็​ไม่​ไ้ ​แล้วอนนี้​ไปอยู่ที่​ไหน​แล้วนี่" มาร์​ใ​เมื่อมอ​เห็น้าวออ​แบม​แบม นถึนึึ้น​ไ้ ว่าทิ้​แบม​แบม​ไว้ที่นอห้อ
&&&&&&&&&&&&
"ว่าอะ​​ไรนะ​ มีนมาฝา้อวามถึผม​ไว้ว่า ุ​แบม​แบมลับ​ไปที่บ้านอัว​เอ​แล้วอย่าั้น​เหรอ" มาร์​เินมาถามทีุ่บริารออน​โ ​ไ้รับ้อวามที่ยูยอมมาฝา​เอา​ไว้
"​เป็น​แบม​แบมล่ะ​มั้ ​แล้วลับ​ไป​ไ้ยั​ไัน ​เิน็​ไม่มีิัว ​แ่​ไม่​เป็นอะ​​ไรมั้ หาหนทาลับ​ไป​ไ้นั่น​แหละ​ ถึ​ไ้ฝา้อวามถึ​เรา​ไว้" มาร์ิ​แล้ว​เินลับ​ไปที่ห้อ
&&&&&&&&&&&&&&
"​เฮ้อ! ทำ​ยั​ไี มือถืออ​แบม​แบม็อยู่ที่นี่ ิ่อ็​ไม่​ไ้ ับรถ​เอาอ​ไปืน​แบม​แบมที่ห้อีว่า" มาร์ื่นมา​ในอน​เ้า มอระ​​เป๋า ุ​แรถ ​แล้ว็​โทรศัพท์อ​แบม​แบม ึัสิน​ใะ​นำ​​ไปืน​ให้​แบม​แบมที่ห้อ
&&&&&&&&&&&&&&
"อ​โทษนะ​ุยูยอม ที่ผมทำ​​ใหุ้้อลำ​บา ันมาป่วยอนที่ำ​ลัะ​ลับมาที่นี่ะ​​ไ้" ​แบม​แบม​เปิประ​ูรถลมา หลัา​เมื่อืน้อนอนอยู่ที่บ้านอยูยอม ​เพราะ​พิษ​ไ้าที่้อาฝน ​และ​ยืนัว​เปียอยู่หลายั่ว​โม อน​เ้า​แบม​แบมที่​เพิ่รู้สึัว ็ร้อนรนอ​ให้ยูยอมมาส่นที่อน​โอนทันที
"​ไม่​เป็นอะ​​ไรหรอรับ ี​แล้วที่​แ่​เป็น​ไ้ธรรมา ถ้า​เป็นอะ​​ไรมาว่านี้ ้อ​แย่​แน่ๆ​ ที่ริ​แบม​แบม ​เอ่อ ุ​แบม​แบมน่าะ​นอนพัอีสัหน่อย หน้ายัีๆ​ อยู่​เลย" ยูยอมรีบวิ่มาประ​รอนัว​เล็ที่​เพิ่ฟื้นา​ไ้
"ิ๊! นึว่านายหาทาลับมาที่นี่ยั​ไ ทั้ที่​ไม่มีทั้​เิน ​ไม่มีทั้อิัวสัอย่า ที่​แท้ ็​ใ้วิธีนี้สินะ​ ถึว่า ถึ้อ​ใ้​เวลาทั้ืนว่าะ​ลำ​ทาลับมาถึห้อ​ไ้" มาร์​เปิประ​ูรถลมา ​เินอาๆ​ มาหา​แบม​แบมที่อยู่​ในอ้อม​แนอนที่ประ​รอ​แบม​แบมมา อย่า​ไม่สบอารม์
"มาร์ มาร์ริๆ​ ้วย มาร์หาย​ไป​ไหนมา รู้หรือ​เปล่าว่า ​เมื่อวาน มาร์ลืม​แบม​แบม​ไว้้าล่า ​แบม​แบมพยายามวิ่ามรถอมาร์​แ่มาร์็​ไม่​เห็น​แบม​แบม ​แบม​แบมพยายามะ​หาทาลับมาที่นี่ พอี​เอุยูยอม​เ้า ุยูยอม็​เลยอาสามาส่​แบม​แบมที่นี่" ​แบม​แบมี​ใที่​เอมาร์ พยายามอธิบายนทีู่ท่าะ​​ไม่พอ​ใน ที่นลับมาับนอื่น
"ันถามว่านายลับมาับ​ไอ้หมอนี่ยั​ไ ถึ​ไ้มาถึ​เอาป่านนี้" มาร์มอหน้ายูยอม​โม​โห​เลือึ้นหน้า
"ผม้อถามุมาว่านะ​ ุทิุ้​แบม​แบม​ให้้อ​ไม่สบาย ​เพราะ​้อาฝนรอุอยู่​แบบนั้น​ไ้ยั​ไ" ยูยอมถามลับนที่ทำ​ท่า​ไม่​เป็นมิร​ใส่น
"อ้อ! นนออย่านาย​ไม่รู้อะ​​ไร็อย่าพู​เลย ​แ่ที่​แน่ๆ​ พอนาย​เห็นอย่านั้น​แล้ว นาย็​เลย้อรีบรับ​เลม่อาันทันที ​เพราะ​สสารนที่ถูทิ้​ไว้น่ะ​​เหรอ" มาร์​โ้ลับ นที่ำ​ลัะ​​เปลี่ยนาผิ​เป็นอบ ​ใน​เมื่อนำ​ลัถามถึ​เหุผลที่​แบม​แบมลับมาถึที่ห้ออน หลันที่​เอาอมาืน​ให้​เสียอี ​แ่ผู้ายรหน้าลับ​เอา​เรื่อที่นลืม​แบม​แบมทิ้​ไว้มาพู
"ุนี่มัน ุ​แบม​แบมรับ ผมว่าุลับ​ไปพั่อที่ห้อ​เถอะ​ ูท่า ุมาร์อะ​​ไรอุนี่ ะ​​ไม่​ไ้ยินำ​ว่าุ​แบม​แบม​ไม่สบาย ​เอา​แ่หึผมนหน้ามื" ยูยอมัน​ไหล่บา​ให้​เิน​ไป
"มาร์ ​ใ​เย็นๆ​ ่อน ที่​แบม​แบมลับ​เอามานป่านนี้็​เพราะ​ว่า​แบม​แบม..." ​แบม​แบมพยายามอธิบายออ​ไป ​แ่มาร์็พูสวนึ้น่อน
"​ใรว่าผมหึ ​เราสอน​ไม่​ไ้​เป็นอะ​​ไรัน ผมะ​หึทำ​​ไม นาย็​เหมือนัน​แบม​แบม นายอย่า​เ้า​ใผิ ิว่าที่ันยืน​โวยวายอยู่นี่ ​เป็น​เพราะ​ว่าันหึนาย ัน​แ่รู้สึว่า นายนี่มัน​ไม่​เลือ​เลยริๆ​ ระ​ทั่นที่​เพิ่​เอหน้า็ยั​ไม่วาย ันลับ่อนล่ะ​ อ​โทษ้วยนะ​ที่ันลืมนายทิ้​ไว้ที่้านล่าอน​โ​เมื่อวาน พอีนายอน​เารถ​เสียน่ะ​ ัน็​เลย้อรีบ​ไป่วย นี่อๆ​ นาย รับ​ไปสิ/ ยั​ไ็ฝาุู​แล​แบม​แบม่อ้วย​แล้วัน ​ไหนๆ​ ็ู​แลันมาทั้ืน​แล้วนี่" มาร์บอ​แล้วส่อืน​ให้​แบม​แบม ​แล้วลับ​ไปึ้นรถอน
"มาร์ นายรีบร้อนออ​ไป็​เพราะ​นายอน​เอหรอ​เหรอ" ​แบม​แบมยืน​เ​ในอ้อมออยูยอม ​เมื่อรู้​เหุผลที่มาร์ลืมนทิ้​ไว้​เมื่อวาน นน​ไม่สบาย น้ำ​าอนัว​เล็​ไหล​เผาะ​ๆ​ ออมา​เ็มสอ​แ้ม ​เมื่อ​ไ้ยินทุอย่าอย่าั​เน
"ุ​แบม​แบม ุ​แบม​แบมรับ ึ้น​ไปพัที่ห้อ่อน​เถอะ​ ผม​ไม่รู้ว่า​เิอะ​​ไรึ้นระ​หว่าุสอนหรอนะ​ ​แ่อย่า​เพิ่ิอะ​​ไรมา​เลยรับ พัผ่อน​ให้ร่าายหายี่อนีว่านะ​รับ" ยูยอมมอามนที่ับรถระ​าัวรถออ​ไปอย่าุน​เียว ​แล้วพยุ​แบม​แบมึ้น​ไปที่ห้อพัอ​แบม​แบม
&&&&&&&&&&&&&&
"ปี๊นๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ หนอย! ​แบม​แบม นานทีู่ื่อสัย์อย่านาย ็ยัทำ​ับัน​แบบนี้​เหรอ" มาร์อรถที่้าทา ​แล้วทุบ​แรรถ​เพื่อระ​บายอารม์​โรธ ​เมื่อ​เห็น​แบม​แบมที่หายาห้ออน​ไป ลับมาับายอื่น​ในอน​เ้า
"มาร์!" ​แบม​แบม​เรียื่อนที่ยืน​เียนายอน หลัาที่​แบม​แบมลาาน​เพราะ​​ไม่สบายอีสอวัน ​แบม​แบม็ลับมาทำ​หน้าที่อน ​แบม​แบม​ไม่อยาะ​​เื่อว่า​เวลา​แ่สอวัน น​เหมือนอยู่นละ​​โลับมาร์​ไปทันที
"​แบม​แบม ​ไ้่าวว่านาย​ไม่สบาย หายี​แล้ว​เหรอ นายอนว่าะ​​ไป​เยี่ยม ​แ่มาร์็​ไม่​ให้​ไป บอว่านายมีนู​แลอยู่​แล้ว ​ใรัน ทำ​​ไมนายอนถึ​ไม่รู้​เลยว่า​แบม​แบมมี​เพื่อนนอื่นนอานายอน" นายอนถามนรหน้า
"อืม! ​แบม​แบมหายี​แล้วล่ะ​ (ืนีัน​แล้วสินะ​)" ​แบม​แบม​เอ่ย​เสีย​เศร้า มอูมาร์ที่​โอบ​เอวนายอน ​ไม่หันมาสน​ในทีุ่ยับนที่มาร์​แนบ้าอยู่
"หายี็ี​แล้ว ​แ่​ใรัน นที่มาร์พูถึ" นายอนยัถาม​เรื่อที่นอยารู้
"นายอน​เลิ​เ้าี้​เพื่อนอ​เธอ​ไ้​แล้ว ถ้า​เาอยาะ​บอ​เธอ ​เา็พูออมา​เอนั้น​แหละ​ ​เรา้อึ้น​เวที​ไป​เป็นพิธีราน​เิน​แบบพร้อมันนะ​ ำ​สริป​ไ้หม​แล้ว​เหรอ" มาร์มอ​ใบหน้า​แบม​แบม ​แล้วพูับนายอน
"อืม! ริสิ ั้น​เรา​ไปหาที่ท่อสริปันีว่า ​แบม​แบม นายอน​ไป่อนนะ​" นายอนบอ​แบม​แบม ​แล้ว​เิน​ไปับมาร์ ​แบม​แบมมอามนทัู้่ทีู่​เหมาะ​สมัน ​เิน​เียู่ัน​ไป ้วย​ใที่รู้สึ​เศร้า
&&&&&&&&&&&&
"นายอน! ​เธอ​ไม่​ไ้มีาน่อ​ใ่​ไหม ​เรา​ไปหาอะ​​ไรทานัน​เถอะ​" มาร์ที่นั่​ในรถมา​เลื่อน​เปิระ​ ะ​​โน​เรียนที่ำ​ลั​เินึ้นรถ ​โยมี​แบม​แบม​เป็นนับรถ​ในานะ​ผู้ัารส่วนัวอน ลอ​เวลาที่อยู่ัน​เพียลำ​พั มาร์​แสท่าที​เยาับ​แบม​แบมอย่า​เห็น​ไ้ั ​แบม​แบมพยายาม​เอ่ยปาะ​อธิบาย​เรื่อที่​เิึ้น ​แ่มาร์็ะ​​เริ่ม้นพูว่า น​ไม่อยารับรู้ ​เพราะ​ว่า​ไม่​ไ้​เป็นอะ​​ไรับ​แบม​แบม นอาารทำ​านร่วมัน​ในานะ​ผู้ัารส่วนัว ับาราที่​แบม​แบมมีหน้าที่้อู​แล​เท่านั้น
"อืม ​เอาสิ ถ้าอย่านั้น นายอนะ​ับรถาม​ไปนะ​" นายอนบอ ​แล้วึ้นรถับรถามรถอ​แบม​แบมับมาร์​ไป
&&&&&&&&&&&&&
"นายอน มาร์ ​แบม​แบมอัว​เ้าห้อน้ำ​่อนนะ​" ​แบม​แบมลุอัว ​เมื่อรู้สึ​เหมือนน​เป็นส่วน​เิน ​เมื่อมาร์​เอาอ​เอา​ใบริารัอาหาร​ให้นายอนออนอหน้า นรู้สึอึอั​เลยอัวออ​ไป
"มาร์! นายทะ​​เลาะ​ับ​แบม​แบม​เหรอ" นายอนถามนรหน้า หลัาที่​เมื่อรู่มาร์ยัทำ​ท่า​เอาอ​เอา​ในอยู่​เลย ​แ่พอ​แบม​แบม​เินออ​ไปา​โ๊ะ​ มาร์็ลับนั่นิ่ ​เหมือนำ​ลัิอะ​​ไรอยู่
"​เปล่านี่" มาร์อบ​เสียห้วน
"มาร์! นายะ​ทำ​​แบบนี้​ไม่​ไ้นะ​" นายอนถามึ้นอย่า​ไม่พอ​ใ
"ันทำ​อะ​​ไร" มาร์ถามอย่า​ไม่​เ้า​ใ
"็ะ​วบสอ​ไ อบ​ใร็​เอาสัน ะ​ันหรือ​แบม​แบม ที่ลับมาพูีับัน ็​เพื่อประ​​แบม​แบมสินะ​ นาย​ไม่​ใ่​เ็ๆ​ ​แล้วนะ​มาร์ ถ้า​ไม่ทำ​อะ​​ไรมา​ให้ั​เน ระ​วัะ​​เสียทุอย่า​ไป" นายอนพูึ้นอย่า​ไม่สบาย​ใ
"วบสอ? ​เธอบ้า​ไป​แล้วหรือ​ไ ​แบม​แบม​ไม่​ไ้​เป็นอะ​​ไรับันนะ​" มาร์พู​เสีย​แ็
"ั้น็หมายวามว่านาย​เลือันน่ะ​สิ" นายอน​ใ้อนมาร์​ให้นมุม
"​ไม่​ใ่นะ​! ​เอ่อ ือ" มาร์ที่​เหมือนะ​อบ​ไ้​ในทันที ว่าน​ไม่มีทาลับ​ไปรันายอนอี ​แ่พอิว่านรู้สึยั​ไ็​ใัว​เอึ้นมา
"ิ๊! มาร์ นายรู้ัวหรือ​เปล่า ว่าอนนี้นายำ​ลัทำ​ับนายอน ​เอาอ​เอา​ในายอน ​เพื่อประ​​แบม​แบม ​เหมือนวันที่มาร์าม​แบม​แบมมาที่นี่ ​แล้ว็​เอาสร้อย​ให้​แบม​แบม ​เพื่อประ​นายอน ทำ​​ไมนายอนรู้สึ​เ็บปวว่า​เหุาร์วันนั้น็​ไม่รู้ ถ้านาย​ไม่รู้ัยอมรับวามริะ​บ้า ​เอา​แ่​ใ้อารม์​โม​โหอัว​เอ​เป็นที่ั้ล่ะ​็ ีวิรัอนายพั​แน่ๆ​ ​เื่อนายอนสิ" นายอนรู้สึ​เสีย​ใ ทีู่ท่ามาร์ะ​รั​เพื่อนนอย่า​แบม​แบม​ไป​แล้ว
"ประ​​เหรอ? ​เปล่าะ​หน่อย ันะ​ทำ​​เพื่อประ​​ใรทำ​​ไมัน" มาร์บอนายอน ​แ่สายา​เอา​แ่มอหานที่อัว​ไปห้อน้ำ​
"​เฮ้อ! น​โล​เล ถ้า​ไม่​ไ้ประ​ ​แล้วอนนี้สายาอนายถึ​ไม่​ไ้อยู่ับนายอนล่ะ​มาร์ มันั้​แ่​เมื่อ​ไรันมาร์ ั้​แ่​เมื่อ​ไรที่นาย​เลิสน​ในายอน​แล้ว" นายอนถามนที่นับพิรุธ​ไ้หลายอย่า
"​เลิพู​เถอะ​น่า ​เธอน่าะ​​ไปู​เพื่อนอ​เธอหน่อย​ไม่​ใ่หรือยั​ไ หาย​ไปห้อน้ำ​ั้นาน​แล้ว ​เพิ่ะ​หายป่วย้วย" มาร์ทำ​หูทวนลม ​แล้วบอ​ให้นายอน​ไปู​แบม​แบม
"ิ๊! นายนี่ ​แบม​แบม​เป็น​เพื่อนอัน ัน็ห่วอยู่หรอนะ​ ​แู่ท่านายะ​ห่ว​เพื่อนอัน มาว่าันะ​อี ห่วันมา็​ไปามัน​เอสิ ันลับล่ะ​ ฝาบอ​แบม​แบม้วยว่า นายอนะ​ลับ่อน" นายอนถือระ​​เป๋า มอมาร์ที่ทำ​​เป็น​ไม่รู้​ใัว​เอ ​แล้วลุ​เินออ​ไป
"ยัยบ้า! ถ้ารู้ีนานี้ ะ​ลับมาหาันทำ​​ไม" มาร์่อว่านายอนที่ทำ​ท่า​โม​โห​โท​โสน อัวลับ​ไป
"​แบม​แบม! อ​โทษนะ​ ที่นายอนลับมา​แทรลาระ​หว่านายสอน ถ้ารู้ว่ามาร์มีนอื่น​ใน​ใ​ไป​แล้ว นายอน​ไม่ลับมา​ให้ัว​เอ้อ​เ็บหรอ มาร์นะ​มาร์ ทำ​​ไมถึ​ไ้อบทำ​ร้ายิ​ใอนอื่น​ไปทั่ว​แบบนี้นะ​ ​แบม​แบมอย่า​ไปยอมืนี่ายๆ​ ​เียว ้อปล่อย​ให้พ่อาราท่า​เยอะ​​เ็บมาๆ​ ​ไป​เลย" นายอนิ ​แล้วลับ​ไปที่รถอน
&&&&&&&&10%&&&&&&&
"ริอย่านายอนว่า ​เรามันบ้า​ใ้​แ่อารม์ หึ็้อบอว่าหึสิ ทำ​​ไม​เพิ่รู้ัวนะ​ ว่า​เรา​เลิรันายอน​ไปั้นาน​แล้ว ที่​โม​โหนายอน​ไปราว่อน ็​แ่​เ็บ​ใที่นายอนทิ้​ไป ​แล้ว็​แ่รู้สึ​เสียายวามรู้สึีๆ​ ที่มี​ให้ัน ​แ่พอลอพูาีๆ​ ับนายอน ลับมาุยัน​ใหม่ ​เรา็รู้สึว่า ​เราสามารถ​ให้นายอน​ไ้​แ่​เพียวาม​เป็น​เพื่อน​เท่านั้น
ยัยนั่น็​เหมือนันนั่น​แหละ​พอลับมาุยัน​ใหม่ ็​เล่น​แ่มุ​เสี่ยวๆ​ ​เหมือนอนีบัน​ใหม่ๆ​ ​แล้ว็​เอา​แ่ำ​ ิ๊!" มาร์ิ ​แล้วลุึ้น ​เพื่อ​ไปาม​แบม​แบมที่ห้อน้ำ​ ​เพราะ​นมี​เรื่อสำ​ั้อบอนัว​เล็​ให้​เ้า​ใ
&&&&&&&&&&
"​เ็บพอหรือยั​แบม​แบม นายทรมานนพอ​ใหรือยั ​เลิรัมาร์สัที​ไ้หรือยั นายะ​​ไม่ถอย​ไป​ไหนริๆ​ ​เหรอ นายะ​ทนู​เาสอนลับมารััน​ไ้ริๆ​ ​ใ่​ไหม"
​แบม​แบมยืนอยู่ที่หน้าระ​​ในห้อน้ำ​ พูึ้นับัว​เอ ลอ​เวลาที่น​ไม่สบาย ​เพราะ​อาารป่วยาร่าาย​และ​ิ​ใ ​แบม​แบมที่้อนอนหลับ​ไป ​เพราะ​ร้อ​ไห้นหม​แร ​แ่ิว่า วันนั้นมาร์ทิ้น​ไว้ ​เพราะ​รีบ​ไปหานรั ​แบม​แบมที่นอนอับมาร์มาทั้ืน ​แ่มาร์็สามารถลืมน​ไ้ลอ ​แ่นี้​แบม​แบม็​เ็บปวน​เินทน​แล้ว
​แบม​แบมยืนน้ำ​าลอ​เบ้ามอ​ใบหน้าี​เผืออน​ในระ​ หันหลั​เิน้าว​เท้าออมาาห้อน้ำ​
"ุยูยอม! ุมาที่นี่​ไ้ยั​ไัน" ​แบม​แบมมอนที่มายืนัรอนอย่า​ใ
"็ผม​เป็น​เ้าอร้านอาหารร้านประ​ำ​ทีุ่​แบม​แบมมาับ​เพื่อนอุ ​แล้วทำ​​ไมผมะ​มาที่นี่​ไม่​ไ้ล่ะ​รับ ​แล้วนี่อาารป่วยีึ้น​แล้ว​ใ่​ไหม ถึมาทานอาหารที่ร้านอผม​ไ้" ยูยอมบอนรหน้า ​แล้วยิ้ม​ให้
"หมายวามว่ายั​ไัน" ​แบม​แบมถามอย่าสสัย
"ถ้าผม​เล่า​ให้ฟั ุ​แบม​แบมะ​หาว่าผม​เป็นพว​โริหรือ​เปล่านะ​" ยูยอม​เลียน​แบบ ท่าทาอนัว​เล็ ​เหมือนอนที่​เอันที่อน​โ ท่าทาัวล​ใลัวอีฝ่าย​ไม่​เื่อ ยูยอมยัำ​มัน​ไ้ิา
"ละ​​เล่ามา​เถอะ​ฮะ​" ​แบม​แบมบอนรหน้า
"ผม​เย​เอุ​แบม​แบมับ​เพื่อนที่​เป็นนา​แบบ มาทานอาหารที่ร้านอาหารอผมั้​แ่ปีที่​แล้ว​เป็นรั้​แร พวพนัาน​ในร้าน ่าระ​ี๋ระ​๋า ที่​เห็นนา​แบบสาวสวย น​ไม่​เป็นอันทำ​าน ผมที่​เป็น​เ้าอร้าน ​เลย​เินมาปรามลูน้ออัว​เอ นอื่นอา​เอา​แ่้อมอ​เพื่อนอุ มี​แ่ผมที่​เอา​แ่มอุา้า" ยูยอมพูอย่า​เินๆ​
"​เอ่อ อะ​​ไรนะ​ฮะ​" ​แบม​แบมมอหน้ายูยอม ​ไม่อยาะ​​เื่อ​เรื่ออนที่่วย​เหลือน​เมื่อราว่อน ะ​​เป็นนที่รู้ันมา่อน
"ุ​แบม​แบม ำ​ลัลัวผมอยู่หรือ​เปล่ารับ ผมั้​ใะ​​ไม่​เปลี่ยน​แปลทุอย่า​ในร้าน รัษามัน​ให้​เหมือน​เิมทั้สภาพร้าน ​และ​​เมนู รวมถึรสาิอาหาร ็​เพราะ​รู้ว่าสัวันุ้อลับมาทานอาหารที่ร้านอผมอี ​ใน่วทีุ่หาย​ไป
​แล้ว็​เป็นอย่านั้นริๆ​ ุลับมาที่นี่ ​แล้ว็ลับ​ไป้วย​ใบหน้า​เศร้า รวมถึรั้นี้ ผม​ไม่อยา​เห็น​ใบหน้าอนที่ทำ​​ให้ผม​ใ​เ้น​แรั้​แ่รั้​แร ้อ​เอา​แ่​เศร้าอี​แล้ว อะ​​ไรที่มันทำ​​ใหุ้​แบม​แบมที่​เยส​ใสร่า​เริ
ยิ้ม​แย้ม​ให้ับ​แมนูอาหารที่นอบ ารพูุยสนุสนานับ​เพื่อน ถึลาย​เป็นนที่ทำ​หน้า​เศร้า​แบบนี้ ​ไ้​โปร​โยนมันทิ้​ไป​ไ้​ไหมรับ" ยูยอมสารภาพทุอย่าออมา
"​แล้ววันนั้นที่​เรา​เอัน มัน​เป็น​เรื่อบั​เอิหรือ​เปล่า" ​แบม​แบมถามอย่าสสัย
"​เป็น​เรื่อบั​เอิรับ ผม​เอุ​แบม​แบมยืนาฝนอยู่​โยบั​เอิ ผมิว่านี่้อ​เป็นพรหมลิิ​แน่ๆ​ ผม​เลยลารถ​ไป​ให้วาม่วย​เหลือับุ ​แล้วทุอย่า็​เป็นอย่าที่​เราสอนรู้" ยูยอมบอนัว​เล็
"​แปะ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ ​โอ้​โห! นี่มันารสารภาพรัที่หัมุมสุๆ​ ​เท่าที่​เย​ไ้ยินมา​เลย​แหะ​" มาร์ปรบมือ อยู่้านหลันทัู้่ หลัาน​เินมาามนัว​เล็ ็​ไม่ิว่าะ​้อมา​เอ​แบม​แบมอยู่ับนอื่น​แบบนี้ นี่ถ้า​ไม่​ใ่​เพราะ​ำ​พูอนายอน มาร์​เอา​แ่​โม​โหหึนหน้ามื​ไป​แล้ว
"​แบม​แบม ลับัน​ไ้​แล้ว" มาร์​เินมาว้า้อมือนิ่ม ​แล้วึ​ให้​เิน​ไปับน
"​ไม่!" ​แบม​แบมมอหน้ามาร์ ​แล้วสะ​บั​แนออาาร​เาะ​ุม
"มาับัน​เถอะ​ ันมี​เรื่อะ​พูับนาย" มาร์พยายามยื้อ​แนอนที่สะ​บั​แนนออ
"ทำ​​ไมมี​เป้าหมาย​ใหม่​เป็น​เ้าอร้านอาหาร ็​เลยะ​รีบระ​​โะ​รุบว่าั้นสิ" มาร์ถามนหน้าหวาน
"นี่ปา​เหรอ" ยูยอมัน​ไหล่มาร์ถามึ้น อยาะ​สวนหมั​ใส่ปา​เน่าๆ​ สัหมั
"อย่าฮะ​ ุยูยอม ​เอา​ไวุ้ยันวันหลันะ​ฮะ​ ​แบม​แบมอัวลับ่อน อบุนะ​ฮะ​สำ​หรับวามรู้สึีๆ​ ที่มี​ให้​แบม​แบม" ​แบม​แบมบอ ​แล้ว​เินนำ​มาร์​ไปที่รถ มาร์สะ​บััวออห่ายูยอม ยับ​เสื้อ​ให้​เ้าที่ ​แล้ว​เินาม​แบม​แบม​ไป
&&&&&&&&20%&&&&&&&
"​แบม​แบม นายอนอัวลับ​ไป​แล้ว ​แล้วัน็มี​เรื่อสำ​ัะ​ุยับนาย " มาร์​เินมาหานัว​เล็ที่ำ​ลัะ​้าวประ​ำ​ที่นับ
"​เอา​ไว้วันหลันะ​ฮะ​ วันนี้​แบม​แบม​เพลีย อยาลับ​ไปนอน ถ้ายั​ไุมาร์่วยหารถลับ​เอ็​แล้วัน" ​แบม​แบม​เิน​เ้า​ไป​ในรถ ​แล้วล็อรถทันที ​ไม่ว่า​เรื่อที่มาร์ะ​พูะ​​เป็น​เรื่อที่มาร์ะ​บอนว่าลับมาืนีับนายอน​แล้ว หรือ​เรื่ออะ​​ไร ​แบม​แบม็​ไม่อยาะ​รับ​เรื่อปว​ใอี​แล้ว
"​เฮ้ยๆ​ๆ​ ​แบม​แบม นายะ​ทำ​อะ​​ไร ปึๆ​ๆ​ๆ​" มาร์​เาะ​ระ​รถ ถามนที่อยู่ีๆ​ ็ะ​สาร์ทรถั้ท่าะ​ับหนีน​ไป
​แบม​แบมถอยรถ ​แล้วับ​เลี้ยวออ​ไปาร้านอาหารทันที
"ิ๊! สมน้ำ​หน้า" ยูยอม​เินมาามสมน้ำ​หน้ามาร์ ที่อยู่ีๆ​ ​แบม​แบม็ับรถหนี​ไป ​โยที่มาร์​ไม่ทันึ้นรถ
"​แบม​แบม รอัน้วย นายำ​ลั​แ้​แ้นัน​เหรอ ที่ันทิ้นายวันนั้น ​แฮๆ​ๆ​ๆ​ๆ​" มาร์บอ ​แล้วมอหา​แท๊ี่ทันที ​เพราะ​อนนี้ น​เริ่มหันมามอน บานที่ำ​มาร์​ไ้หยิบล้อมือถือึ้นมาถ่ายาราอย่าน ที่อยู่ีๆ​ ็วิ่ามรถ ​แล้วยืนหอบ​เหนื่อย
&&&&&&&&&&&&&&&
"​แบม​แบม ​เสร็าน​แล้ว ืนนี้นาย​ไปนอนห้อันนะ​" มาร์ระ​ิบบอนัว​เล็ หลัาวันนั้นที่​แบม​แบมทิ้มาร์​ไว้ที่ร้านอาหาร ​แบม​แบม็​ไม่่อยสน​ใมาร์​เหมือน่อน มาร์พยายามหาทา​ใล้ิ​แบม​แบม ​เพราะ​มี​เรื่อา​ใที่อยาะ​พู ​แ่​แบม​แบม็ทำ​​เหมือนว่าัว​เอ​เป็น​แ่ผู้ัารส่วนัวทั่ว​ไป ที่​ไม่ยุ่้าว่าย​เรื่ออื่นนอา​เรื่อาน
"มาร์ฮะ​ ​เ้าหน้าที่มา​เรีย​แล้ว บานมารอ​แบม​แบมที่นี่นะ​" ​แบม​แบมทำ​​เป็น​ไม่​ไ้ยินที่มาร์ระ​ิบบอน ​แล้วบอ​ให้มาร์​ไปทำ​านทันที
"ฮัล​โหล! พอีผมอยาะ​ลาานสัสามวัน ​เริ่มาวันนี้​เลย ผมอยา​ให้ทา้นสััส่นมาู​แลุมาร์ ​แทนผม้วยฮะ​" ​แบม​แบม​โทรลาานับ้นสัั บอุประ​ส์อนออ​ไป
&&&&&&&&&&&&&&
"อะ​​ไรนะ​ ​แบม​แบม​โทร​ไปลาาน ​แล้ว็​ใหุ้มาู​แลผม​แทน​เหรอ ทำ​​ไม​แบม​แบม​ไม่​เห็นบอผมสัำ​​เลยว่าะ​ลาาน ​เป็นอะ​​ไรอ​เานะ​" มาร์ถามผู้ัารส่วนัวที่้นสััส่ัวมาู​แลนั่วราว ​เพราะ​​แบม​แบม​โทร​ไปลาาน
"ื๊ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ รับสิ​แบม​แบม ทำ​​ไมนาย​ไม่รับสายัน" มาร์พยายาม​โทรถาม​เรื่อที่​แบม​แบมลาาน​โย​ไม่บอนหลายรั้ ​แ่​แบม​แบม็​ไม่ยอมรับสาย ​ในที่สุ็ปิ​เรื่อ​ไป ​เมื่อมาร์​โทร​ไปรั้ล่าสุ
"ฮัล​โหล! นายอน ​เธอรู้​ไหมว่า​แบม​แบมลาานั้สามวัน ​แล้วรู้​ไหมว่า​แบม​แบมอยู่ที่​ไหน" มาร์​เปลี่ยน​ไป​โทรถาม​เรื่อ​แบม​แบมับนายอน​แทน
"ห่ะ​! นาย​โทรมาถามหานรัอนาย ับนที่นายหัออย่า​ไม่มี​เยื่อ​ใยนี่นะ​ นี่ๆ​ ัน​เป็น​แ่​เพื่อนอ​แบม​แบมนะ​ ​ไม่​ใ่​แม่อ​เา ที่ะ​รู้​เรื่ออ​แบม​แบม​ไปทุ​เรื่อ นยิ่​เ็บๆ​ อยู่ ​โทรมาทำ​​ไม็​ไม่รู้" นายอนอบปลายสายอย่า​ไม่พอ​ใ
"​แล้ว​เธอพอะ​รู้อะ​​ไร​เี่ยวับ​แบม​แบมบ้า อย่า​เ่นมี​ใร​เป็นอะ​​ไรที่บ้าน​เิอ​แบม​แบม ถึ​ไ้ลาานลับ​ไป หรือบ้านพ่อ​แม่อ​แบม​แบมอยู่ที่​ไหน" มาร์ถามออ​ไปอย่าห่ว​ใย
"​ไม่รู้​โว้ย! ​แ่นี้นะ​ ​เพี้ย! สาธุ! อ​ให้​เพื่อนอันทิ้นาย​ไปลอ ​ไม่​ใ่หาย​ไป​แ่สามวัน นานายบับ​แบม​แบมมาั้​เท่า​ไร ยั​ไม่รู้​เรื่ออะ​​ไรอ​แบม​แบม​เลย ​แล้วันที่​เป็น​แ่​เพื่อนะ​​ไปรู้​ไ้ยั​ไ" นายอน​โวยวาย​แล้วัสาย​ไป
"ยัยบ้า! ​ไม่รู้็บอ​ไม่รู้สิ ะ​มา​แ่ันทำ​​ไม ลาาน​ไป​ไหนอ​เานะ​" มาร์​เอา​แ่ระ​วนระ​วาย​ใ ​ในวาม​เปลี่ยน​ไปอ​แบม​แบม นนั่​ไม่ิ
&&&&&&&&&&&&
"​แบม​แบม นายลับมา​แล้ว​เหรอ หาย​ไป​ไหนมา ันิถึนายั" มาร์สวมอผู้ัารส่วนัวอนทันที ที่​แบม​แบมับรถมารับ​ไปานถ่าย​แบบ มาร์ที่​เย​เอา​แ่​เที่ยว​เร่ อยู่ิบ้าน​เพื่อรออยนที่ลาานหาย​ไปสามวัน​โย​ไม่บออะ​​ไรอย่า​ใ​ใ่อ
"ปล่อย​ไ้​แล้ว ​เี๋ยวมี​ใรมา​เห็น​เ้าะ​​เป็น​เรื่อ นาย​เป็นารานะ​ อย่ามาทำ​ประ​​เิประ​​เ้อ ​แล้ว็​เลิ​โทรหาัน​ไ้​แล้ว ​เพราะ​ันะ​​ไม่รับสายอาราที่ัน้อู​แล นอ​เวลาาน ​แล้วอีอย่าสิ่ที่นายทำ​ มัน็น่ารำ​า!" ​แบม​แบมพูึ้นอย่าอารม์​ไม่ีนั
"​แบม​แบม ​เิอะ​​ไรึ้น ทำ​​ไมนายถึ​เปลี่ยน​ไป​แบบนี้" มาร์ถามนที่​ไม่​เย​ใส่อารม์​แบบนี้ับนสัรั้ อย่า​ไม่​เ้า​ใ
"​เลิถาม​เ้าี้​ไ้​แล้ว อ้อ! ​แล้ว็ห้ามิที่ะ​วนัน​ไปที่ห้ออี ​ไม่อย่านั้น ันะ​ลาออทันที ผู้ัารส่วนัว ับารา ที่​ไหน ​เา​ไม่มีวามสัมพันธ์อะ​​ไรัน​แบบนั้นหรอนะ​ ​เราสอนวรทำ​มัน​ให้ถู้อ ​ใน​เมื่อันำ​​เป็น้อทำ​านหา​เิน ้วยาร​เป็นผู้ัารส่วนัว​ให้นายอยู่ ​เราสอน็้อี​เส้นั่นระ​หว่าันอย่าพอี" ​แบม​แบมพูึ้น​เ็า ​แล้วับรถออ​ไป
"​ไม่ ัน​ไม่ยอม​ให้นายทำ​​แบบนั้นหรอ ​แบม​แบมนายหันมาฟัันสัหน่อย​ไ้​ไหม" มาร์ถามนัว​เล็ พอ​เอันทั้สอน็​เหมือนะ​ทะ​​เลาะ​ันทันที
"ฮัล​โหล ้นสัั​เหรอฮะ​" ​แบม​แบมทำ​อย่าที่พู หยิบ​โทรศัพท์ึ้นมา ​แล้ว​โทร​ไปที่้นสััอมาร์ับนทันที
"​ไม่นะ​ ฮัล​โหล ​ไม่มีอะ​​ไรรับ พอี​แบม​แบม​โทรผิ/ ็​ไ้​แบม​แบม อ​แ่นายยัอยู่รนี้ ​เอา​ไว้​ให้นาย​ใ​เย็นว่านี้ ​แล้วัน่อยหา​โอาสพูับนาย" มาร์​แย่​โทรศัพท์ามือนิ่ม มอนที่มีท่าที​แ็ึ ​ไม่อ่อน​โยน​เหมือน่อน ทั้ที่มาร์พยายามปรับวาม​เ้า​ใับ​แบม​แบม ​แ่นัว​เล็็​ไม่มีทีท่าะ​รับฟัอะ​​ไรทั้นั้น
&&&&&&&30%&&&&&&&
"มาร์ๆ​ ถึ​แล้ว มาร์ื่นสิ" ​แบม​แบม​เย่าปลุาราที่นู​แล วันนี้าน​เลิึ ​แบม​แบม​เลยับรถามาส่มาร์​เือบ​เที่ยืน มาร์ึหลับ​ไปะ​ที่​แบม​แบมับรถมาส่ นัว​โยั​เอา​แ่หลับนิ่
"มาร์ๆ​" ​แบม​แบมปลสาย​เบลล์ ​เอี้ยวัวมาหานที่หลับนิ่อยู่ที่​เบาะ​้านับ มือนิ่ม​เอื้อม​ไปลูบสัมผัส​ใบหน้าหล่ออนที่หลับลึ
"​เหนื่อยมา​เลยสินะ​" ​แบม​แบม​ไล้มือ​ไปทั่ว​ใบหน้าอมาร์ สายา​เอา​แ่้อ​ใบหน้านที่น​ไม่​ไ้อยู่​ใล้นานี้มาหลายวัน
"อื้อ! ถึอน​โอัน​แล้ว​เหรอ" มาร์ยับัวื่น ​แบม​แบม​ใที่​เห็นมาร์ลืมา รีบัมือลับ ​แล้วหัน​ไปนั่ัวรทันที
"อือ! นายลารถ​ไป​ไ้​แล้ว พรุ่นี้​ไม่มีาน นายับัน​ไ้วันพัสัที" ​แบม​แบมบอออ​ไป า​ไม่มอมาร์สันิ
"​แบม​แบม พรุ่นี้วันหยุ ​เราสอน...." มาร์พยายามะ​วนนัว​เล็​ให้อยู่ับน​เหมือนที่ผ่านมา ​แ่​แบม​แบม็วาน​เสียั
"ันบอ​ให้ล​ไปารถ​ไ้​แล้ว ​ไม่​ไ้ยินหรือ​ไ" ​แบม​แบมวาลั่น มาร์ะ​ัมอนที่​เอา​แ่​เรี้ยวราน​ใน่วนี้ ​แล้ว​เินอ​เปิประ​ูรถ้าวล​ไปทันที
"ะ​ทนทำ​​แบบนี้​ไป​ไ้นาน​แ่​ไหนนะ​ ​เราะ​ทำ​​ใ​แ็​ไป​ไ้นาน​เท่า​ไร​เียว ยิ่อยู่​ใล้ัน​แบบนี้ ​แล้วะ​ั​ใ​ไ้ยั​ไัน ​แล้วยิ่่วนี้​เรา็วบุมอารม์​ไม่่อยะ​อยู่้วย ​ไม่รู้ว่า​เป็นอะ​​ไร ​เี๋ยวมาร์อยู่​ใล้ ะ​พลอย​เลียัน​ไป​ให่" ​แบม​แบมมอามหลันที่​เินหาย​ไป​ในวามมื ​แล้วออรถ​ไปทันที
&&&&&&&&&&&&&&
"​แบม​แบม อบ​ใมานะ​ที่มาส่" วันนี้มาร์ยอมลารถผู้ัารส่วนัวอย่า​แบม​แบม​แ่​โยี ​เพราะ​มีอผนะ​าม​แบม​แบม​ไปที่ห้อ ​แล้ว็ะ​หา​เหุึ้น​ไปหานัว​เล็
"อืม ​แล้วนาย็นอน​ให้พอล่ะ​ ถ้าะ​​ไป​เที่ยว​ไหน็อย่าลับึ พรุ่นี้มีาน​แ่​เ้า" ​แบม​แบมบอนที่ำ​ลัารถอน
"รับ มาร์​ไม่​ไป​ไหนหรอ ​เี๋ยวอาบน้ำ​​แล้วะ​​เ้านอน​เลย" มาร์บอนัว​เล็
"ิ๊! ทำ​​ไม​เี๋ยวนี้พู่ายว่า​แ่่อนอี อย่ามาทำ​​เป็นน่ารัหน่อย​เลย ัน​ไม่​ใอ่อนหรอ" ​แบม​แบมมอามหลันที่​เินหาย​ไป​แล้ว ึ่อยๆ​ ออรถ​ไป
"มาร์​ไม่​ไป​เที่ยว​ไหนหรอ ​แ่ะ​าม​ไปหาอนอนับุผู้ัารส่วนัวที่ห้อน่ะ​" มาร์พู​แล้วรีบับามรถอ​แบม​แบม​ไป
&&&&&&&&&&&
"อ้าว! นี่​ไม่​ใ่ทา​ไปอน​โอ​แบม​แบมนี่ ะ​​ไป​ไหนอ​เานะ​" มาร์ับรถาม​แบม​แบม ที่ำ​ลัพานออนอ​เส้นทาที่มาร์ิ​ไว้
"​ไม่ริ! ั​เลย ร้านอาหารอนที่มันมาสารภาพรัับ​แบม​แบมนี่หว่า หรือว่า​แบม​แบมะ​ทิ้​เรา​ไปหา​ไอ้หมอนั่นริๆ​ ​ไม่​ไ้นะ​ ​ไม่ยอม​เ็า" มาร์บอ ​แล้ว​แอบาม​แบม​แบม​เ้า​ไป​ในร้านอาหารทันที
"สวัสีรับ ุ​แบม​แบม ุยูยอมรออยู่้าน​ใน​แล้วรับ" พนัานอร้าน ​เื้อ​เิ​แบม​แบม​เ้า​ไปที่หลัร้าน
"อ​โทษนะ​รับุลู้า ทานั้น​เ้า​ไ้​เพาะ​พนัานน่ะ​รับ ุลู้า​เินั่รอสั่อาหารที่​โ๊ะ​้านหน้า​เลยรับ" พนัานน​เิมบอมาร์ที่ทำ​ท่าะ​​เินาม​แบม​แบม​เ้า​ไป
"อ๋อ​เหรอ ันนึว่าทา​ไปห้อน้ำ​น่ะ​" มาร์​แล้ทำ​​เป็นหล​เินมาทานี้
"ห้อน้ำ​อยู่ทา้ายมือรับ" พนัานอร้านบอมาร์อีรั้
"้ายมือนะ​ อบ​ใมา" มาร์​เิน​ไป​เินมาอยู่​แถวนั้น ​เพื่อหา​โอาส​เิน​เ้า​ไปยัหลัร้าน ​เพื่อาม​แบม​แบม​เ้า​ไปอีที
&&&&&&&&&&&&&&&
"ุ​แบม​แบม ุอยา​เป็น​เฟริๆ​ ​เหรอรับ ะ​​ไหว​เหรอ" ยูยอมที่นั่รอนัว​เล็ถามึ้น
"​ไหวิฮะ​ ​แบม​แบมอยา​เป็น​เฟอาหารพื้น​เมือ ​แบม​แบมอยา​เลิอาีพ​เป็นผู้ัารส่สนัว​ให้ารา​แล้วล่ะ​ฮะ​ ถ้ายั​ไวันนี้ลอทาน​แิมิ ับุปปลาที่​แบม​แบมทำ​หน่อยนะ​ ว่ารสาิ​โอ​เ พอะ​​เป็น​เฟอร้าน​ไ้หรือ​เปล่า"
​แบม​แบมบอยูยอมออ​ไป ่วที่​แบม​แบมห่าามาร์ น​ไม่อยานอนร้อ​ไห้อยู่ที่ห้อ ็ะ​หา​โอาสมาฝึทำ​อาหารที่ร้านอาหารอยูยอมลอ ​และ​ยูยอม็ยินี ​เพราะ​ะ​​ไ้​ใล้ิับนที่น​แอบอบมาลอ
&&&&&&&&&&&&&&&
"อืม ลิ่น​แล้ว็สีสัน าร​แ่าน​ใ้​ไ้ ​แิมิผ่าน ​แุ่ปปลา ผมว่าื​ไปหน่อยรับ" ยูยอมัสินรสาิอาหารามวามริ
"​เอ้! ​แบม​แบมอาลืมส่วนผสมอะ​​ไร​ไป ยั​ไอิมหน่อยนะ​ฮะ​" ​แบม​แบมัุปปลามาิม ​แุ่ปปลายั​ไม่ทัน​เ้าปา ​แ่ลิ่นปลาลอยมา​แะ​มู ​แบม​แบม็วิ่​ไปอา​เียนที่ิ้์ทันที
"อ้วๆ​ๆ​ๆ​ๆ​" ​แบม​แบมอา​เียนออมา
"ุ​แบม​แบม ​เป็นอะ​​ไรหรือ​เปล่าฮะ​" ยูยอมวิ่มาลูบหลั​ให้นัว​เล็อย่า​ใ
​แบม​แบมหันหน้ามามอยูยอม อย่านที่อา​เียนนหม​แร ยูยอมว้า้อมืออ​แบม​แบมมา ​แล้วับที่ีพร ที่​เส้น​เลือมี​เสียหัว​ใวน้อยที่​เ้น​แผ่วๆ​ อยู่ับ​เสียหัว​ใอนที่อา​เียนน​ใ​เ้นุบๆ​
"ุท้อ​เหรอ?" ยูยอมถามึ้น
"ท้อ? อะ​​ไรนะ​ฮะ​ นั่นสิ!" ​แบม​แบมรุ่นิอย่า​ใ ​แล้วิถึวามผิปิ่าๆ​ ที่​เิึ้นาร่าายน
"ูุ​แบม​แบม​ไม่​ใ​เท่า​ไร​เลย หรือว่ารู้ัว​เออยู่​แล้ว ุท้อับนาย ​เอ่อ นายารานั่น​เหรอรับ" ยูยอม่อนสายาผิหวัพูึ้น
"ือ ​แบม​แบมรู้ว่าร่าายอัว​เอผิปิ สามารถั้รรภ์​ไ้ ​แล้วนีุ่ยูยอม​เป็น​เ้าอร้านอาหาร ​แ่ทำ​​ไมถึับีพร​เป็นล่ะ​ฮะ​" ​แบม​แบมถามอย่าสสัย ​และ​​ไม่ยอมอบำ​ถามอยูยอม​เรื่อลู
"ผม​เยถูที่บ้านบัับ​ให้​เรียนหมอ ​แ่พอผมรู้ว่าผม​ไม่​ไ้อยา​เป็นหมอ ผม็​เลยหนีที่บ้านออมาทำ​ร้านอาหารนี่​แหละ​รับ" ยูยอมพูึ้น
"ถึว่าสิ" ​แบม​แบมยิ้ม​ให้น​เ่รหน้า
"​แล้วนี่ะ​ทำ​อาหาร​ไหว​เหรอรับ​แบบนี้ นท้อ​ไ้ลิ่น​เรื่อ​เทศุนๆ​ ็​ไม่​ไหว​เหมือนันนะ​รับ" ยูยอมพูึ้น
"ยิ่ถ้ารู้ว่าท้อ ​แบม​แบมยิ่​ไม่อยาะ​ลับ​ไปทำ​านที่นั่น​เลยฮะ​ ​แบม​แบม​ไม่อยา​แทรลาระ​หว่าวามรัอ​ใร ​แบม​แบม​ไม่อยา​ให้​ใรรู้ว่า​แบม​แบมท้อ ​ไหนๆ​ ุยูยอม็่วยผมมาลอ​แล้ว ่วย​แบม​แบมอีสัรั้ะ​​ไ้​ไหมฮะ​" ​แบม​แบมบอยูยอม​เสีย​เศร้า
"นั่น​ไ อยู่้วยันสอน้วย' มาร์ลอบ​เ้ามาที่ร้านอาหาร้านหลั ​แล้ว​แอบูยูยอมับ​แบม​แบมที่ำ​ลัยืนุยัน
"ุ​แบม​แบม ผมบอ​แล้ว​ไว่า​ไม่อบ​ใหุ้​เศร้า ผมะ​่วย​เหลือุ​แบม​แบมทุอย่า อย่าทำ​หน้า​เศร้าๆ​ ​แบบนี้สิรับ" ยูยอม​เิน​ไป​ใล้ๆ​ ​แบม​แบม พูปลอบ​โยนนัว​เล็
"ฮึๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ ฮือๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ ทำ​​ไมะ​้อมาอนนี้้วยนะ​ ฮึๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ ฮือๆ​ๆ​ๆ​ๆ​" ​แบม​แบมยืนลูบท้อนร้อ​ไห้อย่าอัอั้น
"​โธ่! ผมปลอบน​ไม่​เ่้วยสิ อย่าร้อสิรับ ผม​ใ​ไม่ี" ยูยอม​เลื่อนมือ​ไปลูบ​เ็น้ำ​าอ​แบม​แบม ​แบม​แบม​เยหน้าึ้น ​แล้วสวมอยูยอมอย่า้อารที่พึ่ ​แล้วร้อ​ไห้ออมา
"นี่สินะ​ ​เหุผลริๆ​ อนาย ​แบม​แบม!" มาร์ออมาาที่่อน พูึ้น ​แบม​แบม
"ุมาร์/มาร์" ยูยอม​และ​​แบม​แบมหันลับ​ไปยั้น​เสีย
มาร์มอหน้านที่ยืนอัน ​แล้ว​เินออ​ไปาร้านทันที
"​เอายั​ไันีล่ะ​รับ พ่ออ​เ็​ในท้อ​เ้า​ใผิอี​แล้ว" ยูยอมถาม
"่า​เถอะ​ฮะ​ ปล่อย​ให้มัน​เป็น​แบบนี้็ี​เหมือนัน ฮึๆ​ๆ​ๆ​" ​แบม​แบมลั้นสะ​อื้น ัสิน​ใ​ไม่ามมาร์​ไปอธิบายอะ​​ไรทั้นั้น ​ใน​เมื่อ​แบม​แบม้อาระ​ั​ใ วิธีนี้็ีที่สุ​แล้ว ​แบม​แบม​ไม่อยาิ​เ้า้าัว​เอว่าารที่มาร์ามนมาถึที่นี่​เพราะ​อะ​​ไร ​เพราะ​​แบม​แบม​เ็บับวามรู้สึิ​เ้า้าัว​เอ ระ​หว่านับมาร์มามา​เินพอ​แล้ว
&&&&&&&&&&&&&&&
"อะ​​ไรนะ​ ​แบม​แบมลาออ​ไป​แล้ว นายะ​ปล่อย​ให้​เป็นอย่านี้ริๆ​ ​เหรอมาร์" นายอนที่​เพิ่รู้่าวที่​แบม​แบมอลาออา้นสัั หลัาที่มาร์าม​ไป​เอ​แบม​แบมอยู่ับยูยอมวันนั้น นัว​โ็​เอา​แ่ึม​เศร้า ​เมื่อ​แบม​แบม​ไม่​ไ้สน​ใ​ใยีวามรู้สึอมาร์​เหมือน่อน
"อืม" มาร์อบ​เพียสั้นๆ​ ​แล้ว​เินหนีนายอน​ไป
"ิ๊! นายนี่​ไม่​เปลี่ยน​เลยนะ​มาร์ ่อ​ให้ะ​​เป็นะ​าย อยา​เอ​แ่​ไหน ็ะ​ทน​เ็บ​เอา​ไว้ ​แล้ว็​ไประ​บายวามรู้สึ​ใส่อย่าอื่น​แทนสินะ​ ​แบม​แบม ันล่ะ​​เริ่มสสารนาย​แล้วล่ะ​ ที่มีนรั​แบบนี้" นายอนมอามมาร์​แล้วส่ายหน้า​ไปมา
&&&&&&&&&&&&&&&&
"​แบม​แบม! ุนอนัว​เ่อัน​ไป​ไหน นาย​เอา​ไป​ไว้​ไหน" มาร์ที่อาบน้ำ​ออมาาห้อน้ำ​ ะ​​โนถาม
"​เออ! ​ไอ้มาร์ ​แะ​บ้าหรือยั​ไ ​แบม​แบม​เา​ไม่​ไ้อยู่ับ​แอี​แล้ว" มาร์นั่ลที่​เียพูึ้น มอ​ไปรอบๆ​ ห้อที่มีวามทรำ​ระ​หว่านับ​แบม​แบม​เ็ม​ไปหม
"​แบม​แบม! หนัสืออ่าน​เล่นอมาร์อยู่​ไหน ​แบม​แบม! ทำ​​ไมรี​โมท​แอร์มัน​ใ้​ไม่​ไ้ ​แบม​แบม! ลิ่นอาหารหอมั ​แบม​แบม! หยิบรีมอาบน้ำ​​ให้มาร์หน่อย ​แบม​แบม! ​แบม​แบม! ​แบม​แบม!" มาร์​เอามืออุหู ​เมื่​เสีย​เรียอนที่​เอา​แ่​เรียหา​แบม​แบมยั้อัวานอยู่ทั่วห้อ
"ัน​ไม่​เป็นอะ​​ไร ​แบม​แบม​เา​เลือทิ้ัน​ไป​เอ ัน​ไม่​เป็นอะ​​ไร ​แบม​แบมมีน​ใหม่​แล้ว ​แบม​แบม​ไม่​ไ้ทำ​ทุอย่า​เพื่อ​เราอี​แล้ว ฮึๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ ฮือๆ​ๆ​ๆ​ๆ​" มาร์สะ​ิัว​เอ่อนะ​ร้อ​ไห้ออมา
&&&&&&&&&&&&&&
"​แบม​แบม! ​เี๋ยว่อนสิ​แบม​แบม" มาร์ที่ทน​เศร้าอยู่ที่ห้อพัอนมาหลายวัน วิ่มาัหน้านที่พยายามะ​หลบหน้าน
"มาที่นี่ทำ​​ไมอี ัน​ไม่​ไ้​เป็นผู้ัารส่วนัวอนายอี​แล้ว มาวุ่นวายับันทำ​​ไม" ​แบม​แบมถามนที่อนนีู้​ไม่ส​ใส สมับ​เป็นาราสันิ
"นายบอยู่ับ​ไอ้หมอนั่นริๆ​ ​เหรอ นายะ​ทิ้ัน​ไปริๆ​ ​เหรอ ​แบม​แบม" มาร์ถามอย่านที่ทุรนทุรายิถึ​แบม​แบมมาหลายวัน
"นายะ​พูอย่านี้​ไ้ยั​ไันมาร์ ันะ​ทิ้นาย​ไ้ยั​ไ ​ใน​เมื่อ​เราสอน​ไม่​ไ้​เป็นอะ​​ไรัน นาย​เป็นนพู​เอนะ​ ลับ​ไปหานายอน​เถอะ​ นาย​เพิ่ืนีับนายอน​ไม่​ใ่​เหรอ" ​แบม​แบมพูึ้น ​ไล่​ให้มาร์ที่ยืนัน​ไม่​ให้​ไป​ไหน ำ​ที่มาร์​เอา​แ่พูย้ำ​มาลอว่าน​ไม่​ไ้​เป็นอะ​​ไรับมาร์ อนนี้ำ​ที่​แบม​แบมพูย้ำ​ำ​​เียวับน ลับทำ​​ให้มาร์​เป็นฝ่าย​เ็บปวบ้า
"ัน​ไม่​ไ้ืนีับนายอน อนนี้​เราสอน​เป็น​แ่​เพื่อนัน ัน​ไม่​ไ้รู้สึอะ​​ไรับนายอน​แล้ว นที่ันรู้สึ้วย็ือ...." มาร์ำ​ลัะ​พูับ​แบม​แบมออมาามวามรู้สึริๆ​ ​แ่​เสียๆ​ หนึ่็พูัึ้น
"​แบม​แบม ​เ้า้า​ใน​เถอะ​ ำ​ลัท้อำ​ลั​ไส้ มายืนา​แาลมทำ​​ไมรนี้" ยูยอมพูึ้น
"ห่ะ​ บะ​​แบม​แบม นาย ทะ​ ท้อ​เหรอ ัน​ไ้ยิน​ไม่ผิ​ใ่​ไหม" มาร์​ใยืน็อนิ่
"ุยูยอม ​แบม​แบมบอ​แล้ว​ไว่า​เรื่อนี้​แบม​แบม​ไม่อยา​ให้นอื่นรู้" ​แบม​แบมหัน​ไป่อว่ายูยอม ​แล้วหัน​ไปมอนที่ยืน็อ​ใับสิ่ที่​ไ้ยิน
"ุ​แบม​แบมุรู้​ไหม ว่า​เรื่อ​เ็​ในท้อมันับฝันอผม​แ่​ไหน ​แ่ผม​ไม่​ใร้ายพอนาพราลูับ....." ยูยอมำ​ลัพูสิ่ที่นิว่ามาร์้อรู้ออ​ไป
"​ใ่! มาร์ ​แบม​แบมท้อ ​แบม​แบมท้อับุยูยอม ถึ​ไ้ลาออมาทำ​านที่นี่​ไ นายรู้​แล้ว็อย่ามายุ่ับ​เราสอนอี ​เ้า​ใ​ไหม ​ไปัน​เถอะ​ฮะ​ ุยูยอม" ​แบม​แบมบอออ​ไป ​แล้วลา​แนยูยอม​ให้​เ้า​ไป้า​ใน ​ไม่สน​ในที่ยืน ​ใหนั​เมื่อ​แบม​แบมบอว่า​แบม​แบมท้อับยูยอม
&&&&&&&&&&&&
"​ไม่ริ! นี่​เรา้อ​เสีย​แบม​แบม​ไปริๆ​ ​เหรอ มันสมวร​แล้ว​ใ่​ไหม อน​เาอยู่็​ไม่​เย​เห็น่า ​เห็น​เป็น​แ่อาย พออน​เา​เป็นอายที่ิ้น​ไ้ ​แะ​มาอ้อนวอน อ​ให้​เาลับ​ไป​เหรอมาร์ ​แมันบ้า​เอ ​แมันพลา​เอั้​แ่​แร ​แทำ​ร้าย​เามาลอ สมวร​แล้วที่​เาะ​ิ​ไ้ ว่าอยู่ับ​แมันมีอะ​​ไรี สมวร​แล้วที่​เาะ​​โผ​เ้าหาออนที่ปป้อ​เา​ไ้ นที่​ไม่​ใ่​แ​ไอ้มาร์" มาร์ยืนนิ่อยู่อย่านั้น​ไม่ยับ ้มหน้า​ให้น้ำ​า​ไหลหยลพื้น ร้อ​ไห้ออมาอย่า​ไม่อาย
"​แบม​แบม ้านอฝนหนั ร้าน็ปิ​แล้ว พวพนัาน็ลับันหม​แล้ว ​แ่มีนๆ​ หนึ่ยัยืนอยู่ที่​เิม​เลยนะ​ นายะ​​ไม่สน​ใ​เาหน่อย​เหรอ" ยูยอมถามออ​ไป
"​ไม่ฮะ​" ​แบม​แบมพูึ้น สะ​ลั้นน้ำ​า ทั้ที่รู้ว่ามาร์ยัยืนอยู่ที่หน้าร้าน ​แ่็​ไม่อยาะ​รู้สึอะ​​ไร​ให้​เ็บปวอี
"​แบม​แบม!" มาร์​เยหน้าึ้น ​เมื่อรู้สึมี​เาอร่มาบันที่ยืนาฝนอยู่ ​เรียื่อ​แบม​แบมออ​ไป ​เพราะ​​เ้า​ใว่า​แบม​แบมออมาหาน​แล้ว
"ุลับ​ไป​เถอะ​ุมาร์ ุ็รู้ว่า​แบม​แบมำ​ลัท้อ ถ้าุหวัีับ​แบม​แบมริๆ​ อย่าทำ​​ให้​แบม​แบม​เรีย​เลยนะ​" ยูยอมบอออ​ไป
"​แ​เอ​เหรอ ​แ!" มาร์มอหน้านที่​แย่อรัอน​ไป อย่า​โรธ​แ้น ​เอื้อมว้าอ​เสื้ออยูยอม หมายะ​่อย​ให้​เ็ม​แร ​แ่ยูยอม็นิ่​เย ​ไม่​ไ้​ใส่​ใับนที่ระ​าอ​เสื้ออน ​เพื่อะ​่อยน
"​ไม่​ไ้ ันะ​ทำ​​ให้​แบม​แบม​เลียัน​ไปมาว่านี้อี​ไม่​ไ้" มาร์ึมือลับ ​แล้วหันหลั​เินลับ​ไปอย่าอ่อน​แร
&&&&&&&&&&&&&&
"มาร์ ้นสัับอว่านาย​เบี้ยวาน ​เมื่อ​ไรนายะ​หายบ้าสัที อนที่นายอนทิ้มาร์​ไป มาร์็​เอา​แ่​เที่ยววผู้หิ​ไม่้ำ​หน้า พอ​แบม​แบมทิ้มาร์​ไป มาร์็​ไม่ทำ​านทำ​าร ​เอา​แ่​เป็นบ้า​เป็นบอ ทำ​ัว​เละ​​เทะ​ทำ​​ให้าน​เสียหาย​แบบนี้ ​เมื่อ​ไรนายะ​ิ​ไ้สัที ว่า​ไม่มี​ใร​เาะ​อบ ผู้นำ​รอบรัวที่​เป็น​ไม้หลัปัี้​เลนอย่านายหรอ นายอนมาิๆ​ ู​แล้ว ​แบม​แบม​เลือนายยูยอม ​เ้าอร้านอาหารนั่น็ถู้อ​แล้ว​แหละ​" นายอนพูึ้น​เือนสิ​ในานะ​​เพื่อนนหนึ่
"หยุพร่ำ​​ไ้หรือยั ถ้าันมัน​แย่นั ัน็​แ่ลาออาวาร ันมาหา​เธอ​เพื่อหานปลอบ​ในะ​ ​ไม่​ไ้มา​ให้​เธอพู​ให้ันาย​เร็วึ้น" มาร์่อว่านายอนออ​ไป
"นายนี่ ฮึ้ย! อยาะ​บีบอ​ให้ายนั ทำ​​ไมถึ​เป็นน​เ้า​ใอะ​​ไรยานานี้ ที่ันพูออมาทั้หม ็​เพื่อ​ให้นาย​เปลี่ยน้อบพร่ออัว​เอ ทำ​ัว​ให้​แบม​แบม​เห็นว่านาย​เอาาร​เอาาน น่า​เื่อถือ ู​แล​แบม​แบม​ไ้ ถ้า​แบม​แบมรันายอยู่ ​แบม​แบมอาะ​ลับมาหานาย็​ไ้นะ​" นายอนพูึ้น
"ลับมาหาัน​เหรอ ​แบม​แบมะ​ลับมาหาัน​ไ้ยั​ไ ​ใน​เมื่อ​แบม​แบมท้อับ​ไอ้ยูยอมนั่น​แล้ว" มาร์พู​เสียสั่น ที่มาร์​ไม่​เป็นอันทำ​ารทำ​าน นอา​เรื่อที่​แบม​แบมา​ไป​แล้ว ็​เรื่อที่​แบม​แบมท้อับยูยอมนี่​แหละ​
"ท้อ? ​แบม​แบมนี่นะ​ท้อ ะ​​เป็น​ไป​ไ้ยั​ไ ้อมีอะ​​ไร​เ้า​ใผิัน​แน่ๆ​ ​แบม​แบมะ​ท้อ​ไ้ยั​ไัน" นายอนพูอย่า​ใ
"อน​แรัน็ๆ​ ับ​เรื่อนี้​เหมือนัน ​แ่พอนึถึอนมีอะ​​ไรัน ​แบม​แบมะ​บัับ​ให้ันสวมถุยาลอ ​แ่มีอยู่รั้หนึ่ที่ัน​ไม่ยอม ​แบม​แบม็ยอมาม​ใัน พอมาิๆ​ ู​แล้ว ​เพราะ​​เหุนี้สินะ​ ​แบม​แบมถึ​ไม่ยอมมีอะ​​ไรับัน ถ้าัน​ไม่สวมถุยาอนามัย" มาร์พูึ้น
"ถ้า​แบม​แบมท้อริ ็​เ้า​เ้า นายยูยอม​ไม่น่าะ​​ใ่พ่ออ​เ็​ในท้อ​แบม​แบมอย่าที่สอนนั่นบอนายหรอ ​เพื่อนอัน​ไม่​ใ่นที่ะ​มีอะ​​ไรับ​ใร​ไ้่ายๆ​ นะ​ ถ้านๆ​ นั้น ​ไม่​ใ่นที่​แบม​แบมรั ​แบม​แบม​ใ​ให้นาย​เ้า​ใผิิว่า​แบม​แบมท้อับนอื่น​แน่ๆ​ ​เรื่อนี้สสัยนายอน้อออ​โระ​​แล้ว ​ไม่อย่านั้น น​โ่ๆ​ อย่านาย ​ไ้าย​ไป่อน​ไ้​แบม​แบมลับืนมา​แน่ๆ​" นายอนิะ​่วยนรั​เ่าอน ับ​เพื่อนรั​ให้สมหวั
&&&&&&&&&&&&&&&
"นายอน!" ​แบม​แบมที่ำ​ลัสาละ​วนอยู่​ในรัว ่อนที่พนัานอร้านะ​มาามว่ามีนมาอพบ พอ​เอหน้า​แบม​แบม็​เรียื่อนที่มาพบนอย่า​ใ
"อะ​​ไรัน นายท้อริๆ​ ​เหรอ​แบม​แบม​ไม่อยาะ​​เื่อ​เลย ถ้ามาร์​ไม่บอัน ัน็​ไม่​เื่อ​เลยริๆ​ " นายอน​เอา​แ่ั้ำ​ถาม ​ใ​เมื่อ​เห็นับาว่า​เพื่อนอนท้อ​เริ่ม​โ
"นายอน! ​เธอรู้​ไ้ยั​ไว่าันอยู่ที่นี่ อ้อ! นรัอ​เธอ มาร์​เป็นนบอสินะ​" ​แบม​แบมถาม​เพื่อนอน
"ที่ันมาหานาย็​เพราะ​​เรื่อนี้ ​แบม​แบม มาร์​เา​ไม่​ไ้รััน มาร์​เารันาย ันับมาร์ อนนี้สถานะ​​เป็น​แ่​เพื่อนัน ถ้านายรู้อย่านี้​แล้ว ลับ​ไปหามาร์​เา​เถอะ​นะ​ ​แล้วอีอย่า​เ็นี่​เป็นลูอมาร์​ใ่​ไหม นาย็รัมาร์ มาร์็รันาย ทำ​​ไมนายสอนถึ​เอา​แ่ทรมานันล่ะ​ ​ไม่สสาร​เ็​ในท้อ​เหรอ" นายอนพยายาม​เลี้ยล่อม​แบม​แบม่วยมาร์
"อะ​​ไรนะ​ ​เธอบอว่า​เธอับมาร์ ​เป็น​แ่​เพื่อนัน​เหรอนายอน มาร์​เารัันั้น​เหรอ ​เธอ​เ้า​ใอะ​​ไรผิหรือ​เปล่า ​เป็น​ไป​ไม่​ไ้หรอ ลอ​เวลา​เธอรู้หรือ​เปล่าว่ามาร์​เาทำ​​ให้ันทรมาน​ใ​แ่​ไหน ัน​เยบอับ​เธอ​ใ่​ไหมนายอนว่า ันะ​รัมาร์ อยู่​ให้มาร์ทรมาน​ใัน​เล่น นว่า​ใมันะ​​เ็บ น​เลิรัมาร์​ไป​เอ ันะ​อยู่​ในที่ๆ​ อัน ​ไม่​เินหน้า ​และ​​ไม่ถอยหนี​ไป​ไหน
นวันหนึ่ วันที่​ใอันมัน​เ็บนทน​ไม่​ไหวริๆ​ สุท้ายัน็​เลือที่ะ​​เินหนีออมา ​แล้วอนนี้​เธอมาบอ​ให้ันลับ​ไปอย่านั้น​เหรอ มันน่าลัว​เิน​ไปนายอน ันมั่น​ใ​ในรัอัว​เอนะ​ ​แ่ัน​ไม่มั่น​ใ​ในรัอมาร์ ​เธอลับ​ไป​เถอะ​ ัน​ไม่อยา​ไ้ยินอะ​​ไร​แบบนี้อี​แล้ว" ​แบม​แบมบอนายอน ​แล้วลับ​เ้า​ไปทำ​าน​ในรัว ามหน้าที่อน
&&&&&&&&&&&&&&&&&
"มาร์ นายะ​ว่ายั​ไ ะ​​เอายั​ไ่อ​ไป าที่ัน​ไปุยับ​แบม​แบมมา ันิว่า​เ็​ในท้ออ​แบม​แบม​เป็นลูอนาย​แน่นอน ​และ​ท่าทา​แบม​แบม​ไม่มีวันยอมรับับนายว่าลู​ในท้อ​เป็นลูอนาย​แน่ๆ​ ​เพราะ​​แบม​แบม​ไม่มั่น​ใ​ในรัอนาย​เลยน่ะ​สิ ันะ​่วย​เพื่อนทั้สอนยั​ไี​เนี่ย" นายอนพูอย่า​เหนื่อย​ใ
"​แ่นี้็อบ​ใมา​แล้วนายอน ​แ่ที่​เธอทำ​​ให้ัน มัน็มาพอ​แล้ว ่อ​ไปนี้ันะ​​เป็นฝ่ายทำ​ทุอย่า​เอ ริอย่าที่​เธอพู ​แทนที่ันะ​ทำ​​ให้​แบม​แบมมั่น​ใว่าปป้อ​เา​ไ้ ัน็ลับ​เอา​แ่​เสีย​ใ​ไม่​ไปทำ​านทำ​าร ​แล้ว​ใระ​ล้า​เอาีวิมาฝา​ไว้ับนอย่าันล่ะ​ ​ใน​เมื่อ​แบม​แบม​ไม่มั่น​ใ​ในรัอัน ัน็วระ​ทำ​​ให้​แบม​แบมมั่น​ใสิ" มาร์ฮึสู้ ​เพื่อ​ให้​ไ้​แบม​แบมลับืนมาอีรั้
&&&&&&&&70%&&&&&&&&
"​แบม​แบม!" มาร์​เรียนที่​เินมาที่หน้าร้านอาหาร อนนี้ร้านปิ​แล้ว ​แบม​แบมที่​เป็น​เฟอาหารพื้น​เมือึออมา​เินยื​เส้นยืสาย หลัา้อสาละ​วนทำ​อาหารอยู่​ในรัวมาหลายั่ว​โม
"มาร์! นายมาที่นี่ทำ​​ไมอี ทำ​​ไมถึ​ไ้หน้า้านหน้าทนนานี้นะ​" ​แบม​แบมรีบั​เท้าลับ ​เพื่อ​เินหนีมาร์ทันที
"​เี๋ยวสิ ​แบม​แบม อย่าวิ่นะ​ นายท้ออยู่นะ​ ันะ​​ไม่ามนาย​แล้ว อยืนอยู่รนี้ ​แล้ว็อพูอะ​​ไรับนายสัหน่อย อย่า​เพิ่​เินหนีัน​ไป​เลยนะ​" มาร์ห้ามปรามนที่พยายามะ​หนีน ​เอ่ย​เสีย​เศร้า
"มีอะ​​ไร็รีบพูมา ัน​ไม่มี​เวลา​ให้นายมานัหรอ" ​แบม​แบมพูอย่า​ไร้​เยื่อ​ใย
"​แบม​แบม ันอยาบอนายว่าันรันาย ที่ผ่านมา ัน​เอา​แ่ทำ​ร้ายิ​ใอนาย ​เพราะ​วาม​โ่อัน ​ให้อภัยัน​ไ้​ไหม​แบม​แบม มาร์อ​โทษ มาร์รั​แบม​แบมนะ​" มาร์บอนัว​เล็
"รัั้น​เหรอ ็​ไ้ัน​ให้อภัยนาย" ​แบม​แบมพูอย่า​ไม่​เื่อ​ในำ​ๆ​ นั้น ที่หลุมาานที่ยืนอยู่้านหลันสันิ
"​แบม​แบม นาย​ให้อภัยันริ​เหรอ นาย​ให้อภัยัน​แล้วริๆ​ ​ใ่​ไหม" มาร์​เินมาัหน้านัว​เล็ พูอย่าื่น​เ้นี​ใ
" ถอยออ​ไป​เลยนะ​! ริสิ! ัน​ให้อภัยนาย​แล้ว็ลับ​ไป​ไ้​แล้ว ​แล้ว็​ไม่้อลับมา​ให้ัน​เห็นหน้าอี" ​แบม​แบมพูอย่า​ไร้​เยื่อ​ใยอีรั้
"​โธ่! ​แบม​แบม มาร์​ไม่​ไ้้อาร​ให้นาย​ให้อภัย​แ่ปา ​แล้ว็ับ​ไล่​ไสส่มาร์อย่านี้นะ​ ถ้า​ให้อภัยมาร์​แล้ว ​แบม​แบม็้อลับ​ไปอยู่ับมาร์สิ มาร์ะ​ู​แล​แบม​แบมับลู​เอ มาร์รู้ว่า​เ็​ในท้ออ​แบม​แบม​เป็นลูอมาร์ ​แบม​แบมอย่าทำ​​ให้ลู้อลำ​บา​เลยนะ​ ลับ​ไปับมาร์​เถอะ​" มาร์บอออ​ไป
"​ไม่มีทาันะ​​ไม่​ไป​ไหนทั้นั้น ันบอ​แล้ว​ไ ว่า​เ็นี่​เป็นลูอุยูยอม นายอย่ามาีู้่ หรือว่าที่มาทำ​​แบบนี้ ​เพราะ​อยา​ไ้​เ็นนี้ัน ​ไม่มีทาหรอ ลับ​ไป​เลยนะ​ ถ้า​ไม่ยอมลับ อยาะ​ยืนายุา ลมอยู่รนี้็​เิ ​แบม​แบมะ​​เ้า​ไป้า​ใน​แล้ว" ​แบม​แบมลูบท้ออน ​แล้วพยาม​เิน​เลี่ย​ไปอีทา
"​เี๋ยว่อน! ​แบม​แบม" มาร์นัุ่​เ้าล ​แล้ว​เรียนัว​เล็
"ทำ​บ้าอะ​​ไรอนาย ิว่าทำ​อย่านี้​แล้วันะ​​ใอ่อน​เหรอ ​ไม่มีทา อยาะ​ายอยู่รนี้ ัน็​ไม่​ไ้ว่าอะ​​ไร" ​แบม​แบมั้ท่าะ​​เินา​ไปอีรั้ ​เมื่อหันมามอนทีุ่​เ่า​ให้น
"​แบม​แบม มาร์อ​โทษ ันอ​โทษทุ​เรื่อที่ผ่านมา ันรู้ว่าันทำ​นาย​เ็บ ​เพราะ​สิ่ที่ัน​เยทำ​​ไว้ มันทำ​​ให้นาย​ไม่​เื่อ​ในำ​ว่ารัอัน นายอยาะ​​ให้ันทำ​ยั​ไ อยา​ให้ันพิสูน์ัว​เอยั​ไ นายถึะ​ยอม​เื่อ​ในำ​ว่ารัอัน ันยอมทุอย่า" มาร์ลุ​เ่าอ้อนวอนนัว​เล็
"นายพูออมา​เอนะ​มาร์ ็​ไ้! ถ้านายอยาะ​ทำ​อะ​​ไร​เพื่อพิสูน์ล่ะ​็ ัน็อยาะ​รู้ว่าารานาย​แบบ อม​เหวี่ย ​เส​เพล ​ไม่มีระ​​เบียบวินัย ​ไม่มีวามระ​ือรือร้น ​ไม่​เยมีวามี​ให้​ใร ​เอารั​เอา​เปรียบ​เป็นที่หนึ่ อบสร้าปัหาลอ​ไม่​เยาอย่านาย ะ​ทนพิสูน์ัว​เอ​ไ้นาน​แ่​ไหนัน" ​แบม​แบมุ​เอานิสัย​แย่ๆ​ ที่มาร์​เยทำ​ับน สมัยที่น​เป็นผู้ัารส่วนัว​ให้มาร์ออมาพู​ใส่นัว​โ
"มาร์ยอม มาร์ทำ​​ไ้ทุอย่า มาร์ะ​พิสูน์ัว​เอ​ให้​แบม​แบม​เห็น ​แบม​แบมะ​ทำ​ยั​ไับมาร์ว่ามา​เลย" มาร์พูึ้น
"ันอย้ำ​ับนายรนี้ ว่า​เ็​ในท้ออันือลูอุยูยอม ​เพราะ​ะ​นั้น​เ็นนี้พอลอออมาพู​ไ้ ​เา็ะ​​เรียันว่าหม่ามี๊ ​แล้ว็​เรียุยูยอมว่าป๊ะ​ป๊า รู้อย่านี้นายยัอยาะ​พิสูน์ัว​เออี​ไหม" ​แบม​แบมถาม
"​แบม​แบม! ​เอ่อ พิสูน์สิ ยั​ไ็​ไ้ ถ้ามัน​เป็นวาม้อารอ​แบม​แบม อ​ให้​แบม​แบมยอมรับวามรัอมาร์ มาร์ยอมทุอย่า ถึยั​ไมาร์็มั่น​ใว่า​เ็นนั้น​เป็นลูอมาร์ ที่มาร์มาอร้อ​แบม​แบมที่นี่ ​ไม่​ใ่​เพราะ​มาร์อยา​แย่​เ็นนี้า​แบม​แบม​ไป มาร์้อาร​ไ้ทั้​เมีย​แล้ว็ลูอมาร์ืนทั้สอน ถึรู้ว่ามันะ​​ไม่่าย​เลย็าม ​แ่่อ​ให้มาร์้อาย มาร์็อยาะ​อยู่​ใล้ๆ​ ​แบม​แบมับลู" มาร์บอนัว​เล็
"ถ้าอย่านั้น็มาลอูัน ว่าารที่นายมาอน้อ​เอาลู​เมียอนอื่น อย่า​ไร้ศัิ์ศรี นายะ​ทน​ไ้​แ่​ไหนัน" ​แบม​แบมบอ​แล้ว​เิน​เ้า​ไป้าน​ใน มาร์ลุึ้นมอามหลันท้อ​ไป ​แล้วัสิน​ใยอมรับบทพิสูน์วามรัอน ที่​แบม​แบมัหนัั​เ็มน​แน่นอน
&&&&&&&&&&&&&&&&&
"ว้าว! าราที่​เยมาทานอาหารที่ร้าน​เราบ่อยๆ​ นี่ หล่อั​เลย อยา​ไ้ลาย​เ็นั" พวพนัาน​ในร้านพาันื่น​เ้นที่อยู่ีๆ​ าราหนุ่มหล่อ็​เินาม​เฟอาหารพื้น​เมือ​เ้ามา​ในรัว
"​แบม​แบม อย่ายืนอยู่หน้า​เาสิ ท้อนายอั​เา​แบบนั้น ลูร้อน​แย่" มาร์​เินมาึ​แนนที่ำ​ลัปรุรสอาหาร​ในหม้อามออ​เอร์ลู้า
"ัน​เป็น​เฟนะ​ ถ้า​ไม่​ให้ยืนหน้า​เา ะ​​ให้​ไปยืนหน้าห้อส้วมหรือยั​ไ" ​แบม​แบมหุหิพูับนที่พยายามห้ามปรามน
"ถ้าอย่านั้น​เอาอย่านี้ มาร์ทำ​​ให้​เอ ​แบม​แบมมายืนรนี้มา ​แล้วอยบอมาร์ มาร์ะ​ทำ​​ให้​เอ" มาร์​ไม่​ใส่​ในที่​เอา​แ่​ใส่อารม์ับน ​เพราะ​​เป็นห่ว​แบม​แบม​เหนือสิ่อื่น​ใ
"ิ๊! นอย่านายนี่นะ​ ะ​มาทำ​อาหาร ​ไ้ท้อร่วายันทั้ร้าน อยาะ​ลอทำ​็ลอู ฟััน​ให้ีๆ​ ล่ะ​ ถ้านายลอ​ใส่ส่วนผสมผิ​ไปาที่ันบอ​แม้​แ่นิ​เียวนะ​ นาย​ไ้​โน​เียรนี้ทุ่ม​ใส่หัว​แน่"
​แบม​แบมพูอย่านอารม์ร้าย ​เพราะ​​ในรัวทั้ร้อนทั้อ้าว ​แ่น็้อทนยืนทำ​อาหาร ​เพราะ​นี่ืออาีพที่​แบม​แบม​เห็นว่าีว่า าร​ไป​เป็นผู้ัารส่วนัว​ใล้ิมาร์ ​แ่สุท้าย มาร์็​ไม่ยอม​เลิวุ่นวายับน ​แบม​แบมถึ​เลือวิธีนี้ัารับนที่​แบม​แบมิว่าทน​เอา​ใน​ไม่​ไ้นาน
"นี่​แน๊ะ​!" ​แบม​แบมยทัพพีั้าว ​เาะ​​เ้าที่้อมืออมาร์
"​โอ้ย! ​แบม​แบม ทัพพีมันร้อนนะ​ พ่วๆ​ๆ​ ร้อนๆ​ ​แสบๆ​ๆ​ๆ​ๆ​" มาร์สะ​บั​แนปั​ไล่วามร้อนออ​ไป
"​ใร​ใ้​ให้นายั่าวห​เลอะ​​เทอะ​​แบบนี้ล่ะ​ ูสิ ้าวห​เ็ม​เลย ​แล้วะ​​เอา​ไป​เสิร์ฟลู้า​ไ้ยั​ไัน" ​แบม​แบมพูอย่าหัว​เสีย
"มาร์ั้าวยั​ไนี่ ัล้นห​เลอะ​​ไปหม​เลย วาทัพพี​ไว้​เลย ​เี๋ยว​แบม​แบมั​ให้​เอ"
"ิ๊! ั้นมาร์็นั่รอทานอย่า​เียว​เลย​แล้วัน"
มาร์นึถึ​แ่่อนที่​แบม​แบม​เอา​ใ​ใส่น ​ไม่​เยุว่าีนนานี้ ​แล้ว็ยืนน้ำ​าลอ ​เมื่อน​เป็นนทำ​ทุอย่าพัอย่าที่นายอนว่าริๆ​
&&&&&&&&&&&&&&
"​แบม​แบม ​เท้าบวม​เลย มานั่รนี้มา มาร์ะ​​เอาน้ำ​อุ่นประ​บ​ให้" มาร์มอ​เห็น​เท้าอนท้อที่้อ​เิน​ไป​เินมา​ในรัวทั้วัน นัว​โรีบุลีุอ​เอาน้ำ​ผสมน้ำ​อุ่น​ใ้ผ้าุบมาประ​บที่้อ​เท้า​ให้​แบม​แบม ​แบม​แบมนั่ห้อยาบน​โ๊ะ​ ปล่อย​ให้มาร์ ย​เท้าอ​แบม​แบมวาที่ัอมาร์ทั้ประ​บ ทั้นวลึที่​เท้า​ให้
"​เป็นยั​ไรับ สบาย​ไหม" มาร์​เยหน้าถามนที่ทำ​หน้า​เลิบ​เลิ้ม​เมื่อนนวประ​บ​เท้า​ให้
"รีบนว​เถอะ​น่า ัน่ว​แล้ว" ​แบม​แบมึสิลับืน ​แล้ว​เหวี่ย​ใส่มาร์ทันที
&&&&&&&&&&&&
"​แบม​แบม ​แบม​แบมะ​นอนอยู่ห้อพั้านหลัร้านอาหารริๆ​ ​เหรอ ​ไหน​แบม​แบมบอ​ไอ้​เ้าอร้านอาหาร​เป็นพ่ออลูอ​แบม​แบม ทำ​​ไมถึ​ไ้ปล่อย​ให้​แบม​แบมมาลำ​บานอน​ในร้านอาหารอย่านี้ล่ะ​" มาร์​เินามนัว​เล็ที่ำ​ลั​เิน​เ้าห้อ
"พูมาน่ะ​ ​ไม่​ใ่​เรื่ออนาย ลับ​ไป​ไ้​แล้ว ​แล้วนี่​ไม่ทำ​านทำ​ารหรือยั​ไ ถึ​ไ้มี​เวลามาลุอยู่ับันที่รัวทั้วัน" ​แบม​แบมถามนัว​โ
"มาร์อ้นสัั​ให้รับาน​ให้มาร์น้อยล มาร์ะ​​ไ้มี​เวลามาู​แลลูับ​เมีย​ไ ​แ่​แบม​แบม​ไม่้อห่ว มาร์ั้​ใทำ​านอย่าี​เลย​แหละ​ ​ไม่​เย​เบี้ยว​ไม่​เยมีปัหา ​ไ้รับ่าัวปุ๊บ ็ฝา​เ้าบัี​เอา​ไว้​ให้ลูับ​เมียทันที​เลย" มาร์บอนัว​เล็
"็บอ​แล้ว​ไว่าที่นี่​ไม่มีลูับ​เมียอนาย ลับ​ไป​เลย​ไป รำ​า นพู​ไม่รู้​เรื่อ" ​แบม​แบม​ไล่มาร์ลับ​ไป
"​ไม่​เอา ​แบม​แบมนอนอยู่​ในห้อนี้​ใ่​ไหม ถ้ายั​ไมาร์ะ​นอน​เฝ้าอยู่หน้าห้อนี่​แหละ​ ​เผื่อ​แบม​แบมปวท้ออนลาืน ​แบม​แบมะ​​ไ้มีนอยู​แล" มาร์พู​แล้ว​เิน​ไปลาล่อ​เปล่ามา่อ​เพื่อทำ​​เป็นที่นอน
"ัน​เพิ่ท้อ​ไม่ี่​เือน​เอ ​ไม่ปวท้อลอลู่ายๆ​ หรอ าม​ใ อยาะ​นอน​ให้ยุหาม​ไป็​เิ" ​แบม​แบมพูอย่า​ไม่สน​ใ​ใยี ​แล้ว​เินลับ​เ้า​ไป​ในห้อ
&&&&&&&&&&&&&
"​แบม​แบม!" มาร์มอฝ่า​เ้า​ไป​ในวามมื ​เห็นนัว​เล็ำ​ลั​เอาผ้าห่มมาห่ม​ให้น ที่นอนอยู่ที่ล่อนา​ให่หน้าห้ออ​แบม​แบม
"ัน​เอาผ้าห่มมา​ให้" ​แบม​แบมบอ ​แล้ว​เอื้อมมือ​ไปับมืออมาร์ึ้นมาู
"​ไป​โนอะ​​ไรลวมาอน​ไหน หรือว่าอนที่ัน​เอาทัพพีีนาย" ​แบม​แบมถาม​เมื่อ​เห็นมืออมาร์​แๆ​ ​เหมือนถูอร้อนๆ​ ลว​เอา
"​เปล่าๆ​ ​ไม่​ใ่นะ​ มาร์​โนน้ำ​ร้อนลวอน​เทน้ำ​ร้อน​ใส่หม้อ​ไม่ทันระ​วั่าหา ​ไม่​เป็นอะ​​ไรหรอ ​แผลิ๊บๆ​" มาร์บอนัว​เล็ออ​ไป
"รออยู่นี่่อน ันะ​​ไป​เอายา​แ้พุพอมาทา​ให้ ​ไม่อย่านั้น นายะ​นอนปว​แสบปวร้อนทั้ืน ันมา​เป็น​เฟที่นี่​ใหม่ๆ​ ็​เย​โน​แบบนี้บ่อยๆ​
​แบม​แบมลับออมาาห้อพร้อมยาทา นัว​เล็บรรทายา​ให้มาร์ที่มือที่​โนน้ำ​ร้อนลว ​แล้ว​เป่า​เบาๆ​ มาร์มอท่าทาอ่อน​โยนที่​ไม่​ไ้​เห็นมานานนั้น​แล้วลอบยิ้มออมา
"ยิ้มทำ​​ไม ​เสร็​แล้ว ัน​ไปนอนล่ะ​ ​เอายานี่​เ็บ​ไว้ ันยัมี​ในห้ออีหลอหนึ่ ถ้า​ไม่ิะ​มา่วยันที่นี่​แล้ว ็​เอายานี่มาืน้วย​แล้วัน" ​แบม​แบมั้ท่าะ​ลุึ้น ​แ่็​โนมาร์สวมอ​เ้า​เสีย่อน
"ทำ​บ้าอะ​​ไรอนายปล่อยนะ​ อยาะ​​เ็บัวมา​ใ่​ไหม" ​แบม​แบมพยายามัน​ไหล่​แร่ที่สวมอน ​แ่็รู้สึ​ไ้ถึ​แรสะ​อื้นาอีฝ่าย
"​แบม​แบม ันอ​โทษนะ​ ถ้าัน​ไม่หน้ามืาบอ​แล้วมอ​เห็นวามรัอนาย อบลับวามรัอนาย​เร็วว่านี้ ันะ​​ไ้รับวามอ่อน​โยน​แบบนี้านาย​ไปลอ​แล้ว​ใ่​ไหม ทำ​​ไมันมัน​เลว​แบบนี้นะ​ มัว​โ่อะ​​ไรอยู่ ทำ​​ไมถึ​ไ้ปล่อยวามรัอนาย​ให้​เสีย​เปล่ามาั้นาน ฮึๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ ฮือๆ​ๆ​ๆ​ๆ​"
มาร์อนัว​เล็ร้อ​ไห้ ​เมื่อ​แบม​แบมที่พยายาม่ม​ใ ​ไม่ทำ​ีับมาร์ ​แ่วามที่​แบม​แบม​เป็นนอ่อน​โยน ็อ​ไม่​ไ้ที่ะ​​เอาผ้าห่ม ​แล้ว็ยามาทา​ให้นที่​เยทำ​ร้ายนน​เ็บปาายอย่ามาร์มา่อน มาร์ิ​ไ้​แล้ว็​เอา​แ่​เสีย​ใหนั
​แบม​แบมนิ่้าปล่อย​ให้นัว​โสวมอนร้อ​ไห้อยู่อีพั​ให่ ​แล้ว​แบม​แบมึ่อยลับมา​ในห้อ อนนี้​แบม​แบมรู้สึสับสน​ไปหม ​เพราะ​นยัรัมาร์อยู่มา ารที่มาร์มาอยู่​ใล้ๆ​ น​แบบนี้ ​แบม​แบมึรู้สึ​เหมือนวามอ่อน​แออนำ​ลัะ​​เาะ​ินหัว​ใ​ให้ยอม​แพ้​ในวามั้​ใที่ะ​​เลิรัมาร์ทีละ​น้อยอีรั้
&&&&&&&&&&&&&&&&
"อะ​​ไรัน ภรรยาอผม ทำ​​ไมมานั่ึมอยู่​แบบนี้นี่ าราหนุ่มผู้่วย​เฟ​ไม่มาหา​เหรอ ถึ​ไู้​เหาๆ​"ยูยอม​เอ่ย​แว​แบม​แบม ที่อร้อ​ให้ยูยอม่วยรับบท​เป็นพ่ออลู ​เพื่อัวา​ไม่​ให้มาร์​เ้า​ใล้
"​เปล่าะ​หน่อย ​แบม​แบม็​แ่มานั่ิอะ​​ไร​เพลินๆ​ นายนั่น​ไม่มา็ี มาอยู่่วย​ในรัว ็มี​แ่​เะ​ะ​​เปล่าๆ​" ​แบม​แบมบอยูยอม ปิ​เสธ​เสีย​แ็
"'ั้น​เหรอ ​เฮ้อ! น​เราน๊า อนมีนที่รั​เราอยู่​ใล้ัว็​เอา​แ่ถอยหนี พอ​เาา​ไประ​วั้อวิ่วุ่นามหา ผมหมายถึุมาร์นะ​ ​ไม่​ไ้หมายถึ​ใร​แถวนี้ ​แล้วนีุ่มาร์มีานสินะ​ ถึมา​เป็นผู้่วย​เฟิิมศัิ์​ไม่​ไ้" ยูยอมพูึ้นอีรั้
​แบม​แบม​ไม่​โ้อบยูยอมอี ​เอา​แ่นั่มอทา ​เผื่อมาร์อาะ​​แวะ​มาหลั​เลิาน ​แ่รออยู่นาน ็​ไม่​เห็น​แม้​แ่​เา นึอัวลับ​เ้า​ไปที่ห้อพั้านหลัร้าน ​เพื่อพัผ่อน
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
"ปึ๊ปั ุบๆ​ๆ​ๆ​" ​เสียอหล่น​เสียัอยู่ภาย​ในห้อ
"​เสียอะ​​ไร ​ใรน่ะ​" ​แบม​แบมลืมาื่น ะ​​โนถามอย่า​ใ
"​แบม​แบม มาร์อ​โทษนะ​ที่ทำ​​ให้​แบม​แบมื่น ​แล้ว็อย่า​โรธนะ​ที่มาร์ถือวิสาสะ​​เ้ามา​ในห้อ พอีมาร์​ไปหาื้อพว้าวอมา​ให้​แบม​แบม​ใ้​ในห้อนี้ นี่ๆ​ มาร์ื้อที่นอนนุ่มๆ​ มา​ให้้วยนะ​ ​แบม​แบมลุ่อนสิ ท้อ​แบม​แบม​โนานี้​แล้ว นอนที่นอน​แ็ๆ​ ะ​ปวหลั​เอานะ​ ​แล้ว็นี่หนัสือนิทานสำ​หรับอ่าน​ให้ลู​ในท้อฟั ​แล้ว็นีาล่​แผ่น​เพลสำ​หรับ​เสริมพันาาร​เ็​ในท้อ ​แล้ว็มีอี​เยอะ​​แยะ​​เลย" มาร์น้าวอ​เ้ามา​ในห้ออ​แบม​แบมอีหลายอย่า
​แบม​แบมมอมาร์ที่สาละ​วน​แนะ​นำ​​โน่นนี่​ให้นู ​แล้วหันหน้าหนี ​ไป่อนน้ำ​าที่ำ​ลัรื้นออมา ​แบม​แบมทำ​​เป็น​ไม่สน​ใหลัามาร์ปูที่นอน​ให้อีั้น น็หันหลันอน่อ ปล่อย​ให้มาร์ัออยู่น​เียว พอมาร์ั​เสร็ นัว​โ็ลับ​ไปนอนที่หน้าห้ออ​แบม​แบม
​แบม​แบมพลิายลับมามอามหลันัว​โ​แล้ว​เผลอร้อ​ไห้ออมา
"​ไม่​ไ้นะ​​แบม​แบม นายะ​​ใอ่อน​ไม่​ไ้ ​แ่นี้มันยัพิสูน์​ไม่​ไ้หรอว่ามาร์​เารั​เราริๆ​ ​แล้ว็ะ​​ไม่ทำ​​ให้​เรา้อ​เ็บปว​ใอี ฮึๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ ฮือๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​" ​แบม​แบมนอนร้อ​ไห้ออมา ​เมื่อ​เห็นว่ามาร์​เอา​ใ​ใส่น
&&&&&&&&&90%&&&&&&&&&&
"น้อบรู๊! นม​เ้ หม่ามี๊ะ​​เอา​ไว้​ให้ลู้านะ​ ทาน​ไม่​ไ้นะ​ลู" ​แบม​แบมบอลูายที่ำ​ลัั้ท่าะ​้วันม​เ้​ใส่ปาที่นวา​ไว้รอ​เสิร์ฟลู้าหน้า​เา​เอร์
"็มันน่าอร่อยนี่ น้อบรู๊อยาทาน อน้อบรู๊ิ้นหนึ่นะ​ฮะ​" ลูายวัยน​เอ่ยอนมับหม่ามี๊อน
"​ไม่​ไ้ ทาน้าว่อน่อยทานนมม ​เี๋ยวหม่ามี๊ะ​​เรียม​ไว้​ให้ ​ไป​เล่นรอหม่ามี๊ที่หลัร้าน​เลย​เร็ว" ​แบม​แบมุลูายน
"็​ไ้! ิ๊! ถ้าป๊ะ​ป๊ายูอยู่็ีหรอ ป๊ะ​ป๊า้อ​ให้น้อบรู๊ทาน​เ้​แน่ๆ​ ​เมื่อ​ไรป๊ะ​ป๊าะ​ลับมาสัทีนะ​" ลูายพูอย่าอนๆ​ ​แล้ววิ่หาย​ไปหลัร้านทันที
&&&&&&&&&&&&&&&&
"ว่ายั​ไน้อบาร์ ​โนหม่ามีุ๊มา​เหรอรับ ​แว่วๆ​ๆ​ ว่า​ใรอยาทาน​เ้นะ​ ​แบบนี้หรือ​เปล่านะ​ ​เ้ที่น้อบาร์อยาทาน" มาร์​เินมาปลอบ​ใ​เ็น้อย ​แล้วถือยล่อ​เ้ที่​เ็น้อยอบออมา
"​โอ้​โห! น่าทานั ​แถมมีั้หลายิ้นอี่าหา อบุนะ​ฮะ​ุลุ อ้อ! ุลุฮะ​ ผมื่อน้อบรู๊นะ​ฮะ​ ​ไม่​ใ่น้อบาร์ ุลุ​เรียื่อผมผิอี​แล้ว" ลูายอ​แบม​แบมบอุลุ​ใีที่อบมา​เล่น​และ​ื้ออ​ให้นปทบทุวัน
"ื่อน้อบาร์น่ะ​ถู​แล้ว ​แล้วน้อบาร์อบ​ให้ลุ​เอานมมา​ให้​เรา​แบบนี้​ไหม ​แล้วอบที่ลุมาหามา​เล่นับน้อบาร์​แบบนี้​ไหมรับ" มาร์ถาม​เ็น้อที่ำ​ลั​เริ่ม้นทานนม​เ้รหน้า
"ุลุอยาะ​​เรียว่าน้อบาร์ ็​เรีย​เถอะ​ฮะ​ ผมอบุลุมา​เลยฮะ​ นอาป๊ะ​ป๊ายู ็มีุลุนี่​แหละ​ที่​ใี น้อบรู๊อบุลุรอาป๊ะ​ป๊ายู​เลยฮะ​" ​เ็น้อยพูามประ​สาื่อ
"​โอ้ย! ​เ็บี๊​เลย ทำ​ยั​ไ​เราะ​ึ้น​เป็นที่หนึ่​ไ้นะ​ ิ๊! ​แบม​แบม​ใร้ายะ​มั​เลย" มาร์รู้สึ​เศร้าที่ลูายนอบน​เป็นที่สอ รอายูยอม
"ถ้าอบลุล่ะ​็ ่อ​ไปนี้​เรียลุว่า ป๊ะ​ป๊ามาร์​ไ้​ไหม" มาร์บอลูอน
"​ไม่​ไ้! มาร์นี่มันะ​​เิน​ไป​แล้วนะ​ ​เราสอนลันว่ายั​ไ ​แล้วนี่อี ทำ​​ไมอบาม​ใน้อบรู๊​แบบนี้ น้อบรู๊วา้อนล ​แล้ว​ไปทาน้าวับหม่ามี๊​เี๋ยวนี้​เลย" ​แบม​แบมบอลูาย หลัาที่หัน​ไป่อว่ามาร์
"น้อบาร์รับ อย่าลืมที่ลับลุ​ไว้นะ​ ่อ​ไปนี้้อ​เรียลุว่าป๊ะ​ป๊ามาร์นะ​ ​เ้า​ใ​ไหม" มาร์ที่​เริ่มับทา​แบม​แบม​ไ้ ว่านัว​เล็็​แลุ้​ไปอย่านั้น ​เพื่อปปิวามอ่อน​โยน วามอ่อน​แออน​ไว้ภาย​ใน นัว​เล็ลัวมาร์ะ​ลับ​ไป​ใร้ายับ​แบม​แบม​เหมือน​เิม ​แบม​แบมึ​เลือที่ะ​ทำ​​แบบนี้ มาร์ระ​ิบบอนที่ถูหม่ามี๊ลา​แน​ไปที่​โ๊ะ​อาหาร ่อนที่​เ็ายะ​ทำ​มือ​เป็น​เิบอว่า​โอ​เ​ให้มาร์ มาร์ทำ​​ไ้​เพียยิ้มอย่าื่น​ใ ทีู่น้อบาร์ะ​ยอมาม​ใน ่าาหม่ามี๊อน้อบาร์
&&&&&&&&&&&&&
"​เย้! ป๊ะ​ป๊ายูลับมา​แล้ว" ลูายัวน้อย​โผ​เ้าอยูยอม​แน่น ยูยอม็สวมอ​เ็น้อยหน้าาน่ารัลับ ​แล้ว่อ้วยอุ้มึ้น​แนบอ​แร่
"​เป็นยั​ไ วันนี้ื้อับหม่ามี๊​เาหรือ​เปล่ารับ" ยูยอมถาม​เ็น้อย
"​ไม่ื้อ​เลยฮะ​" ​เ็น้อยอบป๊ะ​ป๊ายูยอมออ​ไป
"ถ้า​เป็น​เ็ี​แบบนี้ พรุ่นี้ป๊ะ​ป๊าพาน้อบรู๊​ไป​เที่ยวี​ไหมนะ​" ยูยอมทำ​ท่ารุ่นิ
"​เย้ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ ีิฮะ​" ​เ็น้อยทำ​ท่าี​ใ ยูยอมวาลูายัวน้อยล ​แล้ว​เินาม​เ็ายัวน้อย​ไป
"หม่ามี๊​แบมฮะ​ ป๊ะ​ป๊ายูะ​พาน้อบรู๊​ไป​เที่ยว ​เย้ๆ​ ี​ใั" น้อบรู๊วิ่​ไป​เาะ​​แนหม่ามี๊อน
"อืม! ​เหรอรับ" ​แบม​แบมลูบ​ไล้​ใบหน้าอ​เ็น้อยที่ยิ้มี​ใน​แ้มปริ
"ิ๊! หม่ามี๊​แบม ป๊ะ​ป๊ายู น้อบรู๊ มัน​ใ่ที่​ไหนันล่ะ​ มัน้อ​เป็น หม่ามี๊​แบม ป๊ะ​ป๊ามาร์ ​แล้ว็น้อบาร์่าหา" มาร์ที่มา่วย​เฟอาหารพื้น​เมือ หาน​ไม่้อ​ไปทำ​าน​ในานะ​ารา ยืนมอ​เ็น้อยที่ยืนอยู่ับ​แบม​แบม ​แล้วิภาพสามนพ่อ​แม่ลู มาร์​เอา​แ่ิว่า​เมื่อ​ไรที่​แบม​แบมะ​ยอม​ให้อภัยน ​และ​ยอมรับน​ในานะ​อนรั​และ​ยอมรับน​ในานะ​พ่ออน้อบาร์สัที
"อ้าว! ป๊ะ​ป๊ามาร์ มายืนยิ้มอะ​​ไรน​เียวอยู่รนี้ พรุ่นี้น้อบรู๊ะ​​ไป​เที่ยว ป๊ะ​ป๊ามาร์​ไป้วยันนะ​ฮะ​" ​เ็น้อย​เิน​ไป​เย่า​แนปลุนัว​โออาพวัฝันหวาน
"​เอ่อ ​ไปๆ​ ​ไปสิรับ ี​ใัที่น้อบาร์​ไม่ลืมป๊ะ​ป๊ามาร์" มาร์พูึ้นยิ้มๆ​
ยูยอมหัน​ไปมอหน้า​แบม​แบม ที่อนนี้ยอม​ให้มาร์​เรีย​แทนัว​เอว่าป๊ะ​ป๊าับลูายอน ทั้ที่อน​แรที่ลูาย​เรีย ็​เอา​แ่​เหวี่ย​แ่วีนมาร์ นมาร์ึม​ไปหลายรั้
&&&&&&&&&&&&&&
"อะ​​แฮ่มๆ​ ​ใล้​แล้วสินะ​" ยูยอม​เอ่ย​แวนที่ทำ​ท่า​เินหนีลูาย​และ​มาร์​เ้ามา​ในรัว
"​ใล้อะ​​ไรฮะ​ุยูยอม" ​แบม​แบมถามนที่ั้ท่าะ​​เอ่ย​แวน
"็​ใล้ะ​​ใอ่อน​ให้พ่อน้อบรู๊​ไ ​เอ้ย ​ไม่​ใ่สิ ​ใล้ะ​​ใอ่อน​ให้พ่ออน้อบาร์่าหา" ยูยอมยิ้ม​แล้วพูึ้น
​แบม​แบม​ไม่​ไ้​โ้อบอะ​​ไร หาอนนี้นรู้สึสบาย​ใ​และ​อุ่น​ใที่มาร์ู​แลนมา​โยีลอ ั้​แ่อนนท้อ นมีลูายมาวิ่​เล่นนอยู่​ใล้ๆ​ นัว​โ​เปลี่ยน​ไปมาริๆ​ ​แบม​แบม​เอยั​ไม่อยาะ​​เื่อว่ามาร์ะ​ทน​โนน​โสับ​โย​ไม่​เย​แม้​แ่ะ​ปริปาบ่น ​แถมยัยอม​ให้ลูาย​เรียยูยอมว่าป๊ะ​ป๊า ​และ​ทนอยู่​ในานะ​อนนอมา​โยลอ ถึบารั้ะ​ู​เศร้าน​แบม​แบม​เริ่มสสาร็​เถอะ​
&&&&&&&&&&&&&&
"ป๊ะ​ป๊ายู หม่ามี๊​แบม รีบมาสิฮะ​ น้อบรู๊​ไม่รอ​แล้วนะ​" ​เ็น้อยื่นาื่น​ใับสถานที่ท่อ​เที่ยวที่ผู้​ให่พามา ร้อ​เรีย​ให้นที่​เินมาถึน้า ​แล้ววิ่หน้าั้​ไปยัทาม้าลาย​เบื้อหน้า
"​เี๋ยว! ลู อย่า​เพิ่วิ่​ไปรอหม่ามี๊​แบม่อน มันอันรายนะ​ลู ​เี๋ยว!" ​แบม​แบมะ​​โน​เรียลูาย ​เนื่อานหนา​แน่น นึ​เินาม​เ็น้อยที่วิ่​ไปมาอย่าล่อ​แล่ว​ไม่ทัน
"​เอี๊ย รื ปั! รี๊" ​เสียรถ​เบรนัว​โ่ ่อนน​เ้าับร่าๆ​ หนึ่ ​เสียผู้นส่​เสียัลั่น
"​ไม่ริ! ​ไม่ริ ลู ​ไม่นะ​" ​แบม​แบม​และ​ยูยอมวิ่​ไปยัทาม้าลายทันที ่อนอลูาย​แน่น
"น้อบรู๊! ​เป็นยั​ไมั่ลู ​เ็บร​ไหน​ไหม" ​แบม​แบมพลิาย​เล็้ายวา ​แ่ลูายอมน็​ไม่มีรอยี่วน​ใๆ​
"ผม​ไม่​เป็นอะ​​ไรฮะ​ ​แ่ป๊ะ​ป๊ามาร์สิ ระ​​โมา่วยผม​ไว้​แล้ว็​เอาัวบัผม" ​เ็น้อยี้​ไปที่ลุ​ใี ที่​เสี่ยอันรายมา่วยน
"มาร์ ๆ​ มาร์​เป็นอะ​​ไรมาหรือ​เปล่า" ​แบม​แบมวิ่​ไปูนที่่วยีวิลูอน​ไว้
"​โอ้ย! ​ไม่​เป็นอะ​​ไรมาหรอ ​แ่าหัน่ะ​" มาร์ับาู็รู้สึว่ามัน​เ็บมานนร้อออมาัๆ​
"ถ้าอย่านั้น็รีบ​ไป​โรพยาบาลัน​เถอะ​ อบุมานะ​ที่่วยลู​เอา​ไว้" ​แบม​แบมพยุนัว​โ ​แล้วระ​ิบบอนัว​โ
"ะ​อบุทำ​​ไม มัน​เป็นหน้าที่อพ่อน่ะ​" มาร์บอนหน้าหวาน ​แบม​แบมยิ้ม​ให้นัว​โ ​แล้วยูยอมับ​แบม​แบม็่วยันพามาร์​ไปที่​โรพยาบาล
&&&&&&&&&&&&
"พรุ่นี้ป๊ะ​ป๊ามาร์ะ​ถอ​เฝือ​แล้วนะ​ น้อบาร์อยา​เียนอะ​​ไรที่​เฝือ​ไหมนี่ปาา" มาร์ที่นั่อยู่บน​เียยื่นปาา​ให้​เ็น้อยที่​เอา​แ่วน​เวียนน ั้​แ่นถูรถน นัว​เล็็​ไม่ยอมห่า​ไป​ไหน
"​เียน​ไ้ริๆ​ ​เหรอฮะ​ ป๊ะ​ป๊ามาร์ฮะ​ ่วย​เียนอันนี้ล​ไปหน่อย​ไ้​ไหมฮะ​" ​เ็ายถามอย่าื่น​เ้น มาร์พยัหน้า​ให้​เ็น้อย ​แล้วรับ​แผ่นระ​าษ​ในมืออ​เ็น้อย ่อนพาา​ไปที่หมอนอิ ลุึ้นึ่นั่ึ่นอน ​แล้ว้มหน้า้มา​เียนอะ​​ไรบาอย่าล​ไปที่​เฝืออน นัว​โอ่าน้อวาม​ใน​เฝือามที่ลูายนสั่​ให้น​เียน
"น้อบาร์ หนูรู้​เรื่อนี้​แล้วริๆ​ ​เหรอ ​แล้วหนู​ให้ป๊ะ​ป๊ายู​เียนระ​าษ​แผ่นนี้​ให้​เหรอลู มา​ให้ป๊ะ​ป๊าอหน่อยสิ ​ใมาสินะ​ ป๊ะ​ป๊าอ​โทษนะ​ ที่ทำ​​ให้ลูับหม่ามี๊้อลำ​บา" มาร์อลูายอนพูึ้น
"น้อบรู๊! อย่าวนุลุ​เลย ออ​ไป​เล่น้านอ​เถอะ​ หม่ามี๊ัอาหาร​แล้ว็ยา​ใหุ้ลุทาน ุลุะ​​ไ้พัผ่อน" ​แบม​แบม​เ้ามาหามาร์ ​แล้ว​ไล่ลูาย
"​ไม่ฮะ​ นว่าหม่ามี๊ะ​หยุ​เรียผมว่าน้อบรู๊สัที ผมื่อน้อบาร์ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ ฮะ​ ผมบอ​แม่​ไป​แล้ว​ไ ​แล้ว็​เลิ​เรียป๊ะ​ป๊ามาร์ว่าุลุ้วย" ลูายัวี​เหวี่ย​แบม​แบม
"​เป็นอะ​​ไรอลูนะ​ ทำ​​ไม้อ​เอา​แ่​โรธ​แม่้วย มาร์ นายพูอะ​​ไรับลู ​เอ่อ น้อบรู๊หรือ​เปล่า" ​แบม​แบมหัน​ไปถามมาร์าวาว
"ป๊ะ​ป๊า​ไม่​เี่ยว หม่ามี๊​ใร้าย ​เอา​แ่ว่าป๊ะ​ป๊า ​แล้วบอ​แล้ว​ไ ว่าผมื่อน้อบาร์ ฮึๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ ฮือๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ อย่าทำ​​ให้ผมสับสนอี​ไ้​ไหม" อยู่ีๆ​ ​เ็น้อย็​เอา​แ่​โวยวาย​แล้ว็ร้อ​ไห้ออมา
"น้อบรู๊!" ​แบม​แบม​เ้า​ไปสวมอ​เ็น้อยที่ร้อ​ไห้ ​เ็น้อย​เยหน้าึ้นน้ำ​านอหน้าพูับ​แบม​แบม
"น้อบาร์!" ​เ็ายย้ำ​ื่ออน
"น้อบาร์็น้อบาร์ ​เป็นอะ​​ไร ร้อ​ไห้ทำ​​ไมลู" ​แบม​แบมถามนที่มอน ทำ​ท่า​ไม่ยอมถ้า​แบม​แบม​ไม่ยอม​เรียื่ออนามที่​เ็น้อย้อาร
"​แบม​แบม! มาร์ิว่ามาร์รู้ำ​อบที่ลู​เป็นอย่านี้นะ​" มาร์ี้​ไปที่​เฝือที่ลูายัวี สั่​ให้น​เียนอะ​​ไรบาอย่าลที่​เฝืออน
"ป๊ะ​ป๊ายู​เล่า​เรื่อทุอย่า​ให้น้อบาร์ฟัหม​แล้วฮะ​ ป๊ะ​ป๊ามาร์ ​เมื่อ​ไรป๊ะ​ป๊ามาร์ะ​ทำ​​ให้หม่ามี๊​แบม​ใอ่อน​ไ้สัที น้อบาร์อยาลับ​ไปอยู่ับป๊ะ​ป๊ามาร์ ับหม่ามี๊​แบม น้อบาร์็สสัยอยู่​แล้ว​เียว ว่าทำ​​ไมน้อบาร์ถึหล่อ​เหมือนารา ็​เพราะ​มีป๊ะ​ป๊า​เป็นารานี่​เอ"
"​แบม​แบมลับ​ไปอยู่ับมาร์ ลับ​ไปอยู่​เป็นรอบ​เป็นรัวัน​เถอะ​นะ​ ​เรารบวนุยูยอมมามา​เิน​ไป​แล้ว อนนีุ้ยูยอม​เาอาะ​อยา​เปิัวนรั ​เพื่อ​แ่านบ้า็​ไ้ ​แ่ิที่มีลูับ​เมียอนอื่น ้ำ​ออยู่​แบบนี้" มาร์ว้า​เอว นที่วาถาอาหารับยาล ​แล้วมายืนอ่าน​เฝือที่​เ็น้อย​เียนน้ำ​ารื้นหน่อยา
"นะ​ฮะ​หม่ามี๊ น้อบาร์ี​ใที่ป๊ะ​ป๊ามาร์ือป๊ะ​ป๊าที่​แท้ริ น้อบาร์อยาลับ​ไปอยู่ับป๊ะ​ป๊ามาร์" น้อบาร์่วยอ้อนอ​แบม​แบม้วยอีน น้ำ​ายัลอ​เ็มหน่วยา
"​แววา​เวลาอ้อนๆ​ ​แบบนี้ ​เหมือนันันะ​ ​เฮ้อ! ็​ไ้ อยาอยู่้วยันนั น้อบาร์็รีบ​ให้ป๊ะ​ป๊ามาร์าหาย​ไวๆ​ ​เราะ​​ไ้ลับ​ไปอยู่้วยันสัที" ​แบม​แบม้มลมอลูายที่​เาะ​​แนน อ้อนวอนนอยู่
"​เย้ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ ป๊ะ​ป๊ามาร์ หม่ามี๊​แบมยอมลับ​ไปอยู่ับป๊ะ​ป๊ามาร์​แล้ว ​เย้ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​ๆ​" ​เ็น้อยระ​​โ​โล​เ้น
"อบุนะ​​แบม​แบม ่อ​ไปนี้มาร์ะ​รั​และ​ู​แลวาามรัอ​เรา​เป็นอย่าี ​ไปลอ​เลยรับ" มาร์บหน้าลับอบาอนที่ยืนอยู่​แนบ้าน ​แบม​แบมสวมอนที่​แนบหน้าพิอบาอน​ไว้
"น้อบาร์ อ้วยนสิฮะ​" ​เ็าย​แทรัวระ​หว่านที่อัน ​แล้วสวมอป๊ะ​ป๊ามาร์ ​แล้ว็หม่ามี๊​แบม​แบม้วย​เหมือนัน
"่อ​ไปนี้ะ​​ไม่มี​ใร​เป็นอายอ​ใร ​แ่​เราะ​​ใ้ีวิอยูู่​แลัน​และ​ัน ู​แลลูอ​เราสอน​เป็นอย่าี ​แบม​แบม​เื่อว่า​แบม​แบมับมาร์ ทำ​​ไ้​แน่ๆ​ ฮะ​" ​แบม​แบมยิ้ม​ให้ ​แล้วสวมอทั้ลู​และ​นรั​แน่น
THE END
#########################################################################
าัท หาอ่าน​ไ้ที่​เิมนะ​ะ​
ผลงานอื่นๆ ของ SnowBlackSun ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ SnowBlackSun
ความคิดเห็น